Tatakai Sekai
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexIndex  PortalPortal  ZoekenZoeken  Laatste afbeeldingenLaatste afbeeldingen  RegistrerenRegistreren  InloggenInloggen  

Deel | 
 

 And here we'll meet again. [Kakuya]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Yusei
Yusei


Ervaring : 296


And here we'll meet again. [Kakuya] Empty
BerichtOnderwerp: And here we'll meet again. [Kakuya]   And here we'll meet again. [Kakuya] Emptyvr jul 06, 2012 5:42 pm

Zuchtend sloot Yusei zijn ogen, terwijl hij zijn armen achter zijn hoofd legde. Ami was al een tijdje verdwenen, evenals Yazuki. Hij miste het meisje, dat kon hij wel eerlijk zeggen van zichzelf. Met gesloten ogen dacht hij terug aan de eerste ontmoeting, waar ze hartelijk om hem gelachen had, maar waar hij haar ook had meegenomen naar het graf waar zijn moeder begraven was. Hij vergat Yazuki’s blik nooit meer. Het had vol medelijden gestaan, maar ook vol begrip. Hij keek rond zich heen, alsof zijn gedachten haar zouden bereiken, maar hij wist dat dat nooit zou gebeuren. Yazuki was verdwenen, misschien wel voor altijd. Hij voelde een steek in zijn hart komen bij dat idee. Zelfs al zou er ooit een ander meisje komen in zijn leven die net zo als Yazuki kon zijn, ze zou haar nooit kunnen vervangen. Yazuki stond namelijk niet alleen in zijn geheugen gegrift, maar ook in zijn hart. Hij moest wel toegeven dat hij dat brutale, maar tegelijk ook zo lieve en kwetsbare meisje miste. Hij wilde haar weer zien, maar hij wist dat hij daarvoor geduldig moest zijn. Misschien kwam er zelfs een tijd dat hij haar nooit meer zou zien. Hij voelde hoe hij daarvan een brok in zijn keel kreeg, waardoor hij zo snel mogelijk aan andere dingen probeerde te denken. Toch gleden zijn gedachten weer terug naar haar, zoals wel vaker in die dagen. Hij sloot zijn ogen genietend. Hij had haar moeten zoenen. Hij had zijn gevoelens tegenover haar moeten tonen. Niet een simpel kusje, maar echt zoenen, dat zou hij moeten doen als hij haar weer tegenkwam. Niet praten of zo, maar gewoon gelijk doen, hoe lang het ook geleden was dat hij haar gezien had. Hij miste haar, niet een klein beetje, maar echt verschrikkelijk.

Natuurlijk had zijn eigen Country zijn ontmoetingen met Yazuki al opgemerkt. Ondanks dat niemand er wat van zei, merkte Yusei de spanning op als hij bij iemand in de buurt kwam. Hij maakte dit dikwijls zelf goed door een flauw grapje te maken waar ze om moesten lachen, maar toch twijfelden ze dikwijls aan zijn loyaliteit. Toen hij laatst met een jongen samen ging trainen, merkte hij op hoe afstandelijk hij was. Toen Yusei hem wilde helpen, had hij zijn hoofd gauw geschud en gemompeld dat hij het wel alleen zou kunnen afhandelen. Zuchtend schudde Yusei zijn hoofd. Ook al zou zijn hele Country ertegen zijn, hoe zou zich niet laten wegslaan. Niet van het meisje waar hij van hield. Ami was al een paar dagen geleden vertrokken voor een van zijn jachten, maar deze keer duurde deze langer dan normaal. Hij miste Girei, dat wist Yusei ook wel. Hij wilde zijn verdriet waarschijnlijk niet aan zijn baasje laten zien, aangezien hij normaal altijd vrolijk was. Hij zuchtte even, richtte zijn blik de andere kant op en besloot toen om naar dat verloren vallei te gaan. Hij wilde even geen mensen rond zich heen, had de fut niet om vrolijk te doen. Hij had zich deze dag nog redelijk groot kunnen houden, maar de irritatie begon hem echt toe te slaan als iemand hem raar aankeek. Mensen dachten echt dat hij niet meer te vertrouwen was omdat hij één keer met Yazuki gezien was. Toch kon het hem niks schelen. Niemand zou hem ervan kunnen weerhouden om bij het meisje van zijn dromen te zijn, maar uiteindelijk had dat meisje er zelf voor gekozen om weg te gaan. Hij slikte zijn brok weg, sprong toen op en begon te lopen richting de vallei naar waar hij heen wilde gaan vandaag.

