''Maar ik wil geen les hebben!'' Wild probeerde de groen, blauw harige jongen uit de grip van zijn vader te komen. ''Je gaat je Illusions trainen, of je dat nou wilt of niet!'' De jongen probeerde de vingers van zijn vader te 'openen' maar hij had geen keus. ''En doe je best!'' Zijn vader stopte met lopen en duwde hem letterlijk in een tempel. Hij deed de deur dicht en liep weg. ''Pap!'' riep hij nog. Hij sloeg wild tegen de deur aan. Boos draaide hij zich om naar de wijze. Een oude man liep naar hem toe, alsof er niks was gebeurd keek hij hem aan. ''Laten we de les beginnen.'' De oude man verstopte zijn handen in zijn mouwen.'' Hij keek naar de jongen en pakte hem bij zijn arm. Trok hem mee en zette hem in de midden van de kimono. ''De probleem met illusionisten is dat als iemand te dicht bij komt ze niks kunnen doen. Dus ga ik jou lichamelijk trainen.'' Uwh. Lichamelijk klonk zo vies. Zo pedo achtig. Hij keek de oude man aan. ''Ik ben geen illusionist!'' riep de jongen. ''Ik heb begrepen dat jij een appel uit mist kon creëren?'' Hij wou het ontkennen, maar toch knikte hij. ''Laat maar zien..'' De jongen stak zijn hand naar voren. Paarse mist vloog naar zijn hand toe en er vormde van de mist een appel. De appel leek net echt. Hij liet de appel vallen en je hoorde zelfs echt geluid bij de val. ''Dat is een illusie, je kun ze voelen, ruiken, zien, proeven en horen. Je kan dus elke zintuig van elke persoon hiermee onder controle krijgen. Een machtige wapen voor een Dark Country lid!'' De oude man begon kwaadaardig te lachen, wat best raar was. Je zou niet verwachten dat zo'n man dat zou doen. Alleen voor een kleine jongen die illusies kon gebruiken. Wat een pedo..

Langzaam opende Zero zijn ogen. Het was alweer zeven jaar geleden dat hij was begonnen met zijn illusie training. Zes jaar geleden werd hij het beu en was hij weggelopen. Nog steeds waren er bounty hunters naar hem op zoek. Bij hem niet omdat hij slechte dingen deed. Zijn ouders waren nogal rijk en wouden hun zoon terug. Daarom gaven ze heel wat geld uit voor het terugvinden van hun zoon. Dit betekende niet dat hij nooit iets slecht had gedaan. Hij had vele moorden boven zijn hoofd. Als hij gokte gokte hij dat het tussen de zestig en tachtig was. Hij had de tel al kwijtgeraakt na de drieënvijftig. Niemand kon zeggen dat hij het was. Hij gebruikte zijn illusies en doodde de personen zonder dat ze wat terug konden doen. Dan maakte hij een illusie van een overstroming. De personen werden meegetrokken door de water en verdronken in de illusie. Dan gingen ze dood en hief hij de illusie weer op. Zo konden ze niet zeggen dat hij de persoon was die hun had vermoord. Of hij liet het zuur regenen dan verbranden ze levend. Of een vulkaanuitbarsting. Hij kon ook gewoon een zwaard door hun hart maken. Er waren gewoon heel veel verschillende vormen. Je kon het een beetje vergelijken met een genjutsu. Al was er een verschil tussen een genjutsu en een illusie. Een illusie kon je echt aanraken en gebruiken. Zo had hij gehoord dat er een meisje was die haar organen had verloren in een gevecht en met behulp van illusies nieuwe organen had gemaakt voor haarzelf. Nu leefde ze van een illusie organen. Langzaam sloot zero zijn ogen weer..

''Okeey, je hebt nu een paar weken lichamelijk getraind. Het is tijd om je illusies op een hogere level te brengen..'' De oude man sloot zijn ogen en deed zijn armen in zijn mouwen. We zullen beginnen met een simpele illusie, een appelboom. De uitgeputte groen harige jongen stond op. Waarom moest hij zo vaak trainen? Geïrriteerd zette hij zijn beide handen voor zich. Een appelboom was geen probleem. Een appelboom verscheen. ''Hoe lang kun je dit volhouden?'' De jongen keek kort op. ''Zo'n uurtje,'' was zijn antwoord. ''Een uur maar?'' De man verkocht hem een klap in zijn gezicht. ''En jij noemt jezelf een illusionist? Zo kun je nooit iemand neppen!'' Met zijn hand op zijn wang stond de jongen op. ''Ik wil geen illusionist worden, dat heb ik al vaak gezegd.'' Onderhands was hij de klappen al gewend. Ze deden dan ook steeds minder pijn. ''Hou je grote mond! Als je het niet voor twee uur volhoud zullen we morgen extra vroeg beginnen!'' Twee uur? Wat dacht hij wel? Hij was pas tien jaar oud. Hoe moest hij een appelboom twee uur volhouden. Voor iemand van een jaar ouder zou het makkelijk zijn om het dagen lang vol te houden. Tenminste, niet perse een paar jaar ouder. Er waren mensen in de 40 die niet eens een appel konden ontwerpen. Natuurlijk, konden ze het wel. Maar die van hun waren niet goed gelovig. Hun handen gingen door de appel heen. Dus het was een simpele genjutsu. Als hij het op een persoon zou gooien zou het door de persoon heen gaan. Je kon de appel niet eens opeten! Zijn illusies waren op het moment niet goed qua tijd, maar de kwaliteit er van was goed.

