Kakuya loopt met een ongeïnteresseerde blik over de straten van Benisu Village. Hij ziet hier en daar wat goedkope koopjes in kraampjes van de Zwarte Markt. Sommige mensen kijken hem schichtig aan, vanwege zijn lidmaatschap bij de Akusohi. Hij moest een partner zien te krijgen, dat maakte het werk wat makkelijker. Hij koopt ergens een roestig zwaard, die hij naast zijn Chainblade in zijn schede op zijn rug stopt. Je ziet de vorm van de zwaarden niet, door zijn grote Akusohi coat.
Hij loopt een klein hutje binnen, die gelukkig leeg is. Hij doet de deur op slot door er een plank breder dan de deur op te zetten. Kakuya wacht rustig af of er iemand binnen komt, terwijl hij verder gaat aan zijn vergif drank.

~ Yusei

youtube.com/watch?v=TZAKptHP0Ks&feature=related
De Soundtrack die speelt wanneer je in deze village loopt.
Moeite waard om te luisteren.

Kitsune wandelt met haar nieuwen sandalen Kitsune is er blij mee Kitsuen huplet een voor een maar plotse ling blijft Kitsune staan zij ziet een man in het zwart staan Kitsune wordt bang hier kent zij nog niemand zagjes op haar tennen loopt ze weg Kitsune kijkt naar achter en zie de zwart man naar haar kijken,Kitune krijgt het gevoel dat ze moet rennen, maar Kitsune blijt staan en kijk verbaast maar de zwarte man kijkt boos, Kitsune schrikt en rent weg maar ze glijd uit,Kitsune had mijn en wil rennen maar dat kan niet de zwarte man kijkt haar aan,Kitsune krijgt tranen over haar ogen Kistune denkt zal ik blijven leven? de zwarte man kijk naar Kitsuneen steek een hand uit Kitsune schrik en staat op en rent weg< Kitsune staat achter een boom en kijk er vorzichtig op haar voeten zijn beschaaft en heeft veel pijn Kitsuen roept 'Wie ben jij iik been niiet banng voor jou, en wacht af haar gevoel zit niet lekket wat zal de zwart man doen?

Kakuya hoort een meisje, dat blijkbaar aan het hallucineren is. Hallucinaties.. Dat was hetgene wat Kakuya wou bereiken met dit vergif. Het zal degene gek maken, waardoor iedereen hem/haar zal haten, eng vinden, en buitensluiten. Hierdoor kan degene zelfs een zelfmoord poging wagen. Kakuya lachte duivels bij dit spektakel, en keek door een gat in de muur naar het meisje dat zich nu achter een boom verstopte. Kakuya denkt echt dat ze gek aan het worden is. Dat zal helaas geen proefkonijn worden. Helaas, ze leek zo makkelijk mee te slepen.

Kitsune kek achter de boom en zag de man met een fles je ze rende en rende en werd bang Kitsune dacht * wat is dat voor man wil hij mij vermorden* plotseling stond kKitsuen stil hij zat voor haar en Kitusuen gleedt hij de zwarte man paktje het vlesje en Kitsune was bang de tranen kwamen in haar ogen wat gebeurt er allemaal Kitsuen schreeuuwde zo hardt al ze kon ''Helppp!!!'' de man pakte haar kin maar Kitsune had geen anderen keus ze ging met haar goeien been de zwarte man omwer en de zwart man gleed uit en kitsune verstopte zich in de huis waar de man iets aan het maken zeat Kitsune gevoel was weg ze wist neit wat ze zag

[ Stop met godmoden ]

Kakuya zuchtte diep. Hij had hier dus geen zin in, hij kon haar nu koelbloeding afmaken, en der lijk ergens dumpen, maar dan zouden Bounty Hunters hierheen komen, waar hij totaal tegenop kijkt. Die mensen denken alleen maar aan geld. BASTA! Kakuya stond op, deed het flesje in zijn zak onder zijn Akusohi Coat, en liep naar het meisje. Hij deed heel vriendelijk en keek haar dus ook zo aan. ''Jij, bent.. verleden tijd.'' zei Kakuya toen, waarop hij zijn Chainblade pakte, en der het liefst zou neersteken. Op dat moment ging de deur open, en Kakuya werd hierdoor gestopt.

