Er kwam een donkerrode gedaante tevoorschijn, hij was net zo groot als nathan en Met zijn witte ogen staarde hij nathan aan. 'Je verdient het niet om mij zo te gebruiken'Zei de gedaante met zijn duistere stem. Nathan zette enkele stappen dichterbij, en keek naar de demoon. 'jij bent mijn eigendom, ik bepaal wat ik doe, hoe ik het doe, en wanneer ik het doe. en zolang jij in de handschoen zit kan je er niks aan doen.' Zei nathan. waarna hij naar achteren liep. Hij draaide zich om, en zag hoe een grote rode vuist op hem af vloog, en hem in zijn gezicht raakte. Hij vloog naar achter, en landde tegen een soort muur aan. 'hoe kan dit?, hij hoort alleen te kunnen aanvallen wanneer ik het zeg, of als ik controle verlies. niet in mijn eigen dromen!.' Dacht nathan. Hij had hier al over gehoord van zijn vader, als je je devil trigger te ver had gebruikt, moest je in je droom tegen je demoon vechten, als je won werd je wakker, en als je verloor dan bleef jje twee weken bewegingsloos liggen. Hij mikte zijn arm op de demoon, en probeerde zijn kracht te gebruiken, maar er gebeurde niks. 'Jje kunt mij niet gebruiken, ik zit immers niet in de handschoen.' Zei de demoon, waarna hij een lading stoten richtting nathan deed. Nathan deed zijn best om ze te ontwijken, maar had hier extreem veel moeite mee. Hij sprong op de demoon af, en sloeg hem zo harrd mogelijk met zijn rechterarm. 'Ik kan mijn handschoen misschien niet gebruiken, maar ik kan je er altijd nog mee slaan'. Zei nathan, waarna hij een zwaard trok. De stond weer op, en trok zelf ook een zwaard. 'Hier binnen, ben ik wat jij bent, ik heb wat jij hebt, hier binnen, zijn wij een gelijke partij voor elkaar'. zei de demoon waarna hij met zijn zwaard op nathan begon in te slaan. Nathan probeerde zoveel mogelijk van de aanvallen af te weren, maar hij werd toch nog enkele keren geraakt op zijn armen, benen, en op zijn wang. Hij voelde even aan zijn wang, waarom kon hij bloeden in zijn eigen droom? vroeg hij zich af. kennelijk was dit een simulatie van de echte wereld, maar dan zonder de krachten. de demoon sprong op hem af, en sloeg zo hard mogelijk van boven met zijn zwaard. dit was het moment waarop nathan gewacht had. hij hield de aanval tegen, liet zijn zwaard weg glijden, stapt naar voren, en stak het zwaard door de rug van zijn demoon heen. 'dit is mijn droom, ik ben hier de baas'. zei nathan, waarna hij een scherp geluid hoorde, en een felle witte flits zag.

hij ging rechtop zitten, en keek even rond. hij was in een of ander houten huis zo te zien. hij keek zijn lichaam even na, alles deed nog wel pijn, maar zijn been was al aan het genezen, en zijn ribben waren op een of andere manier teruggezet. misschien zorgde de coma ervoor dat je gevaarlijke wonden weer genezen werden ofzo? ach, het maakte ook niet uit. hij leefde nog, en kakuya was waarschijnlijk dood, of ernstig gewond. nathon stond met wat moeite op, en liep richting nero. Nero was kennelijk nog niet wakker. Hij schopte even tegen hem aan, waarschijnlijk was hij zelf nog bezig met het gevecht. hou zij hij het doen?, zou hij wel eens weten dat hij zo'n gevecht moest voeren? ach, nathan haalde zijn schouders op, en ging op de krakente, en kapotte planken naast hem zitten, wachtend tot hij wakker werd

