Daar stond hij dan, Satsuji. Een jongen van rond de 1.75 meter. Hij had kort zwart haar en fel blauwe ogen. Hij had de schuld van de dood van zijn ouders gekregen, dus was hij uit de Water Clan geschopt. Nu leefde hij alleen, met Nero, langs de Rimu Rivier. Met zijn emotieloze blik keek hij naar een vis die aan het spartelen zat op de grond. ''Ga maar weer terug,'' mompelde hij. Het lukte hem om zijn voet onder de vis te schuiven. Hij shopte de vis daarna het water in. De vis keek Satsuji dankbaar aan voordat hij weg zwom. Een klein glimlach verscheen op zijn gezicht, hij moest snel naar Nero toe. Zijn pet die in hun hutje te wachten zat. Hij was gebleven om op het huis te passen.
''Grrrr!'' Was dat Nero? Waarom gromde hij? Hij begon te rennen naar zijn huis. Hij keek naar de normaal kleine poes die was getransformeerd in zijn grootte staat. Tegenover hem stond een persoon. Aan zijn kleding kon je zien dat deze van de Water Country was. ''Laat Nero met rust!'' riep hij luid. Hij rende zijn richting op. Er kwamen zo vaak personen om hem aan te vallen, er zat behoorlijk wat geld boven zijn naam. ''Ahh! Jij bent vast Satsuji!'' De onbekende man grijnsde. ''Water Release: Water Dragon Bullet Technique!'' riep hij luid. Een van de sterkere Water Technique's. Satsuji haalde zijn zwaard uit zijn schede. Hij blokkeerde de aanval met zijn zwaard. Daarna rende hij naar de man toe. Hij sloeg hem eens in zijn maag, en duwde hem daarna in de rivier. Satsuji grijnsde, niemand kon goed genoeg zwemmen voor deze rivier. Dus hij hoefde nooit een echt gevecht te voeren. Hij hoefde ze alleen maar in de rivier te gooien. Natuurlijk overleefde ze het allemaal, ze kwamen uiteindelijk aan bij de Mirror Lake. Als hij ze wou vermoorden zou hij het gelijk afmaken, maar hij hield er niet van om mensen te doden. ''Gaat alles goed?'' Hij keek naar Nero die ondertussen weer in zijn normale staat was veranderd. Hij knikte kort en begon aan zijn vacht te likken. Hij wou net binnen gaan toe hij weer een krakerig geluid hoorde. ''Wie is daar!'' Hij keek de richting op waar het geluid eerder vandaan was gekomen.

Ze rekte haar lichaam uit door haar armen omhoog te steken en haar handen elkaar vastpakte. Ze keek omhoog door de bladeren heen, naar de wolken. Een geeuw verliet haar mond, ze sprong op en hield haar armen wijd open. Dat was een heerlijke slaap, ze liep verder, gevolg door een zwarte wolf met blauwe ogen. "Yuji.." zei ze en wreef over haar ogen die nog slaperig waren. Ze hoorde in de verte stemmen, en geluid het gaf haar een naar gevoel.. Ze haalde Nietono no Shana tevoorschijn en deet haar 'mantel' om, haar haar kleurde rood en ze sprong omhoog op een dikke tak. Ze sprong en lette goed op het geluid, het was een gevecht althans dat dacht ze en zo voelde het ook. Ze had de stad even verlaten om te gaan lopen - en slapen - en ze kwam gelijk een gevecht tegemoet. Ze drukte haar tanden op elkaar en fronsde haar wenkbrauwen. Ze sprong omhoog toen het lichter werdt en de bomen wegtrokken, ze pakte haar Katana met twee handen vast en sprong omlaag. Huh? Er was niemand, ze was blijkbaar net te laat.."Het is dus al over.." ze schudde haar hoofd heen en weer en schoof Nietono no Shana in haar 'mantel' en haar haar kleurde weer zijn orginele kleur.- deze laat hem een soort van 'verdwijnen' - ze richte haar blik op de jongen. Waarom werdt hij aangevallen? "Wie ben je?" snauwde ze er lichtelijk geïriteerd uit.
Yuji kwam aanspruten en sprong tegen haar op. "Yuji" zei ze, totaal anders dan de stem hoe ze tegen de jongen sprak. Hoger en zachter, ze gaf hem een aai en ging daarna weer rechtovereind staan. Ze wachtte op antwoord, het leek vaak zo lang te duren al was het maar een paar seconde..