- Kan je wachten op Yusei alsjeblieft? Bedankt. -

Yusei zuchtte. Hij wist eigenlijk niet waar hij naartoe moest gaan. Hij had zin om even met Ami te gaan spelen, maar Ami was echt zo lui als wat. ‘Ik ben niet lui,’ hoorde hij Ami in zijn hoofd zeggen en lachend keek hij opzij. ‘Ben je wel,’ zei Yusei lachend en Ami sprong tegen hem aan, waardoor Yusei omviel. Hij aaide Ami door zijn witte vacht. Ami drukte zijn neusje tegen Yuseis neus, waarop Yusei opstond. Hij dacht even aan Yazuki, het meisje die hij ontmoet had. Hij keek naar Ami en zuchtte. ‘Zullen we anders even…’ Hij werd stil toen hij voetstappen zag. In het zand, nog wel. Nou ja, normaal werden ze ook in het zand gezet, maar deze leidde naar een heel andere plek dan hij zou verwachten. Hij begon te lopen en volgde de voetstappen. Ami wou snuffelen aan de voetstappen, maar Yusei hield hem tegen. ‘Anders zijn we het spoor kwijt, maatje. Misschien is het een van ons en is diegene in gevaar,’ zei Yusei en hij begon te rennen. Ami rende achter hem aan. Hij schrok toen hij na een paar minuten rennen een hutje zag. De voetstappen leden daar naartoe. Yusei hurkte en liep voorzichtig op handen en voeten verder. Gelukkig werd hij niet aangekeken door verschillende mensen. Het was wel warm met zijn spijkerbroek en zijn zwarte shirt aan, met een paar lekker zittende schoenen, maar hij moest het er maar mee doen. Hij merkte op dat ook Ami heel erg alert geworden was. Zijn oren waren gespitst, wat Yusei ook meteen een stuk wantrouwiger en alerter maakte. Wat was er daar gaande? Was er soms iets met iemand van hun Country? Hij knarste met zijn tanden en besloot om gewoon de deur open te gooien. Hij zag wel wat er was. Yusei voegde de daad bij het woord en trapte de deur open. Zijn ogen gingen wijd open toen hij een meisje zag, onder een soort mes van een man, Yusei schatte ongeveer in de vijftig. Dit moest het meisje zijn waarvan hij de voetsporen gevolgd had. Hij keek het tafereel even, schudde toen zijn hoofd en sprong schreeuwend tegen de man aan. Hij drukte de arm met het soort van mes tegen de grond en keek de man woedend aan. ‘Wie denk je wel niet dat je bent?’ siste hij hem toe, waarna hij over zijn schouder naar het meisje keek. ‘Vlucht! Vlucht nu het nog kan!’ riep hij haar toe en hij drukte de hand dichter tegen de grond. ‘Hoe durf je een weerloos meisje aan te vallen?’ vroeg hij en in zijn stem klonk ontzetting. Zijn andere hand had hij tegen de andere arm van de man liggen, maar dicht genoeg bij zijn zwaard om die te kunnen pakken als het nodig was. Voor de man zou deze onzichtbaar moeten zijn, aangezien Yusei hem goed verstopt had. Hij keek de man woedend aan. Niemand viel iemand van zijn Country zomaar aan! Niet als hij erbij betrokken was!