Weer opende de jongen zijn ogen. Hoorde hij nou iets? Verbaasd keek hij op. Nee, er was niks te zien. Voor de zekerheid zou hij een illusie rond de gebied doen. Hij zou de persoon die te dichtbij kwam lekker pesten. Bloemen kwamen uit de grond, een rivier verscheen naast hem en een aantal appelbomen langs de rivier. Een klein blond harige meisje van ongeveer 6 jaar oud verscheen. Hij grijnsde, dat was een goeie illusie.. Hij verdween als sneeuw voor de zon. Als iemand nu kwam zouden ze alleen het meisje zien die appels aan het eten zaten. Het was waarschijnlijk onnodig om ook de omgeving te veranderen. De appelbomen, de bloemen en de rivier. Hiermee wou hij gewoon laten zien dat hij nu een geweldige illusionist was. Een illusionist waar mensen naar opkeken, een illusionist die werd toegelaten bij Akusohi, zijn dream- group. Hij kon zo'n grote illusie echt lang volhouden nu. Zo'n dag of drie. Je moest bedenken dat dit een grote illusie was inclusief de omgeving. Een appelboom apart was iets anders dan een meisje die kon horen, ademen, ruiken, aan dingen kon zitten en zelfs praten. Als de Akusohi dit niet goed vond wist hij het zelf ook niet meer, nu was hij toch wel goed genoeg om het te joinen?

Al een tijdje hield Kakuya de jongen in de gaten. Het was een Illusionist, mooi. Hij zag dat hij best slaperig was, en soms zijn ogen sloot voor een lange tijd. Kakuya glimlachte wanneer de jongen dat deed. Hij zag dat 't gebied verdween, en veranderde. Ook de jongen verdween. Kakuya sloot zijn oog, en opende die weer. Het oog dat bij de opening van zijn masker zat, tenminste. Zijn andere oog was een normaal oog, dus die gebruikte hij totdat hij een Döjutsu gebruiker tegenkwam, die via alleen het oog technieken kon uitvoeren. Kakuya glimlachte bij deze gedachte. Hij zou makkelijk zijn zwaard door hem heen rijten, en zijn slokdarm eruittrekken. Vervolgens de organen eruit, en daarna het hart losmaken. Of de persoon gewoon verblindden en vastzetten, en zijn hoofd opensnijden, maar niet fataal, en dan zijn hersendraden eruithalen. Dat kon hij ook doen. Kakuya vond dat wel leuk, gruwelijke misdaden of moorden. Hij genoot gewoon van 't geluid dat ze maakte wanneer ze ernstige pijn hadden, en ook het gezicht erbij. Een mannelijke schreeuw of een vrouwelijke gil, het maakte niet uit. Het gezicht was op zich ook wel een leuk extratje voor Kakuya, aangezien als ze een ernstig, kwaad, en pijnlijk gezicht trekken, kon je zien dus dat hij pijn leed, kwaad was, en serieus was. Kakuya stopte bijna pas na een beweging of geluid met het denken van deze gedachtes. Kakuya stond op, en besloot met de jongen te praten. Eerlijk gezegd vond Kakuya hem wel een kandidaat voor Kakuya, om zijn partner te worden. Alhoewel hij wat jong is, waren zijn illusies extreem goed, oftoewel goed genoeg voor Kakuya. Hij liep zonder te aarzelen de omgeving in, die de illusie bereikte. Hij tikte op de schouder van de jongen, aangezien Kakuya door de illusie heen zag, met zijn speciale oog. Zijn oog kon door gemiddelde illusies heen kijken, maar niet door erg sterke. Het was vrij moeilijk om door deze illusie heen te kijken, en dat voelde Kakuya ook. Hij voelde zijn oog pijn lijden, alsof iemand die in de zon keek, wat de persoon extreem veel pijn deed, maar de persoon kijkt er alsnog een paar uur in. Kakuya kon wel tegen de pijn, maar sloot zijn oog, en de vorm verdween weer na een normaal oog, oftoewel de varisciete kleur in Kakuya's oog kwam terug. Kakuya zag het blonde meisje, en glimlachte, van binnen in zijn masker. 'Wie ben je, waar kom je vandaan?' klonk de duistere stem van Kakuya, die ook weer vrij eng klonk. Hij klonk totaal niet als een oude man, wat hij was. Zesenvijftig jaar oud was Kakuya.. Hmph, achja. Kakuya keek in 't niets, oftoewel in de illusie. Hij keek eigenlijk de jongen aan in zijn ogen, maar ook de jongen wist dat niet, aangezien Kakuya's oog verborgen was in de schaduw van zijn masker, waar totaal geen licht in kwam. Kakuya's oog zag je alleen wanneer je dichtbij was, of met een verrekijker / telescope. 'Je hebt zonder twijfels goede vaardigheden in het creëren van een illusie, jongen.' zei Kakuya toen, doelend op de techniek die de jongen had gebruikt op de omgeving waar Kakuya nu in stond.