Zijn brok verdween langzaam toen hij de ondergaande zon tegemoet kwam. Hier had hij geen herinneringen met Yazuki opgepikt. Sterker nog, bij de avond was ze nog nooit bij hem geweest, dus kon hij ook geen herinneringen oppikken. Zijn blik gleed naar een of ander dak. Hij kreeg vaag een herinnering binnen die dankzij Yazuki diep in zijn gedachten was weggestopt, maar verder kwam hij ook niet. Hij besloot om naar het dak te gaan. Het was een leegstaand, eenzaam huisje. De dakpannen waren er half af, alsof iemand er met zijn voet was doorgeslipt. Yusei zette zijn handen op een van de afgebroken dakpannen en hees zichzelf overeind. Netjes kwamen zijn voeten terecht op de dakpannen, die kraakten onder zijn bewegingen. ‘Niet echt gevaarlijk,’ mompelde hij, waarna hij begon te lopen, naar boven toe. Toen hij zich uiteindelijk helemaal boven op het dak genesteld had, liet hij zich een beetje achterover zakken, waarna hij naar de ondergaande zon keek. Hij sloeg zijn armen om zijn knieën een, waarna hij zich plotseling bewust werd van voetstappen. Er was hier iets, of iemand. Hij voelde aan zijn achterzak. ‘Shit,’ mompelde hij, toen hij merkte dat hij zijn zwaard in zijn eigen hut had laten liggen. Nou, dat was ook lekker. Dankzij al die gedachten was hij zelfs zijn wapens vergeten. Er liepen hier veel Outlaws rond, het zou goed kunnen dat er dadelijk eentje tevoorschijn sprong om hem aan te vallen en hij was zijn wapens vergeten, Ami kon hem niet beschermen en zijn eigen technieken verbeterden wel met de dag, maar als het zo’n heel gevaarlijke, gevorderde Outlaw was, kon hij zich er natuurlijk niet makkelijk uitkrijgen. Hij vervloekte zichzelf en wachtte gespannen af.


Terug naar boven Ga naar beneden
Zin
Zin


Ervaring : 422


And here we'll meet again. [Kakuya] Empty
BerichtOnderwerp: Re: And here we'll meet again. [Kakuya]   And here we'll meet again. [Kakuya] Emptyvr jul 06, 2012 9:34 pm

Op het pad, dat naast het eenzaam achtergelaten huisje was, liep Kakuya. In de verte kwam hij aangelopen in zijn rode pantser met zijn Uchiha Gumbai. Aan zijn blik te zien was hij diep aan het nadenken. De laatste tijd had hij de neiging, om naar het graf van een van de legendarische krijgers van de Darkness Country te gaan.. Zabuza Momoto. Het was zijn adoptief stiefvader, die Kakuya opvoedde voor 15 jaar lang. Ondanks dat het Kakuya zelf was die hem vermoord had, mistte hij hem. Hij had hem vermoord aangezien hij erachtergekomen dat het niet zijn echte vader was. Dat was een van zijn grootste fouten in zijn leven, ja, dat aanvaarde hij ook, en vandaar droeg hij ook een amulet, met een foto van Zabuza. Steeds als hij terug aan hem dacht, liep er een traan over zijn wang. Nu dus ook. Met een half gebogen hoofd liep hij voorbij het huisje, waarop hij .. Het zal toch niet waar zijn? (THEME) Vanuit zijn ooghoeken zag hij .. Het was hem inderdaad. Het was Yusei. Geschrokken stond Kakuya, met zijn voeten vastgenageld aan de grond kijkend naar zijn broertje. De traan die hij eerder kreeg door zijn herinnering aan Zabuza, was niet meer te zien. Het was dan ook al maximaal 20 jaar geleden dat hij zijn eigen stiefvader vermoord had. Op dat moment voelde hij zich machtig, maar van grote beslissingen komen ook grote consequenties, en dat heeft Kakuya gemerkt. Het had hem dan ook wel sterk gemaakt, het heeft hem gemaakt tot wie hij nu is, een kille, sterke man. Soms dacht hij wel is aan om terug te gaan naar de Darkness Country, maar dat zat er voorlopig nog niet in.

Nu wat gekalmeerd van het zien van zijn broertje, liep hij wat dichterbij. Zonder moeite sprong hij hoog genoeg om op het huisje te komen. 'Yusei..' kwam het uit Kakuya's mond. Hij dacht even terug aan lang geleden, waar hij hem voor het eerst ontmoette. Kakuya is sindsdien zoveel verandert. Toen was hij nog lid van de Akusohi, een echte ''outlaw''. Toen had hij het gevoel dat hij onaantastbaar was, onverslaanbaar. Momenteel is dat niet meer, en ook geeft hij tegenwoordig toe aan zijn emoties. Verder was tegenwoordig zijn doel, het zoeken naar de oprichter van de Uchiha clan, en zo vervolgens op zoek te gaan naar zijn echte vader. Zo kon hij ook.. Ondanks dat hij haar ontvoert had voor de Akusohi, had hij toch medeleven met haar. Ze had geen familie, althans, dat is wat Kakuya dacht. Maar door Madara te vinden verleende hij ook een ongevraagde gunst aan Yazuki. Hij keek nu weer naar Yusei, en glimlachte. 'Het is lang geleden..' vervolgde hij zichzelf.
Terug naar boven Ga naar beneden
Yusei
Yusei


Ervaring : 296


And here we'll meet again. [Kakuya] Empty
BerichtOnderwerp: Re: And here we'll meet again. [Kakuya]   And here we'll meet again. [Kakuya] Emptyza jul 07, 2012 9:10 am