- Kitsune, zou je kunnen proberen om misschien met leestekens (. ! ? en ,) kunnen werken? Dat is makkelijker lezen -

- Hoe kun je zien hoe oud ik ben .. (schatten) Op het eerste gezicht dacht ik dat Kakuzu (waar ik me char van heb) gewoon 30 ofzo was. XD -
Yusei jumps on Kakuya

Kakuya besloot om rustig af te wachten, nadat hij in een greep werd gelegd door de jongen, die er heel raar uitzag. Kakuya schudde zijn hoofd, en keek het meisje nu diep in haar ogen. ''Soulbane!'' (Deze techniek zorgt ervoor dat je iedereen om je heen aanvalt, voor een periode van 5 minuten.) Hij lachte hierop duivels, en bewoog een van zijn arm een beetje. Een Kunai zat bij de coat van Kakuya, en hij probeerde hem recht te maken. Het was hem gelukt, en Kakuya deed ineens een flitsende beweging, waardoor hij de jongen kon steken met zijn Kunai. Hij wist niet waar, maar het was al een tegenaanval. Hierdoor kon hij zich losmaken van de greep die de jongen op hem had, en kon hij een nieuwe tegenaanval bedenken. Hij had al binnen een paar enkele seconde een strategie gebracht, en hij sprong razendsnel op de jongen af, te snel om nog te ontwijken. ''Momoto Lariato!'' Als deze aanval succesvol was, kon hij een deel van zijn borstkas eraf slaan.

Kitsuen keek even o er was niks te zie gelukid dacht ze maar se liep met haar kapoten sandalen door de straat waar ze de zwarte man had gezien Kitsune was doodt bang voor hem maar ja dat is nu verleden tijd dacht ze tenminsten maar Kitsune lief voor zichtig door de straat en keek goed om zich heen en zag plotseling iets Kitsune gevoel dacht oh gelukig het is niet de zwarte man maar het was een man in een blauwen jack Kitsune riep ''Hallo is dar iemand !'' de man met de blauwen jack keen om en Kistune rende weg plotseling bleef ze staan de zwarte man stonde voor haar Kitsune weet geen raad en stond op en ren den de anderen kant op voor bij de man met de blauwen jack.

(Soundtrackje https://www.youtube.com/watch?v=PQpPgzq9u5w)

Kakuya sloeg door de muur heen, en hij liep door de ingang die hij had gemaakt weer naar binnen. Nu hij zijn Chainblade toch had gepakt, kon hij hem maar beter gebruiken. Hij pakte een van de twee ijzeren kettingen, en draaide ermee rond, in de hoop om de jongen te raken. Hij zag dat de jongen wegrende, en Kakuya kon hem niet volgen, door het vuur dat de jongen gecreeërd had. Hij sprong door het - echt niet sterk - dak, en volgde de jongen en het meisje voortdurend. Hij sprong over de daken, en hij zag nu in de verte een bord dat wees naar de Fire Country. Vanaf een grote afstand, deed hij het toch. ''Dark Release: False Surrounding!'' Het bord naar de Fire Country werd een bord naar de Darkness Country, en de Darkness Country naar de Fire Country. Dat zal ze leren. Kakuya sprong echter verder, en verloor ze niet uit het oog. Hij klikte de twee kettingen tegen elkaar, zodat hij het om zijn hand kon doen. Hij gooide zijn Chainblade nu vooruit, en trok hem achteruit zodat het Yusei kon steken. Hij zou echter snel moeten zijn.