~ Goed genoeg? ~

''Ik ben het zat! Ik haat het om zo vaak te moeten trainen!'' snauwde de groen harige jongen naar de oude man. ''Wat kun jij er aan doen? Als je tegen de wijze in gaat word je een traitor..'' De man grijnsde gemeen. Dit was zo oneerlijk! Hij was de persoon die trainde en trainde om zijn Country te dienen. Toch werd hij haast mishandeld, steeds heen en weer geslagen alsof hij een soort van pop was en hij kon niks doen! ''Ik zal je laten zien wat ik er aan kan doen!'' snauwde hij gemeen. Kwaad liep hij uit de tempel. Na deze jaar steeds te hebben getraind was dit het beste wat hij kon. Hij deed zijn handen op elkaar en een bom verscheen er tussen. Nu keek hij voor zich uit. Paarse mist kwam bij elkaar en uiteindelijk kwam er een man van rond de 30 jaar te staan van de Fire Country. Beide illusies. Hij gaf de bom aan de man. Als de bom afging was iedereen met deze man bezig en kon hij ontsnappen. Hij moest het wel snel doen, hij kon op dit moment zo'n man maar 10 minuten vol houden. De bom kon hij wel langer volhouden, die kon hij 3 uur volhouden met kracht en al. ''Een aanval van de Fire Country,'' grijnsde hij. Op het moment waren de Fire Country en Darkness Country niet zo goed met elkaar. Ze hadden steeds ruzie, dus dit was de perfecte methode. De Fire country man met de bom in zijn handen rende weg. Verstopte de bom ergens en ging verstoppen op een plek waar hij snel gevonden kon geworden. Zo kreeg de Fire Country de schuld van de dood van de wijze die op dit moment in de tempel zat. Het was er maar een, dus dat maakte niet uit. Het was niet dat de Darkness Country uit elkaar viel, ze zouden makkelijk een nieuwe wijze vinden. In de achtergrond hoorde hij de bom exploderen. De Tempel werd opgeblazen. Met een gemene grijns op zijn gezicht renden hij uit de Darkness Country. Hij zou nu ergens anders leven, hell..

Met zijn ogen gesloten, tegen een van de illusie bomen aangeleund wachtte Zero tot iemand zijn 'territorium' zou betreden. Toen hij voelde dat iemand dit deed grijnsde hij. Het was eindelijk tijd. Hij kon nog iemand zijn hoofd eraf rukken. Het was grappig om die hoofden in de rivier te gooien. Dan gingen ze mee met de stroming en kwamen ze uiteindelijk uit bij de mirror lake waar alle mensen waren. Als hij zo door ging werd de rivier uiteindelijk rood, dat zou leuk zijn. Wacht, sprak iemand tegen hem? Hij opende zijn ogen en keek naar de man met een Akusohi cape.. Wacht. Was het eindelijk tijd? Mocht hij eindelijk de groep joinen? Langzaam stond de jongen op en bekeek de gedaante van tot tot teen. Hij had een masker op, dat was het enige wat je aan hem kon zien naast de Akusohi cape. Wat ook opvallen was was da hij door de illusie kon zien. Alleen sterke mensen zouden dit kunnen, sommige sterke mensen konden niet eens. Meestal waren dit mensen van de Darkness of Light Country. ''Akusohi..'' mompelde hij. Hij bleef naar de man zijn gezicht aan kijken. ''Codenaam; Zero,'' stelde hij zichzelf voor. Hij had zijn naam allang al veranderd Toen hij uit de Darkness Country was ontsnapt had hij besloten dat hij vanaf dat moment anders zou heten. Iets wat meer bij zijn karakter paste. ''Afkomst; Geen, een Traitor,'' mompelde hij daarna. ''Droom; lid worden van Akusohi..'' Hopelijk was deze man een higher up van Akusohi. Als het een zwakke lid was die geen mensen kon aannemen, dan had hij er niks aan. Of hij moest een goed woordje doen bij zijn baas. Naah. Deze man was sowieso niet zwak. Anders zou hij niet door zijn illusie heen kunnen kijken. ''Mijn complimenten, er zijn maar enkele mensen die door mijn illusies heen kunnen kijken.'' Hij hief de illusie op, er was geen nut om een illusie te hebben oor een man die er sowieso door heen kon kijken.

Kakuya zag dat de jongen op keek van Kakuya. Kakuya liet kort zijn duivelse lach horen, maar alleen ''hehehe'' kwam eruit. Kakuya haalde zijn hand van de schouder van de illusionist. Hij luisterde naar de korte zinnen die de mannelijke illusionist, oftoewel Zero, achter elkaar opsomde, om gegevens te delen met Kakuya. Sommige gegevens had hij eigenlijk niks aan, maar het was toch van belang om het te weten. 'Zero dus, oftoewel een traitor zonder afkomst. Waarvan ben je een traitor, Zero?' sprak Kakuya toen. Hij was best benieuwd van zijn afkomst, ook was hij benieuwd naar wat hij meer kon. Kakuya vond hem wel wat hebben eigenlijk. Hij was zowiezo sterk, dat zag hij al aan het hoge chakra dat hij in zich had, en hoe het stroomde. Als het sloom stroomde, betekende het dat je sloom herstelde, en dat je dus eigenlijk zwak was. Een zwakkeling had Kakuya niet nodig. Als het snel stroomde, betekende het dat je lang door kon gaan in een gevecht, en maar een korte rusttijd nodig had. Een sterke Warrior was je dan, en deze jongen was wat Kakuya het laatst benoemde, een sterke Warrior. Kakuya keek de jongen aan met zijn linkeroog, die zich sinds zijn geboorte plaatste, bij waar het gat in het masker zat. Het masker had Kakuya wel zelf gemaakt, en was van sterk materiaal. Het brak totaal niet snel, pas na een explosie, achteraf, dan brak hij deels. Kakuya keek de jongen aan, die weer begon te praten. 'Geen complimenten, Zero. Dus, jij wilt lid worden van de Akusohi?' vroeg Kakuya toen. Zijn stem klonk niet echt vragend, meer denkend. 'Je hebt de vaardigheden, dat wel.' sprak Kakuya toen. Zijn stem klonk bewonderend, maar nog altijd duister. Zero was een sterke jongen, en vooral omdat hij nog best jong was.