Terwijl hij lichtelijk in paniek raakte, mede dankzij de verwarring die zijn gedachten aan Yazuki opbracht aan hem, probeerde hij een techniek te bedenken die hij kende. Hij zette zijn handen een stukje uit elkaar, concentreerde zich diep op de vlam binnenin hem en kwam uiteindelijk op het idee om zijn techniek van Flamethrower toe te passen. Hij wou net de aanval plegen, toen hij de persoon voor zich opeens herkende. Met alle macht probeerde hij de vlam de andere kant op te richten, waardoor het langs Kakuya’s zij af naar voren schoot. ‘Sorry,’ verontschuldigde hij zich met een lachje, omdat het gezicht van Kakuya toch wel grappig zou zijn, mocht het raak zijn geweest. Hij probeerde zich te herpakken en keek de man even aan. Hij was een stuk ouder dan hem, maar toch was hij op de een of andere onverklaarbare reden een broer van hem. Hij slikte even toen hij terugdacht aan het gesprek van een tijd geleden. Ugatsu, een huurmoordenaar, zou hem volgen en beschermen, volgens Kakuya dan. Gelukkig had hij niks van die huurmoordenaar gemerkt. Ook al was het in opdracht Kakuya, Yusei wilde niet dat iemand zijn leven zou willen geven voor hem omdat dat zijn plicht was. Ook zou hij het niet bepaald geweldig vinden om met een huurmoordenaar te moeten samenwerken, hopelijk had Kakuya de opdracht aan die Ugatsu al uitgegeven voor iemand anders, want hij kon zichzelf heus wel verdedigen. Nou ja, je moest hem eens horen praten. Hij had zijn eigen wapens dankzij zijn verwarde gedachten niet eens bij. Als hij dat aan Kakuya vertelde, zou deze hem juist alleen maar meer willen beschermen. Hij vond zichzelf dan ook ontzettend dom dat hij dankzij een meisje van alles vergat, maar goed, het zij zo. ‘Kakuya,’ mompelde hij. ‘Inderdaad lang geleden.’

Zijn blik gleed naar de man. Hij leek anders dan de vorige keer dat ze elkaar ontmoetten. Toen had hij wat meer op een killer geleken, iemand waarmee je het echt niet aan de stok wilde hebben. Nu leek het meer alsof hij zijn emoties wel wilde tonen, zich daar ook aan overgaf, maar dat hij deze bij anderen wilde vermijden. Yusei wist zelf niet waarom hij dat zo herkende, waarschijnlijk omdat hijzelf ook zo was. De dood van zijn moeder leunde zwaar op hem, maar voor iedereen stelde hij zich onkwetsbaar op door vrolijk te doen, door anderen te laten lachen en door zelf expres onhandig te doen. Ook deze keer kwam Yusei snel overeind, maar keek deze keer wel uit voor een stukje kapot dak, anders zou hij weer uitschuiven zoals de vorige keer. Hij kreeg een vaag glimlachje bij het idee dat Kakuya toen tegen hem gezegd had, met verharde stem, dat hij uit moest kijken en goed op zichzelf moest passen. Nou, dat goed op zichzelf passen was in elk geval gelukt, maar hij wou dat hij ook voor Yazuki een oogje in het zeil gehouden had. Hij wou dat hij nu op dit moment bij haar was en wist wat er met haar gebeurde, waardoor ze heenging momenteel. Hij probeerde het schuldige, hem bijna meesleurende gevoel te negeren en keek naar zijn broer. Ondanks dat ze op een smal dak stonden, bewaarden ze allebei hun evenwicht even goed. Onhandig liep Yusei naar zijn broer en gaf hem een korte, broederlijke knuffel. Hij liet hem weer los en keek de man onderzoekend aan. ‘Je ziet er moe uit,’ zei hij, waarna hij even zijn wenkbrauw ophaalde. Het leek wel alsof hij zich verzeilde in het ene gevecht naar het andere, misschien was dat ook wel zo.

‘Je had je eigen woorden beter voor jezelf kunnen gebruiken,’ zei hij hoofdschuddend, toen hij een wond langs Kakuya’s hals zag lopen. En dat was niet de enige wond. Hij had, overal waar Yusei kon kijken, wel een wond, opgedroogd bloed of een litteken zitten. Yusei daarentegen had bijna geen littekens, maar had alleen een snee langs zijn halsslagader lopen. Iemand had hem een dag of twee geleden aan proberen te vallen. De man was opeens agressief geworden en had dit op Yusei afgereageerd, die zich op zijn beurt afgereageerd had op de man. Uiteindelijk hadden ze woedend tegenover elkaar gestaan, totdat de man opeens een mes tevoorschijn gehaald had en deze gegooid had richting hem. Het mes was langs zijn hals afgegaan, net langs zijn halsslagader. Kokhalzend en bloedend was Yusei naar de geneeskundige gegaan, die hem net op tijd had kunnen genezen met een of andere inspuiting die de wond van binnen genas. Het sneetje prikte nog altijd verschrikkelijk en het slikken ging hem niet zo geweldig af, maar hij kon er wel mee leven. Hij keek kalm naar Kakuya. ‘Hoe gaat het met je? Klaarblijkelijk is er een hoop gebeurd sinds dat we elkaar niet meer gezien hebben.’ Hij liet een kort, gemaakt lachje volgen, waarbij hij zijn broer redelijk bezorgd aankeek. Hij wond bij zijn halsslagader begon weer te kloppen, maar Yusei negeerde het. Hij kon alleen maar aan Kakuya, Yazuki en Ami denken, de mensen die hem het liefst waren. Hij ging terug zitten en trok Kakuya met een gemak naast zich. Zijn blik gleed naar de vage ondergaande zon, maar richtte zich uiteindelijk weer strak op Kakuya.