~nero

Nero werd iets later dan Nathan wakker. Hij schoot overeind, badend in het zweet en keek rond zich heen. Zijn oogkleur was opvallend rood geworden, met een beetje paars erin. Dit had Nero zelf echter niet door, dat zijn normale grijzige, haast mistige kleur verdwenen was. Hij schudde zijn hoofd even, waarna hij over zijn hoofd wreef. Nu pas merkte hij op dat hij bonkende hoofdpijn had, alsof iemand er een paar trappen tegen had gegeven. Hij herinnerde zich toen pas de stenen weer die op hem gevallen waren en besefte dat daar zijn hoofdpijn vandaan moest komen. Hij keek even naar Nathan. ‘Ah, daar was die schop van,’ mopperde hij, waarna hij door zijn ogen wreef. Het viel hem op aan zichzelf dat hij niet met een grapje wakker werd, maar meteen net zo serieus was als Nathan zelf. ‘Bedankt, dat maakt me echt beter,’ zei hij schamper, waarna hij zijn ogen naar zijn broer liet glijden. De ribben waren op de een of andere manier genezen. Nou, zijn schouder niet. Nero wilde overeind komen, maar de pijn hield hem te veel tegen. Kreunend viel hij weer achterover en vloekte zachtjes. Hij hijgde een beetje en kwam toen overeind. ‘Je mag trouwens best wel eens wat aan je conditie gaan doen, maar dan om af te vallen,’ zei hij, waarna hij naar het tapijt wees. Er brak toch een glimlach door op zijn gezicht. ‘Nooit gedacht dat zo’n ding zou overleven na zo’n explosie, maar het is toch gebeurd,’ zei hij, een beetje trots. Hij schudde zijn hoofd even en voelde dat zijn blik wazig werd dankzij de bonkende koppijn. Hij zuchtte even en keek toen naar Nathan. ‘Nou, misschien kunnen we het beste weer teruggaan naar onze Country,’ zei hij, waarna hij op wilde staan en toen omkeek naar Nathan.

Vaag drong hem het besef door dat Nathan al een hele tijd niet meer in de Country geweest was en dat mensen zelfs over hem praatten, maar dan op de slechte manier. Hij schudde zijn hoofd even. ‘Dit kan niet waar zijn,’ mompelde hij, waarna hij zijn broer aankeek. Toen greep hij naar zijn hoofd en verliet een geërgerde schreeuw zijn mond. ‘Dit meen je niet! Je bent uit de Country verbannen!’ schreeuwde hij zijn broer toe. ‘En ik had al die tijd niks door! Hoe kan dat? Ik ben je broer, ik zou zo’n dingen normaal moeten weten,’ zei hij, waarna hij zijn handen achter zijn rug zette en wild heen en weer begon te lopen. Daarna draaide hij zich weer naar zijn broer en schudde zijn hoofd even. ‘Wat moet dat nu? Jij kunt je Country niet meer in. Dus daarom werd ik zo raar aangekeken en aangevallen laatst,’ mompelde hij, waarna hij weer heen en weer liep. ‘Hoe heb je het voor elkaar gekregen om verbannen te worden? Heb je iemand vermoord? Ben je een Outlaw? Hoor je bij een of andere mensen die bekend staat om het moorden? Zit er een grote geldsom op je hoofd?’ Zijn vragenvuur naar Nathan was een speciale. Normaal was Nero echt iemand die zich nergens druk om maakte en alle problemen achter zich liet, maar sinds hij had beseft dat hij zo niet meer moest zijn, was hij serieuzer geworden, zelfs geërgerd. Beide gevoelens had hij vroeger nog nooit gehad. Zijn blik gleed naar zijn broer. ‘Fijn,’ mompelde hij sarcastisch. ‘Dadelijk worden jou fouten op mij afgeschoven!’ snauwde hij zijn broer toe. ‘En dan? Dan moet ik de Country misschien ook verlaten. Verdomme, Nathan. Denk nou eens één keer na voordat je het gevaar opzoekt!’ riep hij kwaad.

Zijn stem was overgeslagen, wat al heel veel betekende voor zijn kwaadheid. Hij zakte kreunend neer dankzij zijn schouder, waarna hij boos de andere kant opkeek, maar ook deels van schaamte. Nathan kon net zo goed opstaan en naar hem schreeuwen wat voor onnozele broer hij was, aangezien hij nou niet bepaald normaal gedrag vertoonde voor een Hollow. Zuchtend keek hij de andere kant op, waarna hij zijn hoofd op zijn knieën liet zakken. ‘Ik ken mezelf de laatste tijd niet meer, denk ik,’ mompelde hij schor van het schreeuwen van daarnet. ‘Ik heb spijt dat ik heel mijn leven een nietsnut ben geweest, maar wil tegelijkertijd ook niet zo serieus zijn.’ Hij keek even naar Nathan. ‘Sorry, ik had moeten weten dat mijn Country-leden het over jou hadden en je moeten steunen. Ik had voor je op moeten komen,’ zei hij, waarna hij even twijfelde. Hij zou nog, als hij echt aansprakelijk werd gesteld voor wat Nathans daden dan ook zouden zijn, veel gevechten meemaken. Maar hij wilde niet hetzelfde zijn als Nathan, maar dit ook niet doormaken in zijn Country. Hij keek zijn broer even aan. ‘Hoe lang ben je het al?’ mompelde hij, waarna hij zijn wenkbrauw vragend optrok.