Yusei gromde. ‘Ziek in je hoofd, dat ben je, ja. Evenals mijn stiefvader,’ snauwde hij. Hij dacht na. Dat had hij eigenlijk niet moeten zeggen. ‘Kakuya,’ zei hij, alsof die naam bekend in zijn oren klonk. Hij keek hem aan. ‘Ik ben Yusei, Fudo Yusei,’ zei hij en hij keek hem aan. ‘En ik zou normaal mijn hand hebben uitgestoken als je niet zo ver weg was!’ zei hij daarna grappend. Oh, Yusei, dit was niet het moment voor grappen! Hij schrok toen hij de dakpannen zag. Met een beweging had hij zijn zwaard getrokken en sloeg hij de dakpannen met zijn zwaard weg. Hij gromde en hield het zwaard verticaal voor zijn neus, tussen zijn ogen in. Hij keek omhoog naar Kakuya. ‘Ik geef om haar. Ze is van mijn Country dus heb ik de taak om haar te beschermen. En ik ga haar niet laten aanvallen door zo’n rottig iemand als jou!’ snauwde hij Kakuya toe, waarna hij zijn zwaard weer voor zich hield. Hij gromde. Slaven. Dus daar draaide het allemaal om. ‘Ami, ontwijk!’ riep hij de wolf toe en Ami sprong weg. Yusei sprong in een achterwaartse salto weg, zodat de shurikens in de grond bleven steken. Die dingen waren pas echt scherp. ‘Goed, als je een gevecht wilt, kun je het krijgen, maar houd het tussen ons. Laat mijn wolf en dat meisje buiten!’ riep hij en hij begon te rennen richting Kakuya. Handig sprong hij van allemaal obstakels richting het dak en klom hij daarop, waarna hij tegenover Kakuya stond, zijn zwaard recht voor zich uitstekend. Toen hij naar de man zijn zwaard keek, zag hij gelijkenissen tussen de houding waarop de man het zwaard voor zich hield. Nou ja, dat zei nog niks, maar ieder hield zijn zwaard op zijn eigen manier en deze manier was vergelijkend bij Yusei en Kakuya, wat Yusei dan weer grappig vond. Yusei keek de man aan. Eigenlijk had hij helemaal geen zin om te vechten. Teveel agressie en ook teveel serieusheid, maar zijn stiefvader had hem gemanipuleerd om dit te kunnen. Hij kon makkelijk zwaardvechten, maar hij verleerde het ook snel als hij niet trainde elke dag. Dat was ook waarom zijn borstspieren redelijk waren aangespannen. Doordat hij spieren had in zijn borst, kon hij ook langer volhouden en het gaf natuurlijk ook een enig plaatje van hemzelf weg. Oké, genoeg eigendunk, hij werd er arrogant van. En dat soort jongens haatte hij. Hij kwam naar voren en sloeg met zijn zwaard expres hard tegen die van Kakuya. Hij duwde zijn zwaard naar voren, waardoor het zwaard van Kakuya naar achter geduwd werd en vlak voor zijn ogen kwam, waarmee Yusei een stapje vooruit kon doen. ‘Gaan we dit uitvechten?’ vroeg hij en hij keek de man recht aan. Een siddering kwam door zijn lijf. Waarom leek het net alsof hij deze man ergens van kende als hij hem nog nooit eerder gezien had?

Mijn inspiratie is terug van vakantie! D:

Kakuya rende, maar niet op zijn volle snelheid. Hij luisterde wel naar die verdoemde Fudo. ''Foolish..'' sprak Kakuya kwaad uit. Hij kwam eigenlijk niet verder. ''Bedoel je Zabuza Momochi? Die ligt al in de diepte van de hel.'' zei Kakuya toen. Kakuya gaf niks om zijn ouders. Hij vond ze verraders. Kakuya was nooit verzorgd door ze, hij heeft zichzelf leren opvoeden. Hij werd altijd als een monster gezien, aangezien Kakuya zelf altijd rauw vlees at. Hij had eigenlijk al dood moeten zijn. Hij had meerdere moordpogingen en fatale verwondingen overleefd. Toen hij verder wou rennen, wat eigenlijk al lopen was, werd hij vastgepakt door de Fudo. ''Wat moet je nou?'' snauwde hij de jongen toe. Hij luisterde nu wel naar de jongen, hij had Kakuya's aandacht. ''Ik heb andere plannen voor de toekomst. Misschien moet jij daar ook aan werken. Mijn familie is niks, ik haat ze. Behalve jou dan, als je me broertje zou zijn. Jij hebt me nog niks aangedaan. Je weet niet hoe het is om een monster te worden genoemd, als een monster gezien te worden. Alleen mensen van de Akusohi begrijpen dat.'' zei hij toen. (Lets go emotional https://www.youtube.com/watch?v=raDUzr1-_Ko) Hij keek de jongen nu aan. Kakuya zou altijd loyaal blijven aan de Akusohi, maar deze jongen.. Was het werkelijk zijn broertje? ''Ik ben nou eenmaal geen aardige man. Dus knuffels verleen ik niet.'' zei hij toen. Zijn varisciet kleurige ogen keken in die van de jongen aan. Yusei Fudo. Toen hij klein was had hij er ooit van gehoord. ''De man en de vrouw die mij hebben gemaakt, zijn niks waard. Maar jij wel. Onthoud dat goed. Tot de dag dat onze wegen elkaar wegen kruisen.'' zei Kakuya, voor de eerste keer met een vriendelijke toon. Hij gebruikte nooit een vriendelijke toon, na al die jaren. Jarenlang, eerder eeuwenlang. Hij was inmiddels al ergens in de 50. Minimaal 40 jaar heeft hij die toon niet gebruikt. Het leek wel, alsof deze jongen iets voor hem betekende..