Terug naar boven Ga naar beneden
Zin
Zin


Ervaring : 422


And here we'll meet again. [Kakuya] Empty
BerichtOnderwerp: Re: And here we'll meet again. [Kakuya]   And here we'll meet again. [Kakuya] Emptyza jul 07, 2012 12:14 pm

Een grote vlam schoot naast Kakuya. Hij keek de vlam na, over zijn schouder, en lachte kort. Iets wat hij normaal nooit deed, lachen. 'Goed. Je kan jezelf beschermen.' zei Kakuya, glimlachend. Hij keek weer naar Yusei, die het nu met Kakuya eens was dat het lang geleden was. Dat was het zeker. Hij zag aan zijn ogen dat hij flink aan het nadenken was, maar het wou negeren. Hij zag dat het hem niet goed lukte, maar Kakuya besloot het te laten rusten. Hij vroeg er later wel naar. Ondanks dat hij had gezegd dat hij Ugatsu op hem afstuurde, om een oogje op hem in 't zeil te houden, was dat niet gebeurt. Ze hadden flink gevochten, Ugatsu en Kakuya. Waarom wist hij niet meer, maar het was wel een flinke strijd. Daar was hij achtergekomen dat Ugatsu wel degelijk sterk was, maar zoals verwacht was Kakuya sterker. Met een simpele klap had hij gewonnen, waarop Ugatsu zijn hide-out uit liep en vervolgens nooit meer terug kwam. Waarschijnlijk was Ugatsu het zat om heletijd gecommandeerd te worden, maar daar had hij zelf voor gekozen. Maar ondanks alles, is zijn vechtlustige karakter verandert. Laatst had hij nog gevochten met Nathan, en ook met iemand die op Nathan leek. Er was iets tussen hem en Nathan, ze kwamen elkaar vaker tegen, en het liep tot nu toe altijd uit op een gevecht. Behalve die ene keer dan, toen Kakuya het gevecht stopte en een deal maakte. Die deal is dus niet goed uitgelopen, aangezien ze een groot deel van de Saotomo Dojo in Yakuza hadden vernielt. Hij had Nathan vertelt dat hij hem goed van nut kon zijn. Daar is ook niks van gebleken. Zijn gedachte werd gestoord door Yusei, die hem onhandig een knuffel gaf. Zijn reactie was hierop een korte glimlach, waarop hij Yusei begon te ''studeren''. Hij was niet zoveel verandert, in uiterlijk tenminste. Kakuya keek om zich heen, niemand te bekennen. Hij had de gelegenheid om Yusei te vertellen over, naja, alles. Misschien dat hij nog niet wist dat de Akusohi opgeheven was, enzovoorts. Yusei sprak hem weer aan, over dat hij er moe uitzag. Dat klopte ook wel een beetje. Het gevecht tussen hem en Nathan liep uit de hand, aangezien Kakuya zijn ultieme techniek wou gebruiken. Gelukkig was die jongen er, die hem stopte. Die techniek was een van de allergevaarlijkste in de hele wereld. De kracht en de straal ervan konden een hele country verwoesten. Naja, niet echt natuurlijk. Daarvoor moest hij goed richten, en van bovenaf schieten, maar zelfs dan lukte het niet. De straal was 80 kilometer recht vooruit, maximaal. Het kostte Kakuya verder 75% van zijn chakra, een enorm aantal aangezien Kakuya een echte krijger was. 'Dat kan wel kloppen.' antwoordde hij op Yusei.

Hij keek hem aan, en zag een wond langs zijn halsslagader. Een enorm aantal boosheid schoot in hem op, maar hij kalmeerde snel. 'Wie heeft dat gedaan..' klonk een nogal boze stem van Kakuya, kijkend naar de wond. Hij gaf niet veel om zichzelf, hij had echt bijna overal op zijn lichaam een litteken, of een verwonding. Het was dan ook geen wonder dat hij tegenwoordig gezocht werd door veel mensen. Hij had een grote geldsom op zijn hoofd staan. In de Snow Country was er een Blood Prison. Een gevangenis voor de meest gevaarlijke outlaws, met als wachters de meest gevaarlijke warriors. Als Kakuya gevangen genomen zou worden, werd hij zekersteweten geplaatst in de Blood Prison. Het zou hem dan ook niet heel veel uitmaken. Kakuya was een slecht man, dat accepteerde hij ook. Kort schudde hij zijn hoofd, toen Yusei wat aan hem vroeg. 'Het gaat wel redelijk. En ja, er is inderdaad een hoop gebeurt. De Akusohi is opgeheven, zonder enige reden. Eerst was ik er niet blij mee, maar toen wist ik dat het goed voor me was. Ik werd, okal zeg ik het zelf, er een beter mens van. Ik geef toe aan mijn emoties. Soms denk ik er zelfs aan om terug te keren naar mijn country, maar ik denk niet dat dat iets word. Er is tegenwoordig een gevangenis voor mensen zoals mij.' sprak Kakuya. Hij werd nu overal gezocht, en zijn verwondingen kwamen ook deels daarvandaan. Maar nu hij inderdaad aan zijn emoties toegaf, was hij voor een deel een ander mens geworden. Niet meer de kille, emotieloze vechtmachine. 'En, hoe gaat het met jou, nog wat spannends gebeurt?' liet Kakuya toen van zich weten.