Zero liet zich voorover vallen terwijl hij de Akusohi lid aan bleef kijken. Met een plof viel hij op een zitzak die hij had gecreëerd. De zitzak was best groot en groen van kleur. Hier en daar zag je paarse driehoekjes. Hij zette zijn voet op zijn knie en keek Kakuya serieus aan. Hij ging leunen op zijn hand maar bleef de man aankijken. Hij had nu veel informatie over zichzelf verteld aan de man, dus verwachtte hij wat informatie terug. ''Voordat ik je vragen beantwoord, en u bent?'' Het irriteerde hem dat hij dat moest vragen. Meestal hoefde dat niet, dan verzon hij gewoon een passende bijnaam. Bij hem zou het waarschijnlijk iets zijn zoals, Orange Pedo. Tenminste iets in die richting. Hij zag er niet echt heel oud uit door e masker, en ook zijn stem was het niet. Toch was het duidelijk dat hij geen persoon va in de dertig was Als hij moest gokken gokte hij dat de man 40 jaar oud was. Misschien iets jonger of ouder, op z'n minst van 38 tot 43. Hij vond het irritant dat hij de man nog geen bijnaam kon geven. Dit was omdat hij graag een goeie eerste indruk wou hebben. Ze zouden geen kleine irritante jongen aannemen die iedereen een bijnaam gaf. Hij beledigde eigenlijk iedereen.. Zelfs de oude wijze in de Darkness Country. Ze konden hem niet stoppen met trainen omdat hun hem wouden trainen en hij niet getraind wou worden. Nu was het zo dat hij de persoon was die het wou doen, dus omgekeerd. ''Waarvan of hoe?'' Was het eerste wat Zero vroeg. Hij bleef de man kalm aankijken. ''Als het waarvan is is het de Darkness Country,'' sprak hij kalm. ''Heb een wijze gedood,'' sprak hij daarna. Niemand wist eigenlijk dat hij de persoon was die de wijze had vermoord, dus officieel was hij eigenlijk nog geen Traitor. Geen van zijn moorden hadden bewijs.Dus als Akusohi ocht naar ee persoon die veel moorden op zijn naam had had hij pech. Hij had ze wel, maar niemand wist dit. Hij werd gezien als een beginnende Traitor, al was hij het al zes jaar lang. Het geld dat boven zijn naam, dat van zij ouders kwam, zat op zijn echte naam en dus niet op Zero.

Kalm streelde de goenharige jongen over de zitzak. Hij hield van zulke zitzakken. Hij had gen banken in zijn eigen Illusie huis. Hij had alleen maar zitzakken. Geen stoelen, maar zitzakken. Natuurlijk moest hij omdat hij zitzakken gebruikte ook lage tafels gebruiken wat best irritant was. Maar de zak was het waard. Als hij eenamal werd toegelaten in de Akusohi zou hij graag in de hoofdkantoor ofzoiets, als die er was, een zitzak maken. Natuurlijk konden ze het ook gewoon in een grot hebben, een verlaten gebouw of zelf in een grote boom. Hij vroeg zich af waar het zou zijn, het moest zeker heel goed verstopt zijn dat de Bounty Hunters het niet konden vinden. Hij had gehoord dat de Akusohi in groepen van twee werkte. Deze man leek alleen te zijn dus er waren waarschijnlijk een oneven aantal leden. Betekende dat dat hij werd gekoppeld aan deze man als hij ging joinen? Uww.. Dat wou hij niet. Deze man was oud.. Ja, hij vond mensen van boven de vijfendertig jaar oud. Hij zou liever met een jongere persoon. Dit was waarschijnlijk niet zijn keus. Hij zuchtte en keek de man weer aan. ''Dus, wat moet je doen om te joinen bij de Akusohi? Een bepaalde moord? Een bepaalde aantal geld boven je hoofd? Of heb je gewoon skills nodig?'' Hij was nog jong voor het joinen van Akusohi, maar hij had lang getraind om op dit level e kopen. Hoger dan dit level zou moeilijk worden. Er waren wel veel illusionisten die beter waren, maar die waren allemaal rond de dertig en hoger. Wat hij nu nodig had was ervaring, wat je alleen kon opdoen tijdens gevechten.