- rare post xD -

Yusei keek hem aan. Eerst verbaasd, toen boos en nu vooral verward. Hij liet zijn hand zakken en voelde bijna een brok in zijn keel komen. Was dit werkelijk zijn broer? Hij zuchtte even. ‘Ik denk dat ik inderdaad jou broertje ben, broer,’ zei hij en hij keek de man voor zich met een glimlach aan. Welk verleden hij ook had, het was zijn broer. Hij betekende werkelijk iets voor hem. ‘Je bent mijn broer, je bent geen monster,’ zei Yusei en hij glimlachte hierbij bemoedigend. Van zijn moeder had hij verschrikkelijk veel gehouden, van zijn stiefvader niet en zijn vader had hij nooit gekend. ‘Ik heb wel eens van je gehoord. Volgens mij praatte mijn moeder over je toen ik een jaar of vijf was. Ze had het soms over je. Geloof me, ze keek er echt verdrietig bij als ze het over je had, niet verafschuwend. Zoiets moet je niet denken over haar. Ze was een geweldige vrouw en ze zou wel zo haar redenen hebben gehad waarom ze onze vader verlaten had,’ zei hij en hij keek Kakuya aan. Zijn blik was veranderd en zijn houding ook. Van vijandig naar vriendelijk, bijna broederlijk. Nee, het was gewoon broederlijk. Hij stak zijn zwaard terug in zijn schede en voelde zijn wonden bloedden, maar hij schonk er geen aandacht aan. Hij had zijn broer teruggevonden. Diegene die echt van hem hield. ‘Jij bent ook iets waard. Tuurlijk ben je iets waard,’ zei Yusei en hij kreeg een grote grijns op zijn gezicht, waarna hij ging zitten op het dak. Hij had Ami met het meisje teruggestuurd naar zijn Country. Het meisje zou hem niet verlinken als hij met zijn broer sprak en er was niemand van de andere Country’s in de buurt die hem zou herkennen en verlinken. Niemand. Yusei dacht eraan dat als hij verlinkt zou worden, hij veroordeeld zou worden tot Traitor. Maar zou je echt niet met iemand van een andere Clan mogen praten? Maar deze man, zijn broer, zat bij de Akusohi. Dat was toch een van de meest moordende groepen die er waren? Hij keek opzij naar Kakuya. ‘Ik kan eigenlijk niet geloven dat wij broers zijn. Ik bedoel, jij bent zo anders dan mij,’ zei Yusei, maar hij zei het op een manier van vriendelijkheid, niet op een verafschuwende manier. Hij keek omhoog. ‘Als ik met je zou omgaan en mijn Country zou erachter komen, dan hebben we een probleem. Nou ja, dan heb ik een probleem,’ zei hij en hij keek naar Kakuya, zijn broer. ‘Je vecht goed, voor een ouwe,’ zei hij en hij keek zijn broer plagend aan.