~ vage post, toetsenbord wekte ook niet heel goed mee, moest de heletijd backspace en verbeteren :p
Terug naar boven Ga naar beneden
Yusei
Yusei


Ervaring : 296


And here we'll meet again. [Kakuya] Empty
BerichtOnderwerp: Re: And here we'll meet again. [Kakuya]   And here we'll meet again. [Kakuya] Emptyza jul 07, 2012 8:35 pm

Yusei kon een bezorgde uitdrukking op zijn gezicht niet laten toen hij hoorde hoe Kakuya zijn vermoedens bevestigde. Toen hij hem zag kijken naar zijn halsslagader, zag hij het gezicht even vertrekken, alsof hij boos werd. Even legde Yusei zijn hand op zijn halsslagader en keek Kakuya toen zuchtend aan. ‘Iemand van mijn Country. Laten we zeggen dat hij niet bepaald vrolijk gezind was, dat op mij afreageerde en ik niet onderdeed voor hem. De omstandigheden lagen er voor mij ook niet naar om vrolijk te reageren, dus mondde het uit op een gevecht. Nou ja, een gevecht was het niet echt te noemen. We stonden tegenover elkaar, hij gooide een mes naar mij die ongelukkig terechtkwam en ik moest naar de geneeskundige.’ Yusei grijnsde even na zijn uitleg, aangezien het ook best raar klonk. Hij, altijd vrolijk, was opeens niet goedgezind en vocht daarom maar met een geïrriteerde brombeer uit zijn eigen Country. Nou ja, hij kon zich niet voorstellen dat Kakuya het nooit had meegemaakt dat iemand zo geïrriteerd was dat je jezelf eraan irriteerde. Hij keek hem even kort aan, luisterde aandachtig naar zijn verhaal. ‘Mensen zoals jou?’ mompelde hij. Toen begreep hij pas wat Kakuya bedoelde. Waarschijnlijk probeerde hij het beeld van zijn grote broer nogal te idealiseren, door te denken dat Kakuya een mooi leven had, waar het geld hem voor het oprapen lag. In plaats daarvan sprak hij met de vechtmachine van alle Country’s. Zijn blik gleed naar de wonden van Kakuya. Hijzelf voelde ook woede opkomen. Als ze Kakuya nou eens met rust lieten, zou hij niet zo moeten vechten voor zijn leven. Hij nam het zijn grote broer echt niet kwalijk als hij iemand vermoordde, ook al zou hij het zelf nooit in zijn hoofd halen om iemand te vermoorden, expres dan toch niet.

Toen Kakuya hem de vraag stelde die hij deels al verwacht had, maar waar hij toch voor gevreesd had, schudde hij zijn hoofd even en keek naar de grond. ‘Iets spannends,’ mompelde hij, terwijl zijn gedachten gingen naar Yazuki. Hij wist niet of hij het zijn grote broer kon vertellen, maar het was niet meer dan eerlijk dat hij dat deed. Kakuya was immers ook eerlijk tegen hem geweest door te vertellen wat er met hem gaande was, zelfs met het gevaar dat Yusei hem misschien zou vermijden de volgende dagen. ‘Wel, er was een meisje,’ zei hij, waarna hij even flauw glimlachte naar Kakuya. ‘Ze was hetzelfde zoals jou, ook een soort Traitor. Ze was heel mysterieus, intrigerend, maar ook zo kwetsbaar als ik bij haar was,’ zei hij, waarna hij even twijfelde. Zou hij dit wel mogen vertellen van Yazuki? Wat als ze erachter kwam? Nou ja, boos zou ze toch niet op hem zijn, als ze überhaupt nog ooit in zijn leven kwam. ‘Ze was echt het mooiste dat ik ooit had gezien, Kakuya. Ze liet mijn hart sneller slaan, ze zorgde dat mijn glimlach breder werd en ik vergaf haar, ondanks de misdaden die ze begaan had, of nog moet begaan,’ zei hij, waarna hij weer opkeek naar zijn broer. ‘Ik herinner me die dag nog dat ik bij haar was. Ik kwam haar opeens weer tegen en ik heb met haar gepraat. Toen heb ik iets niet gedaan waar ik ontzettende spijt van heb, want ze is nu met de noorderzon verdwenen, evenals Ami,’ zei hij, doelend op zijn wolf. ‘Ik had haar moeten zoenen, mijn gevoelens aan haar laten zien. Maar dat heb ik niet gedaan. Daar is dat gevecht ook van gekomen met die man, ik ben een wrak de laatste tijd.’

Nu hij dit besefte en net had toegegeven aan zijn broer, keek hij even naar beneden en zuchtte zachtjes. ‘Ik heb het gevoel dat ik iets mis in mijn leven. Ze liet mijn leven beter lijken, maar nu ze weg is, evenals Ami, trek ik het allemaal niet meer,’ zei hij, terwijl hij een brok wegslikte. ‘Ami is ook opeens vertrokken. Ik wist wel dat hij Girei miste, maar ik wist niet dat het zo erg was. Hij is ’s nachts gewoon weggelopen en is nu al een paar dagen vermist. Ik ben radeloos,’ gaf hij toe. ‘Volgens mij is hij opzoek gegaan naar Yazuki, maar als hij aangevallen wordt door andere dieren of geraakt wordt door een pijl, evenals als hij als dreiging gezien wordt, is het gedaan met hem.’ De paniek was in Yuseis ogen te lezen, evenals het aantal zorgen dat hij zich maakte en het aantal nachten dat hij er niet van kon slapen. Zuchtend schudde hij zijn hoofd. ‘Voor de rest is er niet echt iets spannends gebeurd, buiten dat gevecht dan. Ik heb nergens meer zin in, weet soms totaal ook niet wat van me verwacht wordt en hoop gewoon dat ze beiden terugkomen. In elk geval ben jij er nu op dit moment, dat is echt al een hele verlichting.’ Een glimlach speelde zich rond Yuseis lippen, maar de pijn in zijn ogen kon je gewoon niet negeren. Hij liet zijn blik opzij glijden. ‘Misschien maak ik me wel druk om niks, maakt ze het goed ergens waar ze nu en heeft ze allang iemand anders gevonden die goed voor haar is,’ mompelde hij zachtjes. Hij zuchtte even. ‘Kakuya, heb jij eigenlijk ooit van iemand gehouden die opeens uit je leven verdwenen is? Of hou je momenteel van iemand?’ vroeg hij, waarna hij zijn broer vragend en nieuwsgierig aankeek.