- Flan van KHR <3 -

Kakuya keek de jongen aan, hij ging op een zitzak van groene kleur, met hier een daar paarse driehoekjes. Hij had dus geen smaak, vond Kakuya. Hij keek de jongen nogsteeds kalm aan. 'De mensen tegenwoordig..' mompelde Kakuya. 'Ik ben Kakuya.' sprak Kakuya toen. Kakuya had eerlijk gezegd zo zijn twee kanten, serieus, en onserieus. Als hij met zijn partner was in de Akusohi, deed hij onserieus, en liet hij zijn partner 't werk doen. Zo kon hij mensen foppen, door ze te laten denken dat hij een slap, irritant zwak mens was, of zelfs een kleuterig peuterig kindje. Kakuya keek naar de jongen, en zag dat hij een beetje verveeld keek. Kakuya zou 'm niet als partner willen hebben. Nee, dan waren er twee 'Tobi's'. Kakuya keerde zijn rug toe naar Zero, om even na te denken zonder dat er een, ja, dat vond Kakuya, een kind in de weg stond. Als Kakuya naar niks keek, gewoon rotsen en bomen, kon hij beter nadenken, dat dacht Kakuya tenminste. Kakuya draaide zich vervolgens om. Kakuya keek naar de jongen, die 'm eerder een soort van wekte, aangezien hij begon te praten. 'Beide.' gaf Kakuya als antwoord. Zijn stem klonk duidelijk, en enger dan te voren. Mensen zonder lef zouden nu als een kuiken wegrennen, alleen al om zijn stem. 'Ah, Darkness. Een Country die uitgeschakeld zou moeten worden.' sprak Kakuya toen. De wind vloog voorbij, en je zag dat Kakuya geen defensieve kleding aanhad, dit keer. Hij zou makkelijk kunnen worden aangevallen, en dus makkelijk een orgaan verliezen. Nee, dat ook weer niet. Kakuya had, vond hij zelf, en sommige medeleden, goede zintuigen. Kakuya's lichaam was eigenlijk jong. Niks van Kakuya was oud, behalve zijn hersenen, eigenlijk. Zijn lichaam verjongerde na lang gebruik van de Dead Soul Jutsu, of teveel van. Hij liet daarbij dode mensen jonger worden, oftoewel terug in de tijd eerder. Daardoor werden ze weer tot leven gebracht, van voordat ze gedood of stierven. Alhoewel er natuurlijk een nadeel aan zat, Kakuya kon je commanderen en bevelen, en je deed het toch, de bevelen van Kakuya uitvoeren. Tegenzin kon je hebben, maar je voerde zijn bevelen nog altijd uit. 'Een wijze dus. Hmm. Goed genoeg.' sprak Kakuya toen. Hijzelf had ook een wijze vermoord, maar vooral omdat 't zijn vader was. Dat was pas grappig.

Kakuya keek naar de jongen. Hij had de vaardigheden, en het lef. Zijn chakra stroom was ook wel goed in balans. Hij zag dat de jongen, oftoewel, Zero, zijn groen met paarse driehoekig gekleurde zitzak aaide, en dacht er werkelijk absurd over. Zag hij dat zitzak ding als een huisdier? Pff. Kakuya keek met zijn enkele oog die bij de opening in het oranje masker met een spiraalvormig patroon erop om zich heen. Niemand anders te bekennen. Geen chakra te zien, en iedereen had wel een klein beetje. Zelfs een broodbakker, of een schilder. Alhoewel hun wel wat minder chakra hadden dan échte Warriors. Kakuya keek de jongen aan, met zijn enkele oog, en schudde zijn hoofd. 'Een bepaalde moord, een bepaald hoeveelheid geld boven je hoofd? Of gewoon skills? Wat denk je eigenlijk wel? Dat we iemand iemand laten vermoorden en dan zomaar binnen laten in een professionele groep, zoals de Akusohi? Nee. En geld boven je hoofd? Nou nee, als je een geldopslag beroofd heb je het aantal gestolen geld boven je hoofd, en dieven nemen wij niet aan. Skills, dat zowiezo, anders verpest het onze reputatie. Niet dat we daar echt om geven, maar we moeten nog wel als een sterke groep overkomen. Loyaliteit heb je nodig, de vaardigheden heb je nodig, en we nemen zowiezo niet zomaar iemand aan. Hij of zij moet een bepaald soort kracht hebben, als je begrijpt wat ik bedoel, oftoewel, we nemen geen twee vuurstuurders aan van de Fire Country. Aan één hebben we genoeg. Één in elke soort.' sprak Kakuya toen, wijs, maar duister. Deze jongen had het wel, wat nodig was. Vaardigheden, ja, loyaliteit, vast wel. Eerlijk gezegd wou Kakuya een testje bij 'm doen, maar, ach, hij liet het aan de anderen over om een soort loyaliteitstest te doen. Er was zowiezo wel een opdracht nodig, of iets dergelijks. Kakuya ging zitten op een rots, en leunde met zijn hoofd op zijn linkerhand, wat de meeste deden. Als je rechts was, leunde je vaak op je linkerarm. Kakuya keek de jongen aan. 'Als je de Akusohi verraad, dan kun je verwachten dat we jagers loslaten, oftoewel, we gaan op je jagen. Als je deel bent van de Akusohi, en je weigert een opdracht, dan kun je verwachten dat we de jagers loslaten, en zoals ik eerder al zei, we gaan dus op je jagen. Begrepen? Dus. Ben je loyaal aan de Akusohi? Heb je het in je?' sprak Kakuya dan weer, zoals eerder, wijs maar duister. Niet echt kort, maar wel krachtig.

