|| Kevan Larkin O'Hara ||

Ervaring : 29

Volledige naam: Kevan Larkin O’Hara
Voornaam: Kevan
Betekenis: Knap, aardig, geliefde [Iers]
Bijnamen: Everything she likes.
Achternaam: da Firenze
Leeftijd: 17 Jaar
Country: Lightning
Geaardheid: Hetero
Wapen: Eigenlijk kan hij met niets overweg, moet het meer van zijn magie hebben.
Lengte: 1.65
Gewicht: 49
Haarkleur: Donkerblauw
Oogkleur: Heldergroen

Looks: Het eerste wat omstanders zal opvallen is de lengte van de jongen. Hij is bijzonder klein voor zijn leeftijd, maar hij heeft zijn groeispurt nog niet gehad. Hij weet ook niet echt wanneer hij deze zal gaan krijgen, en tot nu toe heeft hij nog niet echt het gevoel dat het gaat gebeuren. Bovendien ziet hij er ook qua uiterlijk in het algemeen erg jong uit. Men schat hem eerder veertien dan zeventien. Hij is klein, maar heeft ook van die grote groene ogen. Eveneens als wangen die er gewoon om schreeuwen om in geknepen te worden.
Verder is hij erg fragiel gebouwd en kan hij dus ook niet echt veel hebben. Hij heeft er al bijzonder veel moeite mee om een zwaard fatsoenlijk op te tillen, laat staan deze langer dan vijf minuten in de lucht te houden. Vandaar dat hij nooit echt goed overweg kon met wapens, ook omdat hij er bang voor is. Zijn handen trilden zo erg dat een kruisboog er gewoon door afging. Sindsdien mag hij bijna geen enkel wapen meer vasthouden, alleen degene waarvan ze zeker zijn dat hij er niemand mee pijn kan doen, en dus ook zichzelf niet. Want dit is al eens voorgekomen.

Inner: Het is gebleken dat Kevan het niet echt van zijn uiterlijk moet hebben, daarom vertrouwt hij meer op zijn verstand. Wie niet sterk is moet slim zijn, nietwaar? Maar net zoals veel slimme mensen durft hij niet echt vaak zijn mening te geven over dingen, iets wat natuurlijk wel verbeterd moet worden. Hij is erg onzeker en verlegen van aard. Zo heeft hij er problemen mee met het praten tegen vreemden, en schaamt hij zich snel door zijn eigen versprekingen.
Ook is hij zo onhandig als maar kan, en vooral wanneer hij in verlegenheid wordt getrokken. Hij bezeert zich vaak door zijn onhandige acties, en wist zelfs eens een keer zijn been te breken in een bibliotheek. Ja, hij houdt van lezen. Het is het enige waar hij goed in is, en vandaar zijn grote kennis over magie. Hij is erg gefascineerd door het onderwerp en wil er graag zo bekwaam in worden als maar kan. Aanleg heeft hij er niet voor, maar met veel kennis kom je al een eind. Want het is iets wat nodig is ervoor. En een hoop geduld, en dat heeft hij zat. Hoewel het wel wat handiger zou zijn als de mensen om hem heen wat meer geduld hadden.
[Learn more in RPG]

Veel speciaals was er niet echt aan de jongen zijn verleden. Hij werd streng opgevoed, voornamelijk door de invloed van zijn vader op zijn moeder. Hij moest al de desbetreffende manieren perfect weten en zich altijd als een heer gedragen, was gewoon een volwassene op zakformaat. Een echte jeugd heeft hij nooit gehad, vooral niet als enigste kind dat al de aandacht kreeg. Omdat zijn vader hem al een grote last vond, weigerde de man te beginnen aan een tweede kind. En zo bleef hij enigst kind.
Zijn leven was vrij normaal, en hij kreeg vrijwel alles wat zijn hartje begeerde. Zo kreeg hij na flink zeuren ook eindelijk een eigen huisdier. Een kat, genaamd Midori. Het was de perfecte kat, wist haar plek gewoon. Natuurlijk werd ze helemaal vertroeteld door de jongen, deze vond haar gewoon te schattig voor woorden. Maar die overbodige aandacht was echter maar van korte duur. Er was iemand anders die zijn volledige aandacht op eiste, zonder dit ook maar door te hebben.
Wie? Zijn verloofde. Hij werd gewoon uitgehuwelijkt, kon er niets tegenin brengen. Het moest van zijn vader, gewoon omdat die vond dat hij zelf nooit aan een vrouw zou kunnen komen. Bovendien was het meisje perfect. Ze was lief en zorgzaam, en lachte hem niet gelijk uit. Want hij zou dat wel hebben gedaan, ter kijkend naar zijn gehakkel wat praten moest voorstellen tijdens de kennismaking. Kreeg vrijwel iedere keer een tik tegen zijn achterhoofd van zijn vader omdat hij zich niet normaal gedroeg.
Natuurlijk kon hij het niet helpen dat hij dichter naar het meisje, genaamd Nuala, toegroeide door de jaren heen. Het kostte hem zo ongeveer twee jaar om echt toe te geven dat hij gewoon voor haar was gevallen. Dit maakte dingen alleen nog maar erger, vooral aangezien zijn vader hem blijft zeggen dat ze alsnog niet goed gemanierd is. Haar plaats niet weet, en hij het haar moet leren. Het idee is absurd, maar hij durft gewoon niet tegen zijn vader in te gaan. Dus doet hij braaf wat hem wordt opgedragen, en gedraagt hij zich als eerste beste gevoelloze verwende kwal tegenover het meisje. Natuurlijk weet hij dat hij hierdoor al zijn kansen verpest, maar het zij zo. Hij heeft geen andere keus.