[ Zwak ] Hij heeft nooit een sterk lichaam gehad, hij heeft wel een tijd hard getraind en dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Maar hij is niet sterk te noemen en gebruikt daarom ook vaak wapens, zijn intelligentie en technieken.
[ Behendig ] Lukas heeft een hele tijd parkour geoefend en weet zich daarom uiterst vrij door zijn omgeving te bewegen. Hij is ook niet erg lang met zijn 1.72 m.
[ Grijns ] Hij grijnst op een bepaalde manier en die manier vinden vele mensen maar eng, hij is er zelf niet bewust van.
[ Sadistisch ] Je zou hem een sadist kunnen noemen, al geniet hij niet van het lichamelijk lijden van een ander. Het geestelijke is wat hem boeit, de uitdrukkingen van mensen als ze verschillende emotie's vertonen. Daarbij houdt hij ervan om mensen te manipuleren.
[ Koppig ] Hij weigert - in de meeste gevallen - om naar andere te luisteren, of om iets toe te geven al weet hij zelf dat de ander toch juist was. Zelden geeft hij het aan het einde toe, ook heeft hij bijna nooit spijt van zijn actie's.
[ Zelfverzekerd ] Hij twijfelt vrijwel nooit als hij ergens iets voor heeft bedacht, of als hij iets nieuws probeert wat misschien raar gevonden wordt. Gelukkig weet hij wel wanneer hij een tegenstander niet aankan en dan vlucht hij, risico's neemt hij niet.
[ Verleidelijk ] Als hij wou kon hij met bijna alle dame's uitgaan, hij hoeft daarvoor enkel te glimlachen of naar hen te kijken. Toch heeft hij er nooit wat mee gedaan, zoveel boeit liefde en lust hem niet.
[ Kinderachtig ] Hij ziet er niet uit als een kinderachtig persoon, maar hij is het écht heel erg. Hij kan niet tegen zijn verlies, al heeft dat ook met zijn koppigheid te maken. Daarbij houdt hij ervan om gek te doen, ronddraaien op een stoel, doen alsof hij op een motor zit. Misschien is het omdat hij vaak alleen was?
F A M I L I E
[ Marshall C. Alexander ] "Hij was bijna nooit thuis en als hij een keer vrij had, of eerder van zijn werk mocht was het prima. Een normale vader, o, maar dat wás zo. Ik kwam er achter dat hij met andere vrouwen omging en daarom nooit thuis was, tja, moet hij zijn sporen beter uitwissen."
[ Marshall C. Louise ] "Ze heeft me veel geleerd, hoe ik een echte man moest worden. Zulke dingen, naja leuk heb ik het nooit gevonden. Ze vergaf mijn vader voor zijn daden, het feit dat hij met andere vrouwen sliep. Ze was te puur in mijn ogen, ik heb haar nooit kunnen helpen. Het verdriet in haar ogen..het sprak me aan en was waarschijnlijk het begin van de huidige ik."
[ Marshall C. Karin ] "Tja.. wat zou ik over haar moeten vertellen? Ze was uiterst vervelend, als oudere zus zijnde en moest me ook overal op wijzen. Ze was nooit echt blij, maar heb me er nooit veel mee bemoeidt. In de slechte tijden heeft ze me wel geholpen..en daar ben ik haar dankbaar voor."
[ Marshall C. Annabel ] "Ik haat haar, op een echte broer-zusje manier. Maar wie vindt zijn kleine zusje nou niet irritant? Nou..later werd het wel degelijk haat. Karin was altijd té lief en bezorgd en Annabel had een...duivels trekje. Mij behandelde ze normaal maar ze had iets tegen Karin, ik weet niet waarom en kwam te laat achter haar daden."
G E S C H I E D E N I S
When born in a important familyZijn ouders waren uiterst blij toen hun eerste zoon geboren werd, ze hoopte eigenlijk dat hun eerste kind een jongen was. Maar dat was een meisje; Karin, ze werd nooit goed behandeld door de familie omdat ze een meisje was. Hem werd vanalles geleerd; hoe hij een echte heer moest zijn bijvoorbeeld. Nooit heeft hem hem geboeidt, hij wou gewoon een kind zijn. Toen hij drie jaar was werd een derde dochter geboren, ook hier waren zijn ouders niet blij mee. Maar het was minder erg dan Karin, ze werd Annabel genoemd. Hij weigerde met haar te spelen, omdat ze jonger was en hij dat kinderachtig vond. Op zijn twaalfde werd hij uitgehuwelijkt aan Raku, van de Fujimoto familie. Hij vond het vreselijk en liep daarom weg van het huis en land dat hij nog nooit verlaten had. Zijn zussen hadden de buitenwereld al lang gezien en nu was het eindelijk zijn beurt.. al was hij eerder zijn beurt voorgegaan. Hij leerde verschillende mensen kennen, hij vond de buitenwereld heerlijk met name de mensen die er woonden, ze leken puurder dan bij hem thuis.
Maybe it was fate? Toen hij langer buiten was leerde hij ook de duistere kanten van Katorea kennen, daar ontmoette hij William en werd hem van alles geleerd over de andere wereld. Het boeide hem en ging steeds vaker met hem en zijn vrienden om, het was een spannend avontuur. Door William leerde hij parkour kennen, ondanks een gebroken arm pikte hij het snel op. Uiteindelijk was hij weer gevonden - als verwacht van een belangrijke familie - zijn ouders waren boos, vooral toen ze zijn arm zagen. Maar hij ging steeds vaker weg en nu hij parkour kon ging het ontsnappen ook makkelijker. Hij hoopte er al op, maar eindelijk werd hem gevraagd of hij lid wou worden van een groep. William stuurde hem naar Simon die hem verder zal trainen, hij was alleen niet blij met Lukas en zijn botten hadden het waarschijnlijk niet overleefd als hij niet snel genoeg was. Maar hij werd wel sterker, niet sterk genoeg in hun ogen. Hij had toen wel zijn element; Lightning ontdekt. Hij was snel en behendig, daarom moest hij informatie voor de groep verzamelen. Dat deed hij, onder de naam Kanra.
You're rotten De groep waar hij bijhoorde ging uit elkaar, hij had ook geen reden meer om buiten te blijven. Hij irriteerde zich nog altijd aan zijn zusje Annabel, niet wetend dat ze Karin martelde. Op een dag verdween Annabel zomaar, later kwam het bericht dat er een aantal mensen door haar waren vermoord. Woest, dát was hij, andere woorden waren er niet voor. Hij liep weg, weer, maar omdat hij ouder was bleef hij ook weg en trok dus verder. Niet zoekend naar zijn zus, of iets in die richting, al zou hij haar wel vermoorden als hij haar tegenkwam. Daarom dwaalt hij maar wat rond zonder enige bedoeling, verveeld is hij zeker.
William: "Hij is een goede vriend, helaas is hij spoorloos verdwenen. Net als de rest, maar goed. Hij kon wel een echte sukkel zijn soms, bovendien vond hij het maar al te leuk om aan me te zitten, plagerig. Denk ik..?"
Simon: "Iets haatte ik gewoon aan hem, bovendien deed het pijn. Pijn zeg ik je! Als ik eerlijk ben moet ik zeggen dat ik blij ben dat ik van hem weg ben."
Raku: "Ik weet werkelijk niet wat ik over haar moet zeggen, ik ken haar nauwelijks, eigenlijk; niet eens. Maar ik zou haar ooit moeten ontmoeten, hopelijk is ze mooi~ en niet al te sadistisch."