''Kak- uya?'' mompelde hij amper hoorbaar. Zijn naam paste bij zijn uiterlijk. Hij zag er zo kakkerig uit. Een klein glimlachje was te zien op zijn gezicht. Als hij had geweten dat hij Kak heette dan zou hij dat in zijn bijnaam hebben gedaan. Dat zou hij gewoon doen! Nu zou hij hem Kakkerige Oranje Pedo noemen. Oranje kak, dat was hilarisch! Toch? Nog steeds met de kleine glimlach op zijn gezicht deed hij zijn voet van zijn knie af. Hij ging vooruit leunen en met beide ellebogen leunde hij op zijn benen. ''Geen geld boven me hoofd nodig? Gelukkig, heb er namelijk bijna geen,'' het was hoorbaar da hij opgelucht was. ''Mijn beste moord was de wijze, wat niet heel erg veel voor stelde,'' zei hij daarna. ''Loyaliteit en aardigheid heb ik dan wel toevallig beide.'' Hij zou niet uit de Akuoshi gaan en elke missie doen. Hij had nog geen enkele missie niet afgemaakt. Hij had zijn hele leven gewild de Akusohi te joinen, dus hij zou het niet verpesten door iets te doen zoals een missie verpesten of weigeren. Hij zou elke missie doen. ''Als je wilt kun je een kracht training doen ij mij, en loyaal ben ik zeker,'' mompelde hij nu iets minder verveeld. Hij ging opstaan en klopte het weinige stop van zich af. De zitzak achter hem verduwen. ''Ik hoop dat er geen andere Illusionisten in de groep zitten..'' Dit meende hij niet. Het boeide hem totaal niet. Al zat er een andere Illusionist in de groep dan zou hij de Illusionist afmaken. Dan zouden ze zien dat hij sterk waren was er maar een illusionist over. Hij had nog nooit een gevecht van illusionist tegen illusionist gehad. Hij had er wel van gehoord. Gevechten met illusies tegen illusies waren gevaarlijk. Dan moest je de andere illusisies breken en je eigen illusies maken. Er voor zorgen dat de andere illusionist jou illusionist kon breken.


''Dus, eigenlijk zou ik de Akusohi mogen joinen als ik sterk genoeg ben?'' herhaalde hij weer. ''Moet ik de test, als er een komt, bij jou volgen of moet ik de test volgen bij de leider van Akusohi?'' Hij had nog nooit van de leider gehoord. Er moest wel een leider zijn. Anders zou zo'n groep niet kunnen blijven staan. Wie was de persoon die de leden toe liet en de persoon die er leden uit mocht gooien. Als iedereen gelijk stond kon iemand dus iedereen eruit gooien. Dat gebeurde niet dus er was een leider. ''En ik heb gehoord dat de doel van de Akusohi is,'' sprak hij kalm. ''Het verzamelen van alle Jinchuuriki..'' De Jinchuuriki. Dat waren personen waar Bijuu's in waren opgeslagen. Gevaarlijk sterke mensen dus. Het was te begrijpen dat de groep alleen maar sterke personen wou. Alleen sterke personen konden de Jinchuuriki bevechten. Al zouden ze een zwak persoon laten aanmelden, dan ging hij toch dood in het gevecht. Dat wouden ze natuurlijk niet.

Kakuya keek de jongen aan, en zag een kleine glimlach. 'Waag het te lagen, en je ziet geen morgen meer.' dreigde Kakuya richting Zero. Hij was uiterst serieus nu, en als de jongen zou lachen om alleen een naam zou hij furieus kunnen worden, naja, dat was misschien overdreven, maar toch, Kakuya wist zeker dat hij eigenlijk wel herkend zou moeten worden, aangezien hij van elke Country al wel iemand belangrijk vermoord heeft, en daarbij ook een briefje achtergelaten, waarop stond. 'Het was het waard, Kakuya.' Kakuya had verder meerdere onbelangrijke mensen vermoord. Er stonden minimaal wel achthonderd namen op Kakuya's strafblad. Hij was na de 800 zijn tel vergeten, aangezien hij de tel bewaarde in zijn eerdere schuilplaats, die gevestigd bij de Dark Woods lag. Nu was zijn nieuwe schuilplaats bij Mizume Falls. Zijn schuilplaats was wel goed gevestigd, aangezien een door Kakuya's Sharingan gemaakte illusie een deur maakte, die als een hoop stenen vormde. Kakuya liep er doorheen, maar anderen knalde tegen de rotsen. Van binnen kon je door de rotsen heen kijken, en er ook uitlopen. Het was een eenmalig zicht. Kakuya's oog keek onderzoekend naar de groenharige jongen, die een codenaam gebruikte. Pff, agentje dat hij was. De jeugd van tegenwoordig is niet meer zoals vroeger, helaas. Dan zouden er wel meer doden vallen. 'En, wat is jouw doel, als ik vragen mag? Iedereen heeft zo zijn redenen om lid te worden van de Akusohi.' vroeg Kakuya. Hij keek nu diep in Zero's oog, en gebruikte snel een techniek, zonder dat Zero 't wist. Zo kon hij een deel van Zero's geheugen lezen, aangezien Kakuya nog op deze techniek moest oefenen. 'Je maakt je handen niet echt vuil hé?' vroeg Kakuya toen, waarop hij een kant uitliep. 'Loop alvast mee.' sprak Kakuya toen. Hij liep de kant uit naar de hoofdschuilplaats van de beruchte groep Akusohi, waar deze jongen lid van wou worden.