Terug naar boven Ga naar beneden
Zin
Zin


Ervaring : 422


And here we'll meet again. [Kakuya] Empty
BerichtOnderwerp: Re: And here we'll meet again. [Kakuya]   And here we'll meet again. [Kakuya] Emptyzo jul 08, 2012 1:31 pm

Kakuya keek even met een serieuze blik naar Yusei, toen hij vertelde hoe en wat hij aan die wond kwam. 'Dat verwachtte ik wel van iemand met hetzelfde bloed als mij, niet onderdoen voor anderen. Je eigen laten horen.' zei hij toen. Hij vond Yusei voor een deel op Kakuya lijken. Toen Yusei hoorde over wat Kakuya zei over de Akusohi en de Blood Prison, mompelde hij 'mensen zoals jou?'. 'Ja. Ik ben een slecht mens. Ik moet me leven wel degelijk verbeteren.' zei hij toen. Hij zag hou Yusei ook netzoals Kakuya daarnet de woede in zich liet opkomen. Yusei begon wat later te praten over waarnaar Kakuya vroeg, of er nog wat spannends gebeurt was. Hij had het over een meisje, waarop een grijns volgde op zijn gezicht. Oké, ze was een 'traitor', of een 'outlaw'. Mysterieus, intrigerend en ook kwetsbaar. Het was het mooiste wat hij ooit had gezien, ze maakte Yusei gelukkig en hij vergaf haar misdaden. Hij had haar vervolgens nog een keer gezien, maar vervolgens was ze weer verdwenen, netzoals zijn wolf. Hij vond ook dat hij ontzettende spijt had dat hij haar niet gezoend had. Geïnteresseerd keek hij naar Yusei, maar toen hij zei dat hij de laatste tijd een wrak was, schrok hij. 'Je zult haar wel tegenkomen, want als dit alles wat je zegt waar is, dan zou het heus wel wederzijds zijn. Geef de moed niet op.' zei hij toen, toen Yusei zijn hoofd naar beneden boog en zuchtte. Met zijn linkerarm plaatste hij zijn hand op zijn schouder. 'Zoals ik al zei, geef de moed niet op. Ook niet op Ami, ondanks alles zijn jullie heel hecht aan elkaar, en dat weet ik honderd procent zeker.' zei Kakuya, proberend Yusei een beetje zelfverzekerder te maken en wat vrolijker. Vervolgens luisterde hij weer aandachtig naar wat Yusei verder te vertellen had, tot hij schrok toen hij de naam 'Yazuki' hoorde.

'Yazuki..' mompelde hij toen zacht. 'Ami zal heus niet neergeschoten of als een dreiging gezien worden.' zei hij toen. Hij dacht terug aan lang geleden, hij vocht met een Yazuki. Hij wist niet zeker of dit dezelfde was als die Yusei bedoelde, maar hij wist wel dat als dit zo zou zijn, ze misschien op de vlucht was geslagen nadat Kakuya haar ontvoerd had voor de Akusohi. Ze was een flinke meid, en ook enorm lastig. Zero, die Kakuya had gerecruiteerd voor de Akusohi, had het wel goed met Yazuki, ze mochten elkaar iniedergeval. Nu hij eraan dacht, waar was Zero? Toen hij verder begon te praten, lachte hij even. 'Inderdaad, hehe.' zei hij toen. Yusei vond dat het een enorme verlichting was van de pijn, dat ze elkaar nu weer ontmoet hadden. Hij keek nogmaals geïnteresseerd naar Yusei, toen hij de vraag stelde of hij ooit van iemand had gehouden die nu weg was, of nu van iemand hield. 'Zabuza..' mompelde hij toen kort. Het was nog altijd Kakuya die Zabuza vermoord had, okal was het een impuls, en een hele naïeve actie, waar hij echt heel erg spijt van heeft. 'Ik ken me echte vader niet, en daar ben ik naar op zoek. En momenteel houd ik van jou.' zei hij toen lachend. Het was niet dat hij verliefd ofzo was, nee, het was echte broederliefde, okal kende ze elkaar niet zo heel erg goed. Hij dacht weer aan Zabuza. The Demon of the Darkness Country, ookwel bekend als. Toen hij dat bedacht had, the Demon of the Darkness Country, dacht hij terug aan het gevecht met Nathan en waarschijnlijk ook zijn broer. Hij had een ernstige verwonding opgelopen, namelijk zijn rechterarm. Hij kon 'm maar heel moeilijk bewegen, met ook een enorme pijn. Hij keek vervolgens weer naar Yusei, en wou toen opstaan. 'Laten we naar Sa--' zei hij, waarop hij ineens weer door zijn knieën zakte. Een korte en zachte kreun volgde, waarop hij weer ging zitten. Dit was ook nog van zijn gevecht met Nathan. 'Maak je geen zorgen, het is niks.' zei hij toen, waarop hij weer opstond, en met moeite van het huisje afsprong. 'Laten we naar Sapporo gaan.' zei hij toen.