Een blond meisje kwam tevoorschijn, hij bekeek haar even van top tot teen. "Wie ben je?"snauwde het meisje licht geïrriteerd. ''Ik ben de persoon die dat hoort te vragen, dit is mijn gebied.'' Het kon misschien raar klinken, maar het was waar. Hij had zijn hutje hier gevestigd, en kende het gebied uit zijn broekzak. De wilde dieren hadden soms de neiging om mensen aan te vallen, maar ze negeerde hem totaal. Ze wisten dat hij hier woonde en dat hij hun geen kwaad zou doen. Hij zetten zijn zwaard terug in zijn schede. Als ze niet wist wie hij was zou ze hem vast niet aanvallen. ''Ik ben Satsuji,'' stelde hij zich maar voor. Dat was het enige wat hij zou zeggen, hij had geen zin in nog een gevecht. ''En jij bent?''
Hij glimlachte raar, ze zag er eigenlijk best wel schattig uit. Dit zou hij haar natuurlijk niet zeggen, ze had hem nog maar een ding gezegd en dat klonk al arrogant. Geïrriteerd keek hij haar aan, wat deed ze hier eigenlijk? Ze was hier niet voor hem, en de meeste personen die kwamen kwamen voor hem. Er was een kans dat ze wou vissen.. Neej, daar leek ze niet de type voor. ''Ehh.. Wat doe je hier eigenlijk?'' besloot hij maar te vragen.

Ze schudde nogmaals haar hoofd heen en weer waarbij haar lange haren heen en weer bewogen. "Ik ben de persoon die dat hoort te vragen, dit is mijn gebied" Hah!? Ze keek hem aan en kneep haar ogen samen om hem te onderzoeken.. Zwart, blauw-achtig haar en helderblauwe ogen.. "Jouw gebied? Ik ben hier vaak genoeg geweest." wat was er mis met hem? Hij zal wel z'n redenen hebben, m-maar dan nog.. Yuji keek hem aan met dezelfde blik als haar, hij rende op hem af en stopte voor hem terwijl hij snuffelde. "O-Oi! Y-Yuji!" ze klonk een beetje zenuwachtig en gespannen en ze had een blos op haar wangen. Daarna ging ze weer normaal staan proberend niks te tonen. "Ik ben Satsuji" hij gaf dus toch antwoord.. "Satsuji.." mompelde ze zachtjes, dan wist ze dat ook weer. "Ayuzawa Misaki" sprak ze weer met die lagere stem dan dat als ze verlegen was, of zich schaamde. Hopelijk toonde hij een beetje manieren en zou hij haar niet zomaar Misaki noemen.. Gelukkig waren er slimme personen op aarde die haar Ayuzawa noemde, beter nog Ayuzawa-san. Misschien was hij hetzelfde, zou maar al te goed kunnen.. Hij kwam haar niet bekend voor, waarschijnlijk van een andere Country agh het was niet dat die niet bestonden of uniek waren die kon je zo tegenkomen..

"O-Oi! Y-Yuji!" De zwarte vos kwam naar hem toe om aan hem te snuffelen. Hij hurkte en stak zijn hand uit naar de vos. Hij deed hem best denken aan Nero. ''Nero!'' riep hij naar de kleine panter. Nero keek verbaasd op, hij was net klaar met het schoon likken van zijn vacht. ''Kom spelen met.. ehh..'' Hij keek de vos kalm aan, ''Yuji, was het toch?'' Nero kwam aangerend en sprong op de vos. Het leek misschien op een aanval, maar hij bedoelde het goed. Satsuji glimlachte en ging weer staan. "Ayuzawa Misaki" sprak ze. Dit keer klonk ze al wat aardiger dan de keer ervoor. Hij grijnsde droog. ''Misaki- san dus,'' mompelde hij droogjes. Het duurde even voordat hij de naam had opgeslagen. ''Okeey, dat zal ik onthouden.'' Hij stak zijn duim op. ''Maar zoals ik al zei, wat kom je hier eigenlijk doen?'' herhaalde hij. Hij had het eerder gezegd, misschien had ze het niet gehoord. Of hij had het antwoord niet gehoord. Hij glimlachte en zette een van zijn handen achter zijn hoofd.

