Calling all the monsters

ＭＩＺＵＫＡＧＥ Ervaring : 3

_{Zucht na zucht verliet de mond van het kleine, jonge meisje. Oke, zo jong was ze nou ook weer niet, maar ze was ook niet een van de oudste. Totaal niet een van de oudste, ze was nog niet eens 18. Nee, een jong meisje van 16 met lang bruin haar en grote blauw/grijze poelen. Desondanks was ze wel één van de machtigste personen in haar country, waarschijnlijk zelfs de machtigste. Een 16 jarig meisje, bruin haar, blauw/grijze poelen en kage. Onvoorstelbaar? Toch was het zo. Het was niet echt haar eigen keuze geweest, niet volkomen iniedergeval. Het was twee maanden geleden gebeurd dat hij gewoon ineens foetsie was. POEF, opgelost in rook. Oke, dat moest je niet letterlijk nemen, maar hij was wel spoorloos verdwenen. Wie, zul je je nu vast wel afvragen. Ja, wie? De broer van het jonge meisje met de blauw/grijze poelen waar je misschien wel letterlijk in kon verdrinken. Ririchiyo had nooit echt kage willen zijn, toen ze klein was zei ze altijd tegen haar pleegouders dat ze op een dag een gekke wetenschapper wilde worden. De ambitie om kage te worden was volledig de ambitie van haar broer geweest, totaal niet die van haar. Het was hem op zijn 26 jarige leeftijd dan ook gelukt om de machtigste man van de Water Country te worden. Van een nutteloos leven wat afhing van gebedel naar het kageschap, hoe was het mogelijk? Hij had natuurlijk veel geoefend, maar toch. Hij moest gewoon aanleg er voor hebben gehad. Maargoed, daar draaide het opzich niet om. Ririchiyo's geschiedenis was niet onwijs bijzonder of boeiend. Als klein kind waren haar ouders gewoon foetsie, ze kon zich niks van haar ouders herinneren en haar broer had haar opgevoed als zijn eigen dochter inplaats van zusje. Wat er met hun biologische ouders gebeurd was, had hij nooit verteld. Dat wist Riri dus niet. Maar toen zijzelf 9 was had haar broer mot met bewoners van Mizunashi, de plek waar zij oorspronkelijk ook vandaan kwamen. Geen idee waarom, maar Riri en haar broer trokken kort daarna bij die mensen in en hadden.. Tja.. Pleegouders? Zo hadden ze een paar jaar gewoond, tot twee maanden geleden. Toen was haar broer, Soushi, ineens weg. Kwijt. Spoorloos verdwenen, alsof op de vlucht geslagen. Niemand wist waarom of waarheen, maar aangezien Soushi verder geen verwanten had waren er twee mogelijkheden: Of Ririchiyo werd kage, of er werd een totaal nieuw persoon aangewezen. Riri wist niet waarom, maar ze koos ervoor om kage te zijn.
En dat bracht haar bij de huidige situatie, rondlopend in haar eigen hoofdstad, al was ze grandioos verdwaald. Nog een zucht verliet haar mond terwijl ze achterom keek, kijkend of "hij" haar nog steeds volgde. Zoals altijd. Vast wel, maar ze kon hem op dit moment niet zien in de drukte. Ze schudde even met haar hoofd, niet begrijpend waarom Takashi zoveel om haar gaf. Ze was maar één keer in de problemen gekomen, twee jaar geleden, en toen had hij haar gered. Waarschijnlijk had hij besloten dat de wereld te gevaarlijk was voor zo'n extreem klein meisje, want ze werd nu op de voet gevolgd door hem. Soms was het geruststellend, soms stierlijk vervelend. En op dit moment was het door samenhanging van de situatie meer dan stierlijk vervelend. Riri begon haar geduld inmiddels een beetje te verliezen. Nogmaals zuchtte ze terwijl ze ongeduldig om zich heen keek. Een paar seconden lang liet ze een hoge fluittoon horen. Meestal reageerde Takashi daar wel op. Niet dat hij haar hond was -eigenlijk wel een soort van, maargoed-, maar dan wist hij dat hij haar nodig had ofzo. Ze zag geen bekend gezicht haar kant op komen, geen blauwe haren die normaal gesproken achter haar aan hobbelde, niets. Met haar handen in haar zakken keek ze een beetje neidig om zich heen. 'Takashi, waar ben je?' sprak ze half gefrustreerd, half bezorgd. Een seconde lang keek ze om zich heen, wachtend totdat dat hond achtige wezen haar achterna zou komen.