Nathan hoorde hoe nero door ging over het feit dat hij verbannen was uit de darkness country. ‘Hoe lang ben je het al?’ vroeg nero. 'iets meer dan een half jaar'. zei nathan kalm, waarna hij naar de rand van de kamer toe liep, en uit het raam keek. 'het was niet alleen mijn schuld, ik had ruzie met iemand, en bijstanders haalden de wachters erbij, en nog voor ik het wist ging ik in devil trigger, en vaagde ik vier woonwijken van de kaart, en vermoordde ik meer dan tweehonderdveertig personen.' daarom staat het standbeeld nu ook in het midden van de stad. zei nathan op kalme toon. en de antwoorden op je andere vragen: 'nee, je hoeft de darkness country njiet te verlaten, ze doen je toch niks, je bent immers een van hun sterkste warriors. en ja, ik hoor bij genesis, een groep die vrede wilt brengen op deze wereld, zodat dit soort dingen niet meer gebeuren. helaas willen de country's niet meewerken, maar blijven ze vol met haat een wraakzucht. dus dat moeten we eerst verhelpen.' zei nathan, waarna hij tegenover nero ging zitten. 'en al zou je de darkness country verlaten?, wie heb je daar nog? pap en mam zijn al bijna zestien jaar dood, ik ben er al uit, en ze vinden je toch alleen maar eng door je demoon.' zei nathan op wat agressievere toon. hij hield zijn handschoen voor nero. 'ik heb je het bewijs laten zien, met genoeg oefening kunnen we het zelf controleren. dan kunnen we zelf bepalen wanneer we in devil trigger gaan, en zelf bepalen wat we dan doen. dan worden we het sterkste duo in de hele wereld'. zei nathan. waarna hij zich plat op de grond liet vallen, en naar het plafond keek.



~derppost

Zacht vloekend keek Nero naar zijn broer. Nou, het was al iets dat hij zich niet bij de Outlaws had aangesloten en missies deed om te moorden, anders was de naam Hollow ook al ten schande. Hij keek de andere kant op toen Nathan alle feiten begon op te sommen. ‘Fijn, leuk dat je dat zo even herhaalt dat onze ouders al zo lang dood zijn,’ snauwde hij hem toe, waarna hij zijn hoofd weer wegdraaide. Nathan hoefde niet te weten dat hij nog om zijn ouders gaf. De laatste keer dat hij gehuild had, wat vier jaar geleden was, was om hun. Maar nee, Nathan zou zich niet in die gevoelens kunnen plaatsen, dus probeerde hij het hem ook maar niet duidelijk te maken. ‘De Devil Trigger beheersen? Dadelijk gaat het mis en vermoorden we elkaar, dan is Darkness Country al helemaal van ons af,’ zei Nero ontzet, waarna hij zijn broer volgde met zijn ogen. Hij keek de andere kant op. ‘Blijkbaar heb jij nogal grootse plannen wat ons tweeën betreft,’ zei hij schamper, waarna hij zijn blik naar het raam richtte. Hij voelde misselijkheid opkomen dat Nathan werkelijk zoveel mensen vermoord had en hijzelf het niet eens had opgemerkt. Met koppijn boog hij zijn hoofd een beetje naar voren en trok zijn knieën naar zich toe. Kalm keek hij of hij een wondje had op zijn knie, maar dit was niet het gevoel. Hij kreunde pijnlijk toen hij zijn schouder weer voelde protesteren en legde zich een klein beetje achteruit, waarna hij zijn blik naar het plafond liet glijden. Hij keek opzij. ‘Oh, leuk. Ik vermoord wel een persoontje daar, dan word ik ook een Traitor,’ snauwde hij zijn broer toe. Hij was niet vaak kwaad, maar als hij het was, kon hij zelf net zo agressief zijn als Nathan.