Terug naar boven Ga naar beneden
Yusei
Yusei


Ervaring : 296


And here we'll meet again. [Kakuya] Empty
BerichtOnderwerp: Re: And here we'll meet again. [Kakuya]   And here we'll meet again. [Kakuya] Emptyzo jul 08, 2012 4:39 pm

Met een half oor luisterde Yusei naar de goede raad. Hij keek zijn broeder aan en glimlachte even, waarna hij knikte. Vooral over dat deel van Ami zou hij wel gelijk hebben. Ami en hij hadden een band, die zou echt niet zomaar verbroken worden omdat Ami Girei achtervolgd was. Als Yazuki buiten gevaar was, was Ami ook buiten gevaar. Misschien was de wolf zelfs al op de terugweg. Hij slikte even bij het idee dat dit helemaal niet zo was en hij nu ergens dood lag te bloeden. Hij zou hem dolgraag willen zoeken, maar hij wist niet waar hij moest beginnen. Hij zou ook niet weten waar Ami precies naartoe gelopen was en of hij nog wel in de Fire Country was. Hij wist gewoon helemaal niks van zijn eigen pet, dat was wat hem bang maakte. De verbintenis tussen hun bracht hem niet op de hoogte, wat het normaal wel deed. Als hij de geneeskundige moest geloven, kon een verbintenis alleen maar verbroken worden als het hart niet meer klopte van een van beiden, of als er een afkeer ontstaan was. Het kon ook zo zijn dat Ami te ver van hem af was of dat hij zijn gedachten te vol had zitten met iemand anders. Misschien lag het probleem dan juist wel aan hem. Hij was immers diegene die zijn gedachten vol met Yazuki had zitten, die zijn hart vol probeerde te pompen met bloed wat sneller ging dankzij de gedachten aan haar. Misschien werd de verbintenis tussen hem en zijn pet daardoor wel verbroken. Misschien zou hij eens een keertje zich heel erg moeten concentreren op de verbintenis tussen hem en zijn pet. Hij keek, blij zijnd met deze vondst, opzij naar Kakuya. Hij zou het hem straks wel uitleggen. Geschrokken keek hij opzij naar Kakuya.

Meteen toen hij de kreun hoorde, had hij zijn handen al tegen de schouders van zijn broer geplaatst en hield hem vast. ‘Je bent verzwakt,’ mompelde Yusei, waarna hij even opzij keek. Kakuya was verzwakt, dat was wel duidelijk. Hij had een gevecht achter de rug gehad, wat misschien wel een leven gekost had. Zou Kakuya moorden? Nee, toch niet voor de lol tenminste. Alleen als iemand het echt op hem gemunt had, zou hij vechten tot de dood, maar Yusei wilde niet geloven dat zijn broer moordde voor de plezier. ‘Misschien zou het al een goed begin zijn om niet zo vaak meer te vechten. Als je echt een goed mens wilt worden, moet je stoppen met het opzoeken van je vijanden. Zelfs als je ze per ongeluk tegenkomt, moet je jezelf omdraaien, streng toespreken en weglopen. Denk desnoods aan mij en aan wat ik gezegd heb,’ zei hij, waarna hij zijn handen loste van de schouders van Kakuya. Toen hij het aanbod over naar Sapporo gaan hoorde, keek hij hem even aan. Hij wist goed genoeg dat het een stad was in de Snow Country. Hij wist ook dat daar veel Outlaws waren. ‘Als jij die toch kunt maken, ouwe heer, gaan we,’ zei hij, waarna hij even grinnikte omdat hij zijn broer net als oud bestempeld had. Deze zou dat hem niet in dank afnemen, maar ja. Hij keek hem even aan, waarna hij ook van het huisje afsprong. Netjes landde hij op zijn voeten, maar kreunde toen zijn halsslagader begon te steken. ‘Al goed, al goed,’ zei hij gauw, voordat Kakuya zich bezorgd tot hem kon wenden. Eigenlijk waren ze best wel raar. Ze deden net alsof alles oké was, terwijl ze van elkaar wisten dat dit niet zo was. Ze wilden elkaar helpen, maar weigerden dat ook allebei.