~ Kort, heb geen inspi ~

Hij kraamde wat onzin uit dat haar niet bepaald boeide het ging iets over spelen, Nero en Yuji.. Maargoed.. Yuji sprong opzij voor de panther, panthertje eigenlijk. Zijn helblauwe ogen keken het panthertje aan en hij sprong ook op hem af, hij beet niet drukte alleen zijn poten tegen de vacht van de panther en duwde hem opzij. Daarna rende hij terug naar Misaki.. "Yuji" ze glimlachte schattig naar hem en gaf hem een aai, hij mocht spelen van haar, hij mag bijna alles van haar.. "Misaki-san dus" agh hij had er op z'n minst -san achter gedaan. Echter zou zij hem geen Satsuji-san, of Satsuji-kun noemen.. Dat was niks voor haar. Misschien asociaal dat zei wel zo genoemd werdt maar andere niet zo noemde.. "Okeey, dat zal ik onthouden" ze keek weg met nog een blos op haar wangen en haar wenkbrauwen gefronsd. "Satsuji, het komt me bekend voor. Vast ergens gehoord toen ik langsliep" sprak ze, mompelend tegen zichzelf, misschien verstaanbaar voor hem. "Maar zoals ik al zei, wat kom je hier eigenlijk doen?" had hij iets gevraagd? Hmm.. Zal wel. "Ik liep gewoon in het bos hiernaast, iemand werdt aangevallen en ik kwam kijken" mompelde ze er snel uit. Dat moest wel chanant geweest zijn, kwam ze zo tevoorschijn springen met haar rode haar, Katana en zwarte 'mantel' terwijl de aanvaller allang weg was.. Ze bloosde bij de gedachte en keek naar haar schoenen..

Nero werd opzij geduwd door de vos. Toen Yuji weg rende naar haar eigenares, rende hij speels achter hem aan. Hij stopte recht voor Misaki en keek haar kwispelend aan. Hij bleef haar niet voor te lang aankijken, hij begon weer te rennen naar de vos en net als de keer ervoor sprong hij naar hem toe. "Satsuji, het komt me bekend voor. Vast ergens gehoord toen ik langsliep.'' Hij kon haar horen al zei ze het zachtjes. Hij moest een einde breien aan het gesprek voordat ze erachter kwam wie hij was. "Ik liep gewoon in het bos hiernaast, iemand werdt aangevallen en ik kwam kijken" mompelde ze nu. ''Ik werd daarnet inderdaad aangevallen, maar zoals je ziet heb ik ze weg kunnen jagen.'' Hij glimlachte droogjes. ''Dus je kunt weer gaan!'' Ze zou nu wel moeten begrijpen dat hij niet wou dat ze langer bleef. Als ze het niet begreep zou ze best dom zijn. Het kon ook zijn dat ze het wel begreep, maar zou willen blijven. Al kon hij geen reden bedenken waarom ze zou willen blijven.

Ze glimlachte toen ze haar zwarte wolf Yuji zag spelen ook hij had zijn eigen tijd nodig.. "Ik werd daarnet inderdaad aangevallen, maar zoals je ziet heb ik ze weg kunnen jagen" ze grijnsde.. "Niet voor lang, sterkere mensen zouden je volgen.." ze draaide zich om en keek over haar schouder naar hem. Ze grijnsde. "Dus je kunt weer gaan!" arrogantie.. "Dan ga ik." zei ze koeltjes. "Yuji..Nobiru" de wolf groeide hij was nu ruim 1.30 hoog. Ze floot en sprong op zijn rug. "Ik weet niet wat je bent, of wie je bent maar ik kan je enkel waarschuwen" ze grijnsde en gaf een knik als teken dat Yuji kon lopen. "Maja, dit is totaal niet mijn karakter" ze hield haar schouders op en glimlachte, Yuji sprong weg het bos in ze greep zijn vacht een beetje vast. Wat was er mis met hem? Hij deet enkel verdacht, het kwam haar zo bekend voor.. Een traitor? Die zou ze ook kunnen zien, misschien was ze bang voor hen omdat die moordde.. Normaal gezien, ze was bang, was dit uit angst? Nee, ze was niet bang ze wist het gewoon niet meer.. Waarom ze dat gezegd had was voor haar ook een raadsel, agh..

"Niet voor lang, sterkere mensen zouden je volgen.." zei het meisje terwijl ze zich omdraaide. "Dan ga ik. Ik weet niet wat je bent, of wie je bent maar ik kan je enkel waarschuwen" zei ze nog voorat ze op haar vos wegreed. Satsuji zuchtte, hij vond het eigenlijk best jammer dat ze weg was gegaan. Dit was een van de weinige mensen waarmee hij een normaal gesprek had gevoerd, en ze leek uiteindelijk best aardig al kwam ze bij het begin niet zo over. Naja, het was zijn eigen schuld, hij was de persoon die zei dat ze wel kon gaan. ''Kom Nero, we gaan trainen..'' Hij keek zijn pet aan die bedroefd was dat Yuji weg was. ''Misaki had gelijk, er komen vast wel sterkere mensen. Mensen die slim genoeg zijn om niet al verslagen zijn door een duw in de rivier. Dus we moeten klaar zijn als ze komen.'' Hij pakte zijn twee zwaarden tevoorschijn. ''Het gebruikelijke,'' mompelde hij. Zijn panter werd groter en grijnsde.