Hij was een brave Kage. Hij deed wat hij moest doen, met tegenzin, maar deed het toch. Lange nachten bracht hij door in zijn kantoor papierwerk in te vullen, irritante mensen die hem om gunsten kwamen vragen en saaie vergaderingen met zijn raadsleden. Hij zorgde ervoor dat er geen problemen ontstonden tussen de countries om oorlog te voorkomen. Waarom? Hij was bang. Op de lange lijst met dingen waarvoor hij bang was stond oorlog bovenop. Het was de oorlog waardoor hij veel had verloren. Hij wist hoe het voelde. Hij was nog maar jong toen de vorige oorlog tot stilstand kwam maar hij herinnerde het nog allemaal, de bloed, het gehuil, de doden. Zelfs nadat de oorlog was opgehouden merkte je het nog. De mensen leefde de eerste komende jaren in angst dat er weer een oorlog zou uitbreken. Mensen hadden hun huizen verloren en moeste dus leven in opvang centra die niet altijd genoeg eten hadden om iedereen eten te geven. Mensen verloren hun dierbare, mensen die niet terugkwamen nadat de oorlog was opgehouden. 'Nee, we hebben er niets mee te maken, waarom zouden we dan meedoen aan de oorlog?' dit wou hij zeggen. Hij wou zijn warriors niet verliezen, hij wou zijn bewoners niet verliezen, maar het kon niet anders. Hij moest de stoere Kage spelen die niet bang was. Hij most zijn warriors trots naar het strijdeld leiden en dan mensen vermoorden. Alleen maar omdat hij een papiertje had getekend waarop stond dat hij zijn allies in tijden van nood zou helpen. Toen hij het had getekend leek het een goed plan. Zijn allies zouden hem dan helpen als er een country steef voor meer macht en zijn country belegerde. Hij had er nooit over gedacht dat het anders ook kon gebeuren. Dat hij zijn warriors moest laten vechten voor een fout die een van zijn allies had gemaakt.
Hier was hij dan. Bang en alleen. Het was niet slim om als een Kage je Country te verlaten. Helemaal als je eigenlijk een oorlog moest voorbereiden, maar hij kon niet helder nadenken in zijn Country. Er was altijd wel iemand die hem vond als hij gewoon alleen wou zijn om na te denken. Altijd wel een advisor die naar hem kwam toegerend om te zeggen dat iets anders moet, of dat hij harder moest werken terwijl zij niets deden- op zeuren na. Zijn warriors waren sterk. Hij had niet zoveel warriors als de andere Countries. Waarschijnlijk paar honderd minder dan de meeste countries, maar wat ze aan kwantiteit mistte maakte ze op in kwaliteit en dan was hij er nog. De jongen die nog nooit in een oorlog had gevochten. Zijn advisors zeiden hem hier zich niet over druk te maken. Ze zeiden hem dat hij al langer kage was dan de meeste andere kage's. Hij had al 6 jaar ervaring terwijl de andere net Kage waren. De enige met meer ervaring dan hem was B. Niet alleen was hij al veel langer Kage dan hij was, ook had hij al een oorlog meegemaakt. Dit zou niet erg geweest zijn als de twee Countries het goed met elkaar voor hadden. Het was het tegenovergestelde van dit. Jarenlang waren er problemen tussen de twee countries. De oorspronkelijke reden was vergeten. De haat werd steeds maar groter en groter, zo groot dat in de laatste oorlog, Great World War I, de twee vijanden waren geweest en alles eraan deden om de andere zijn stad plat te branden. Veel merkte Leith niet van de haat sinds hij Kage was geworden. Nooit had hij klachten gehad over problemen die waren ontstaan terwijl zijn warriors door de Lightning Country reisde. Toch wist hij zeker dat ook deze oorlog de twee countries tegenstanders zouden zijn.
Het kalmerende geluid van water dat naar beneden viel toverde een glimlach op zijn gezicht. De natuur was zo vredig. Dit was waarschijnlijk de laatste keer dat hij hier kon van genieten in een lange tijd. Van de dieren om zich heen die nog niets af leken te weten van de oorlog die in een nabije toekomst zou beginnen. ''Wie is daar?'' Zijn stem klink verbaasd. Ze hadden hen snel gevonden. Hij had gedacht dat als hij naar de Water Country kwam dat ze hem minder snel zouden vinden. Weer klonk er het geluid van takjes die braken. Een konijn kwam zijn kant op gesprongen. Vals alarm. Hij stak zijn hand uit naar de konijn die hem verbaasd aan staarde voordat hij weer wat dichterbij kwam. ''Zeg eens, meneer konijn.'' Ja, hi was nu zo zielig dat hij raad ging vragen aan een konijn. ''Wat zou jij doen.. trouw blijven aan je vrienden of doen wat denkt dat goed is, al gaat dat tegen je vrienden in?'' Hij wist dat er geen antwoord zou komen, toch wachtte hij..

:: Open voor iedereen