- Deze is ook weird :p -

Yusei keek Kakuya aan. Ook al was het een beetje een rare, het was wel zijn broer, stomtoevallig. ‘Ze leeft niet meer,’ zei hij en hij keek even naar de grond. Onder al die grappen en niet-serieusheid, zat een gekwelde Yusei, alleen toonde die zichzelf alleen maar als je over zijn moeder praatte. Broers of niet, als Kakuya het ooit eens in zijn hoofd haalde om iets slechts te zeggen over zijn moeder, was van zijn part de strijd aan. Hij gromde. ‘Ik heb geen idee wat mijn moeder gedaan heeft. Maar ze was een geweldig persoon. Ik wil niet dat ze op die manier tussen ons instaat,’ zei hij fel naar Kakuya toe. Had hij zijn broer gevonden, eindelijk een familielid, was het een zak. ‘Ik ben alleen een strijdlustige kerel als ik dat moet zijn,’ zei hij en een kleine grijns sierde zijn gezicht. ‘Zoals daarnet toen je iemand van mijn Country in gevaar bracht,’ zei hij, een tikkeltje beschuldigend tegen Kakuya. Hij keek hem aan. ‘Ugatsu?’ vroeg hij en hij keek Kakuya aan alsof hij gek geworden was. ‘Dus elke keer als ik in gevaar ben komt je spion opdagen? Wel, dat zal me wel makkelijk een Traitor maken als ontdekt wordt dat Ugatsu voor de Akusohi werkt en vernomen wordt dat ik hem accepteer,’ mompelde Yusei. Nee, ze mochten het gewoon niet weten. Hij wou niet uit zijn Country verbannen worden, helemaal niet. Er waren genoeg redenen om in zijn Country te blijven en iemand was de eerste. Alhoewel hij de naam natuurlijk nooit ging denken of noemen, dan zou hij zich echt diep gaan schamen als diegene het wist dat diegene de reden was om te blijven. Hij keek naar Kakuya en zag dat die wou gaan. Hij slikte even. Dat was dus zijn broer. Yusei liep op zijn broer af, pakte diens hand en trok hem even tegen zich aan, linkerborst tegen de rechterborst van Kakuya. ‘Tot onze wegen zich kruisen dan maar,’ herhaalde hij Kakuya en hij liet zijn broederlijke knuffel zakken en deed een paar stappen achteruit. ‘Ik moet sowieso teruggaan. Het zal niet meer lang duren voordat dat meisje zegt dat we bij jou waren, maar ik denk dat ze te jong is om te weten dat je een van de Akosohi bent. Ik denk dat ze je gaat verwarren met de Darkness Country en in dat geval, ben jij veilig. Ik zwijg natuurlijk,’ zei Yusei en hij grinnikte even. ‘En Ami, mijn wolf, houdt ook wel zijn mond, daar kun je van op aan,’ zei hij, waarna hij zich wou omdraaien. Verkeerde zet. Het stukje bij hem zat nogal los. Hij schoof uit met zijn voet en viel op zijn kont schuivend naar onderen. Hij kwam hard neer en stond gelijk weer recht met een brede lach. ‘Alles in orde hier!’ zei hij lachend. Dit was typisch iets voor hem. ‘Het ga je goed! Voorzichtig zijn!’ riep hij zijn broer na, waarna hij zijn hand opstak en verdween, richting de ondergaande zon dat hem leidde naar de Fire Country, zijn thuis.