'Only for Takashi bby <3'}

Ervaring : 3

De twee liepen door een overvolle stad. Nou ja, haar overvolle stad. Ze was net twee maanden de kage. Hij beschermde haar nu ongeveer twee jaar, toen ze nog een normaal meisje was, en nu moest hij een kage beschermen. Nou ja, moest voor zichzelf. Gelukkig was Ri gebleven wie ze was en waarschijnlijk zou dat ook niet veranderen. Ze was een meisje die niet bepaald gek was op haar rang, raar aangezien de meeste meiden ervan droomde zo'n rang te hebben. Het kwam ook door haar broer ze deze rang had gekregen. Als die niet zomaar van de ene dag op de andere verdwenen was was zei ook geen kage. Nou ja, wat gaf het eigenlijk ook. Hij beschermde haar, wat ze ook was. Nee, ze was geen familie van hem en was ook niet zijn vriendinnetje ofzo. Twee jaar geleden werd ze gepest door een paar jongens die bezig waren stenen naar haar te gooien. Tja die hadden natuurlijk niet verwacht dat er een ander jongen met een mesje achter hun stond en ze wel liet stoppen. Hij kon zich nogsteeds herrineren hoe die jochies wegrende. Toen had hij naar het meisje gekeken en tja, sindsdien beschermde hij haar. No matter what. Dat was alles wat hij wou, dat zij veilig was. Waarom wist hij niet, hij voelde niets voor haar, eigenlijk voelde hij sowieso behoorlijk weinig, maar goed. En ze was geen familie, maar wat boeide dat, hij voelde dat dit zijn taak
Hij zuchtte even en keek om zich heen. Hij zocht de bruine haren en de blauwe ogen van Ririchiyo. Hij was in gedachte verzonken waardoor hij niet had opgelet. Waarneer leerde hij dat nou eens, hij moest opletten en niet teveel denken over dingen. Hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. Was ze weer weggeglipt ofzo. Hij slikte kort. Ze, ook hij had wel door dat zij hem niet om zich heen wou hebben maar dat boeide hem niet echt. Hij bleef bij haar, wat er ook gebeurde. Hij hoorde een hoge fluittoon.Ri, schoot er snel door zijn hoofd. Ja, hij had wel geleerd dat ze hem zo riep. Ach, hij vond het niet erg. Soms was ze toen in gevaar. En met haar rang snapte ook hij wel dat ze vaker in gevaar zou zijn. Meteen gleed zijn hand naar zijn samurai zwaard. Ja het jongentje had een wapen. Het jongentje dat begon met een mesje had een samurai, sommige vertrouwde hem daar niet echt mee, en dat was maar goed ook. Hij liep rustig richting het gefluit. Als ze echt in gevaar was floot ze altijd nog wel een keer. ' Takashi waar ben je?' Hoorde hij haar vragen. Hij stapte dichter naar haar toe. Er was dus niets aan de hand, ze was gewoon opzoek naar hem. Hij zuchtte even en keek haar aan. Nee, hij was niet echt een prater. Het liefst praatte hij amper maar ja, hij liep met een meisje, en dat meisje praatte nogal wat. "Wat is er Ri?"vroeg hij en keek haar aan. Hij liet zijn samurai weer los en halde een hand door zijn blauwe haar heen.