'Precies ja.' sprak Kakuya toen, antwoordend op Zero's vraag.
Zero vroeg vervolgens naar een test. 'Bij mij, ik ken je al wat beter.' sprak Kakuya toen, doelend op de vraag, natuurlijk. Wat dan? Kakuya luisterde een beetje ongeïnteresseerd naar Zero, en gedraagde zich ook een beetje nonchalant. Hij was best arrogant. 'Het doel van de Akusohi is om de Jinchuuriki bij elkaar te brengen, en ze weg te sealen voor gebruik in de toekomst. Er zijn meerdere doelen, aangezien we meer dan één lid hebben. Iedereen heeft dus zo zijn eigen doel.' sprak Kakuya toen, wijs, maar nogmaals wel weer duister. Kakuya keek de jongen aan. Hij kon hem ook als een decoy gebruiken, voor de Shapeshift Technique, die iemand anders in de plaats liet komen, maar wel met hetzelfde uiterlijk van degene, waardoor bij fatale situaties ze konden ontsnappen. Ach, deze jongen was het deels wel waard om de Akusohi te joinen. Kakuya keek alhoewel wel tegen naar partnership met deze jonen. Kakuya keek of de jongen nog meeliep met 'm, en als hij dat niet zou doen, had hij een kans laten weglopen. Ja, Kakuya was Zero's kans om lid te worden van de Akusohi, dus hij zo ook wel een beetje respect moeten tonen aan hem. Kakuya vond dat deze jongen eigenlijk niet echt slim was. maar oké. Kakuya was één van de slimste mensen in de Akusohi, en niet alleen door ervaring, ook door het bestuderen van bijna alles en iedereen. Hij bestuurde de meeste mensen die hij doodde, door hun gedachten te lezen door ze weer levend te maken met zijn Dead Soul Jutsu, en ze vervolgens te bevelen dat ze alle informatie die ze hadden moesten vertellen. Ach, wat was het leven toch zonder moord? Dan was 't alleen broodbakken en spelen. Dat zou zo niet leuk zijn.

''Mijn doel?'' mommelde hij kalmpjes. Hij had daar nog nooit over gedacht eigenlijk. Tot nu toe was zijn doel het joinen van Akusohi. Dan moest hij ook een doel hebben na het joinen. Dat was wel een beetje logisch. ''Hmm..'' Wat zou zijn doel kunnen zijn? Wat zou hij sowieso doen als hij uiteindelijk sterker was geworden. ''Ik weet niet of ik een echte doel heb, maar als ik iets in de toekomst ga doen is het het doden van elke higher up van de Darkness Clan..'' mompelde hij kalm. Dat kon toch ook als doel gezien worden? ''Als je het als een doel ziet, is het goed..'' mompelde hij daarna. De reden dat hij elke Higher up zou doden? Ze hadden hem gekweld met de Illusionisme training. Ze wouden zo graag dat hij een wapen werd voor de Darkness ountry. Nu zou hij zijn kracht tegen hun gebruiken. Hij had niks tegen de Darkness Country zelf, er waren vast wel mensen die mochten blijven leven. Dus na het vermoorden van de Higher Up, zou hij niet door gaan met het vernietigen met de stad. De enige twee personen die hij zou vermoorden naast de Higher ups waren zijn ouders. De personen die hem ook er toe hadden gedwongen. Alleen maar voor geld. Dat zou waarschijnlijk de enige paar doden waren die hij zou doen waarmee hij zijn gezicht liet zien. Hij wou dat hij erkend werd daarvoor. Hij kon niet wachten om hun hoofden in de rivier te gooien! Hun hoofden in de rivier.. Misschien bij hun niet. Het zou leuker zijn om ze door pilaren te steken verspreid door de stad. Dan kon hij laten zien dat de Darkness Country niet zo goed was als de dachten. Op het moment was hij misschien wel sterk genoeg om een wijze te verslaan als hij head to head vocht. Maar hij wou ze niet een voor een verslaan, hij wou ze allemaal tegelijkertijd of achter elkaar verslaan. Om op dat level te komen had hij nog serieuze training nodig.

''Dus je wilt me trainen? ehh.. Testen..'' Hij knikte bij het horen van dit. Eigenlijk had hij al zoiets verwacht. ''Het is niet dat ik mijn handen niet vuil wil maken, er zijn gewoon nog geen mensen die het verdienen om gedood te worden bij mijn handen,'' sprak hij met een grijns op zijn gezicht. Om het te verdienen moesten ze uit de illusies kunnen komen. Kakuya zou het dan wel verdienen. Hij had al eens een lichamelijke training gehad. Misschien moest hij nu door gaan met hand to hand? Nee, daar had hij geen zin in. Hij zou gewoon een wapen nemen. Dat was geen hand to hand maar daarmee kon hij wel vechten als een illusies verbroken was. ''Ik ben klaar voor je zogenoemde test,'' zei hij toen Kakuya zei dat hij hem beter kende. Beter kende? Ze hadden elkaar pas ontmoet. Wat zou de oude man van hem moeten weten? Hij wist alleen wat zijn doel was, zijn naam, zijn afkomst.. Eigenlijk was het wel best veel. Maar alsnog. Hij kon die dingen gewoon aan de echte leider zeggen en dan kon de echte leider hem testen. Naja, het maakte niks uit. De echte leider was vast veel gemener en sterker dan Kakuya was, wat hem ook gelijk sterker en gemener maakte dan Zero, dus hij had geluk om door Kakuya getest te worden en niet door de echte leider. Er moest vast een fantastische man boven de Akusohi zitten. Wie kon anders zo'n groep van sterke mensen bij elkaar houden? Meestal was de sterkste persoon de leider of het was dat de leider gewoon de persoon was die de groep was begonnen. Maar ook als de leider de persoon die de groep was begonnen was, dan was er een kans dat er een sterkere lid tegen hem ging vechten om de rang van leider over te nemen.