Yusei topic uit
Sorry, dat uitschuiven van dat dak moest ik gewoon even doen :P

Kakuya keek Yusei ongelovig aan. ''Jouw moeder heeft me verraadde. Maar dat maakt me allemaal niet meer uit. Pas goed op jezelf, en als je me ooit wilt spreken, dan komen we elkaar ooit nog wel een keer tegen, spoedig of juist maandenlang, in goede of in slechte tijden, we komen elkaar nog wel tegen.'' antwoordde hij. Yusei begon te spreken over Ugatsu, en keek daarbij Kakuya raar aan. ''Hij is een trouw lid van de Water Country, maar ook een trouwe volgeling van mij. Hij geeft me veel informatie, en weet me altijd te vinden. Hij volgt bijna iedereen die er sterk uitziet, en weet zich overal uit te praten. Bijna overal dan.'' vervolde Kakuya zijn verhaal. Hij voelde dat zijn hand werd gepakt door Yusei, en dat Yusei verder begon te praten. ''Zoals ik al zei, pas goed op jezelf.'' herhaalde Kakuya. Hij keek even weg van Yusei, en kort daarna weer terug naar hem. Dus dit was zijn broertje. In bijna alle opzichten van Kakuya anders. Haarkleur, oogkleur, persoonlijkheid, ach.. Familie is familie, en je moet er mee leven. Wacht.. Kakuya herinnerde zich ineens dat zijn vader er altijd voor hem was, alleen vermomd als iemand anders. Zijn vader en zijn moeder, twee verschillende country- leden. Natuurlijk. Alleen dit veranderde Kakuya's gedachtes over hoe de twee waren niet. Hij keek naar Yusei, die van het dak afviel, en liet een kort hehehe lachje horen. ''Pas goed op jezelf!'' zei hij toen, met een wat ''verharderde'' stem. Een Fire Country lid dus. Kakuya zwaaide kort, want als iemand hem zo zou zien zou dat zijn imago verpesten. Kakuya liep nu de andere kant uit. ''Tot gauw, broertje.'' mompelde hij in zichzelf.

wierd wierd wierd post

Kitsune liep weer door de straten alsof er niets was gebeurt,maar ze was vastbesloten om hier alleen te komen als het echt nodig moest,en dat klopte Kitsune was haar wolfje kwijt die Kiritina heten maar ze voelden dat haar Kiritina hier ergens was plotseling bleef Kitsune staat even dacht ze dat ze een schim zag als de zwarte man maar dat is het gelukkig niet dacht ze, ze wou het lieft een goede krijger woorden maar oké lief .Ze liep op haar teenslipper door een anderen straat en zag haar vosje staan graven naar iets ''Kiritina daar ben je" Riep Kitsune met tranen in haar ogen van blijdschap ze was zo blij dat ze haar wolfje vond *maar waar graaft ze naar* dacht Kitsune ze moest r niet eens aan denken en pakte haar wolfje op en liep veder, plotse Ling zat er een gat een een van de huizen Kitsune ging het zetten op het rennen en ging weg uit de straat en van het gat in de muur van de winkel ze dacht * vast in zeker de zwarte man * Kitsune stopte met rennen en zette haar wolfje op de grond en zij '' Ga alvast naar huis ik kom er aan"kaar vosje van een jonkie deedt wat Kitsune vroeg en renden weg Kitsune draaiden zich om en liep naar het gat van de winkel ze dacht * dit keer ren ik niet weg ik ben niet bang voor hem en ik wil een krijger worden! * ze ging naar binnen en zag wat doden dieren ze schrok enorm en deedt een sprong achter uit ze schrok nog een keer ze dacht dat de zwarte man achter haar stond de rillingen liepen over haar rug ze draaiden zich een ratenramp om maar gelukkig er was niemand,maar ze had het gevoel dat er iemand was maar ze wouw niet bang zijn want ze wouw een krijger worden ze liep terug naar te tafel tot haar verbazing zag ze allemaal drankjes en foto's van haar even wist Kitsune niet meer wat ze moest doen haar wolfje Kiritina kwam terug maar had iets in haar potje Kitsune wist niet wat en haalden het er uit het was een verdoving pijl die niet werkten ze pakte haar wolfje en ging het gat door de muur van de winkel naar buiten en bleef daar staan kijken