Een klein meisje genaamd Quinty dwaalde over Yokusuka. Hier was een grote markt waar ze graag rondt keek. Zelf hadt ze amper geldt. Door muziek te maken met haar stem kon ze toch nog wat bij verdienen, maar ze verdiende er niet zo veel mee. Haar ouders waren gestorven 4 jaar geleden toen was ze 6. Toen kwam ze bij een pleeg gezin. Ze hadt het daar niet goed. Toen ze 8 jaar was liep ze weg. Nu heeft ze al 2 jaar dit leventje en het bevalt haar best. Ze schopte een kiesel steentje weg. Toen ze verolgens een kraampje zag met wapens. Zelf hadt ze er geen maar meschien kon het wel goed van pas komen. Ze liep er naar toe en liet haar neus over de spullen dwalen. Het waren prachtige wapens! In divirse grotes. Haar oog bleef haken bij 2 kleine zwaartjes. Het ijzer hadt een lichtte grijze kleur met als handvaten een mooi paars lint. 'Meneer hoeveel kosten deze?' Vroeg ze met een beleefde stem. De meneer draaide zich om en met een momperende stem zij hij: '80' Ze haalde uit haar jas een paar munten wat bij elkaar 12 was. Ze zuchtte, dit was niet genoeg. 'Is 12 ook goed?' Zei ze vervolgens om een beetje te onderhandelen. 'Nee!' Zei hij met een woesde stem. Ze zuchtte, en pakte een doekje uit haar jas. Vervolgens liep ze naar de overkant en legde vervolgens het doekje neer. Zo konden mensen hun geld er op leggen. Ze klapte met haar hand op haar been voor een duintje en vervolgens begon ze te zingen 'Do, do do do do... I wear a demeanor made of bright pretty things. What she wears, What she wears, What she wears. Birds singing on my shoulder in harmony it seems. How they sing.' Vervolgens zong ze het leidje zuiver verder. Tot dat ze klaar was. Ze glimlachtte naar de mensen en liep vervolgens naar het doekje toe. Vervolgens telde ze het geld. Er lag 33 op. Ze grijnsde. Ze kon hier mee een eindje voor uit ookal kon ze die prachtige zwaarden niet kopen

-https://www.youtube.com/watch?v=8Axj-xvyz8M&ob=av2n-