‘Macht, macht, macht,’ mompelde hij zuchtend. ‘Is dat het enige waar je aan denkt? Dat wij een sterker duo zouden kunnen worden? Je zit er niet eens mee dat je die doden gepleegd hebt,’ verweet hij zijn broer, waarna hij rond zich heen keek. ‘En kijk waar we nu weer beland zijn dankzij jou kleine gevecht met Kakuya?’ zei hij sarcastisch. Hij zuchtte even. ‘Dankzij die Devil Trigger zijn we al een paar keer ernstig in de problemen verzeild geraakt, Nathan. Denk nou eens na, past beter bij je leeftijd, vind je ook niet?’ Hij keek zijn broer kalm aan. Als hij Nathan op deze manier zou aanspreken, zou Nathan zich sneller agressief reageren, maar dat kon hem niks schelen. Het was nou niet omdat ze broers waren dat hij zich ging inhouden. Bovendien was hij nooit echt tegen zijn eigen broer ingegaan, had altijd gedacht dat deze het wel wist en dat het niet alleen om macht draaide, maar blijkbaar had hij het fout. Zijn eigen broer achterlaten en gewoon naar de Darkness Country gaan kon hij ook niet maken. Hij keek de andere kant op en zuchtte even. ‘Alsof het jou wat zou kunnen schelen als ik mijn plekje moest behouden in Darkness Country. Als ze me een echt zo goede krijger vonden als jij nu beweert, dan hadden ze me wel anders aangekeken en behandeld,’ snauwde hij zijn broer toe, waarna hij zijn ogen sloot. Hij moest rustig blijven, hij mocht zelf niet de fout ingaan. Hij mocht zijn Devil Trigger niet activeren. Daar was niet alleen hij te zwak voor, maar ook zijn broer zou het niet aankunnen. Uiteindelijk was het dan gewoon hun eigen dood. Hij zuchtte en liet zich achteruit vallen. ‘Au,’ zei hij droog, waarna hij over zijn achterhoofd wreef.

'De Devil Trigger beheersen? Dadelijk gaat het mis en vermoorden we elkaar, dan is Darkness Country al helemaal van ons af,' hoorde hij nero zeggen. Hij liep rustig naar hem toe. 'met alle respect, je bent, in vergelijking met je familieleden een slechte warrior. onze vader had de devil trigger al bijna onder controle op mijn leeftijd, onze ooms waren de beste van de beste warrioirs in de darkness country. en jij?, jij wordt al bang op het moment dat je iemand pijn gaat doen.' hij glimlachte even. 'maar jij kan het compenseren, jouw devil trigger is sterker dan die van mij, en sterker dan die van onze vader. ik kan je leren om er mee om te gaan, en als je dat kan, is er bijna niemand die ja aan kan.' Hij liep naar achteren en leunde tegen de muur aan. ‘Oh, leuk. Ik vermoord wel een persoontje daar, dan word ik ook een Traitor,’ zei nero. Nathan barstte keihard in lachen uit. 'hahahahaha!, je bent hilarisch weet je dat?, je wordt toch wel verbannen, of je nou iemand vermoordt of niet, ze zijn bang voor je devil trigger, dus ze zullen je verbannen, of ze proberen je te vermoorden., dar probeerden ze bij mij immers ook.' nathan ging naast nero zitten, en pakte een geel zakje uit zijn tas, en legde het voor hem neer. ‘Dankzij die Devil Trigger zijn we al een paar keer ernstig in de problemen verzeild geraakt, Nathan. Denk nou eens na, past beter bij je leeftijd, vind je ook niet?’ zei nero. Nathan sloeg met zijn vlakke hand tegen nero's achterhoofd aan. 'ik ben bijna vier jaar ouder, hou je smoel.' zei nathan op sarcastische toon. waarna hij een wit gaasje uit het zakje pakte, en het met verband om nero's wond vast maakte. nathan stond op, en liep richting de deuropening. 'nou, kom mee nutfuck, dan zal ik je leren hoe je je devil trigger onder controle kan krijgen zonder dat er gewonden vallen. zei nathan, waarna hij de deur uit liep, en richting een stenen pleintje liep.