Zuchtend begon Yusei te lopen. Daarna viel hem pas weer in over wat hij daarnet dacht. ‘Kakuya,’ begon hij, waarna hij opzij keek. ‘Zou het mogelijk kunnen zijn om, als ik mijn gedachten verzet en me volledig concentreer op de verbintenis tussen Ami en mij, contact met hem te maken?’ vroeg hij. Vaag had hij het gevoel dat hij er niet zomaar mee instemde om naar Sapporo te gaan, maar hij kon niet vinden wat. Stel dat Ami daar zou zijn en ze hem als schoot behandelden. De gedachte lieten zijn voeten sneller lopen, maar hij hield zijn pas in toen hij merkte dat de gewonde Kakuya hem zo niet goed kon volgen. ‘Sorry,’ verontschuldigde hij zich, waarna hij zijn pas inhield. ‘Ik zat te denken, daar zijn toch ook van die steegjes waar Outlaws en misdadigers rondhangen? Stel dat ze Ami onderweg hebben geschept en hem daar als schoot behandelen. Stel dat ze naar dat café zijn gegaan die bekend staat om de mensen die daar vechten?’ vroeg hij, terwijl zijn pupillen verwijdden. Hij keek even opzij naar zijn broer om te zien wat hij er allemaal van vond. ‘Misschien kunnen we toch beter een kijkje nemen in die steegjes. Nu ik me er zo op focus, heb ik een slecht gevoel over Ami en Sapporo,’ mompelde hij, waarna hij stilstond en zich weer concentreerde op Ami. Vaag hoorde hij een beetje gejank, maar dat was allemaal in zijn hoofd. Was hij gek aan het worden? Was hij zich zo hard aan een mishandelde Ami aan het focussen dat hij ook werkelijk gejank hoorde? Hij zuchtte, haalde zijn schouders op en liep verder. ‘We shall see,’ mompelde hij, waarna hij zijn tempo toepaste aan Kakuya’s tempo.
Terug naar boven Ga naar beneden
Zin
Zin


Ervaring : 422


And here we'll meet again. [Kakuya] Empty
BerichtOnderwerp: Re: And here we'll meet again. [Kakuya]   And here we'll meet again. [Kakuya] Emptydi jul 10, 2012 6:19 pm

Kakuya, die een bezorgde stem van Yusei hoorde, lachte even. 'Verzwakt is anders dan verwond.' zei hij toen, waarop hij weer opstond, en van het dak afsprong, zonder enig probleem. Hij keek naar zichzelf. Onder het enorme pantser had hij verband over heel zijn arm, aangezien die diep was geraakt. Hij werd geraakt in zijn slagader door een brokstuk, in zijn gevecht met Nathan. Het brokstuk was ontieglijk scherp, en het kwam ook ongelukkig terecht. Het brak eerst makkelijk door het pantser heen met het gewicht, en daarna draaide het een beetje waardoor zijn pols opengesneden werd. Dit merkte hij pas toen hij op weg was naar zijn huis in Osaka, in een van de achterwijken. Hij voelde niks meer in zijn linkerarm, en toen hij het pantser erafhaalde bij zijn arm, en de mouw opentrok, zag hij het pas. Hij reisde naar het dichtstbijgelegen waterbron, en doopte zijn arm erin. Het water kleurde aan de ene kant dan ook rood, aangezien als een slagader opengesneden word, schiet het er letterlijk uit. Met wat geluk had hij nog net genoeg verband van het rolletje, waardoor hij het zo strak en dik vastbond om zijn arm, tot aan zijn schouder. Dat was dan ook een van de meerdere redenen waarom hij zijn arm bijna niet bewoog. Op weg naar zijn huis in Osaka zag hij ook iemand, die hem verdacht aankeek met ogen tot spleetjes. Hij had blauw haar, en ook een tattoo onder zijn beide ogen. Kakuya was maar gauw doorgegaan, aangezien hij straks weer in een gevecht verwikkeld werd. En ondanks dat Kakuya zei dat hij verwond was, was hij wel degelijk verzwakt. Hij had nog maar zoon beetje 30% van al zijn chakra, en ook had hij maar 3 ledematen om mee te vechten, en een Gumbai natuurlijk. Hij keek naar Yusei, die ook van het dak afsprong. 'Sapporo.' mompelde hij.

Hij had daar veel vrienden zitten. Naja, vrienden. Mensen die hij kende en Kakuya zouden steunen in alles wat hij zou doen, behalve de privé-zaakjes, maar niet goed genoeg om echt als vriend te worden beschouwt. Ook was daar een van de spionnen van de Akusohi, die Kakuya ook goed kende. Er zouden er natuurlijk wel meer zitten, handlangers van de Akusohi of misschien zelfs leden, maar die spion was de enigste waar hij van afwist. Hij was daar veilig genoeg dus, in tegenstelling tot Yusei. Als ze hem zagen met Yusei zouden ze waarschijnlijk ook een beetje over hem waken. Kakuya kon daar ook medische hulp verkrijgen, aangezien in de andere countries hij waarschijnlijk rechtstreeks de Blood Prison in werd gegooid. De Blood Prison.. Hij keek weer naar Yusei, die hem wat vroeg. 'Het zou kunnen, een soort telepathie. Het lukte mij ook met de andere Akusohi leden, vroeger. Dat ging waarschijnlijk dan wel doormiddel van een techniek. Maar, ik zou het proberen als ik jou was. Je word er tenslotte niet slechter of beter van, tenzij je hem werkelijk kan bereiken.' zei hij toen, waarop hij even wazig keek, toen Yusei zijn pas versnelde terwijl Kakuya dat niet echt kon. Yusei begon vervolgens tegen Kakuya te praten over Sapporo, outlaws, misdadigers, die misschien Ami als schoot behandelde. 'Maak je niet zo druk.' zei hij toen kort.

~ topic uit ???? privébericht even anders ;D
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




And here we'll meet again. [Kakuya] Empty
BerichtOnderwerp: Re: And here we'll meet again. [Kakuya]   And here we'll meet again. [Kakuya] Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 

And here we'll meet again. [Kakuya]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 

 Soortgelijke onderwerpen

-
» Kakuya <3
» Kakuya
» Kakuya Momoto
» Show me what you've got. *kakuya*
» Kakuya's Imprisonment
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Tatakai Sekai :: Countries ::  :: Valley of the End-