Kakuya keek de jongen aan. Hij zag dat hij aan 't nadenken was. Blijkbaar over zijn doel. Ook benoemde de jongen het. Kakuya ging zitten op een rots, en keek naar de jongen. Hehe, blijkbaar had hij er geen, of juist wel. Misschien was het lid worden van de Akusohi, om zo misschien de geschiedenis in te gaan. Maar dan nog, hij had wel een doel nodig voor na zijn eerdere doel, wat Kakuya net bedacht had. Het was best logisch dat iedereen wel een doel had, want een doel is eigenlijk een makkelijk woord voor de zin van het leven. Van jouw leven, tenminste. Kakuya keek de jongen aan, en zijn roodkleurige ogen, met een 3-Tomoe om zijn zwarte pupil keken de jongen kil aan. Zijn oog was een beetje speervormig, aangezien Kakuya zijn oog wat dichter deed. Deze zag je nu wel, aangezien het nu donkerder was in de lucht, en dus ook in de omgeving. Kakuya keek naar de jongen, die eindelijk eens goed had nagedacht. Eerst was 't nogsteeds Hmmm, maar vervolgens kwam hij eindelijk tot zinnen. 'De Higher Ups killen van de Darkness Clan, eh? Hmm. Zo slecht nog niet. Als je wil help ik je daarbij. Die wachters zijn soms erg vervelend, aangezien ze maar blijven komen. Neem dat maar aan van mij.' klonk de duistere stem van Kakuya. Hij keek naar Zero, die nogsteeds met zijn hoofd in de wolken zat, oftoewel, hij was aan het denken. 'Een soort van test, ja. Laten we beginnen met wat vragen.' zei Kakuya, overdreven als een sukkel. 'Nah, grapje. We doen geen vragen. Laat eens zien wat je kunt, op illusionisme na.' vroeg Kakuya toen vervolgens, waarop hij de jongen geïnteresseerd aankeek. Hij keek nogmaals diep in de ogen van Zero, en begon nog wat uit zijn gedachte te halen. Hij wist nu al best veel over Zero, zijn geschiedenis, en zijn haat. 'Probeer me te raken.' zei Kakuya toen, waarop hij opstond van de rots, en zich neerzetten als een ''dummy''. Een dummy was een pop waar je tegen aan kon slaan, oftoewel, gewoon een zoutzak. Alhoewel, deze dummy was in leven dus sloeg Kakuya terug, om de training wat moeilijker te maken.

'Natuurlijk mag je van mij de bewakers handelen, graag zelf. Op en voorwaarde na, je blijft af van de higher ups, die zijn van mij..'' Een nogal enge grijns verscheen op zijn gezicht. Eindelijk, de rest zou komen. Hij liep naar voren en keek de man in zijn ogen aan. Tenminste, op de plek waar zijn oog hoorde te zijn. Was het niet irritant om maar uit een oog te kunnen kijken? En misschien moest hij ook steeds schreeuwen, de masker blokeerde zijn mond en dus moest hij harder praten. Dus om normaal gehoord te worden moest hij hard praten. Waarom was die masker eigenlijk? Was hij zo mooi dat hij het wou verbergen? Neej. Vast niet. Waarschijnlijk was hij zo lelijk da hij het wou erbergen. Dat was ook een mogelijkheid, maar niet iets wat hij verwachtte. Wat kon het anders zijn? Misschien had hij vele moorden gepleegd en wou hij opnieuw beginnen. Dus moest hij een masker op. De laaste klonk het meeste logisch in zijn oren. ''Wat ik kan op mijn illusionisme na?'' Uhh.. Dat was niet heel veel. Het enige 'wapen' wat hij kon gebruiken was niet echt een wapen. Het waren gewoon twee stokken verboden door een ijzeren ketting.Of hij het een wapen kon noemen wist hij niet. Hij was er wel best handig mee.. Hij zou het gewoon een wapen noemen. Het kon wel heel erg veel pijn doen als hij er mee geraakt werd. Okee, dit was echt oneerlijk. Hij moest tegen een echte Akusohi lid vechten als training en mocht niet eens zijn volle kracht gebruiken. ''Wat is het nut om een Illusionist aan te nemen als het niet de illusie krachten is die je traint?'' Hij moest er gewoon mee leven. Als Kakuya nu zou beginnen met het gebruiken van technieken was het echt oneerlijk. Als hij gewoon hand to hand combat zou gebruiken was het wel wat eerlijker. Zigzaggend rende hij naar kakuya toe. Zonder zijn illusies was hij veel minder sterk, maar het ontnam hem zijn snelheid niet. Snel rende hij naar de man toe en sloeg met zijn wapen richting zijn gezicht. Waarschijnlijk zou hij het proberen te ontwijken of beetpakken. Reflecteren was ook niet erg. Terwijl hij met zijn wapen naar zijn gezicht sloeg, schoof hij over de grond tussen zijn benen heen. Dus al zou de man geraakt worden door de wapen of niet, maakte het niks uit. Eenmaal achter hem, draaide hij met zijn been uitgestoken om de oude man te laten vallen.

Snel sprong hij achteruit, of de man nou was gevallen of niet. Hij moest afstand houden en eerst kijken wat de man zelf kon. Zag hij dat de man sterk was en langzaam. Dan ging hij op irritatie plekken aanvallen waar hij nooit op tijd kon blokkeren. Was hij niet sterk, maar snel. Dan zou hij gebruik maken van zijn snelheid. Als iemand snel was dacht hij meestal niet 100 na over wat hij deed. Dan moest hij slimmer zijn en een goeie tactiek verzinnen. Hmm.. Het klonk nu allemaal makkelijk, maar om het in praktijk de stellen was moeilijk. Helemaal bij iemand die veel ervaring had bij Kakuya. Dit kon misschien een van zijn moeilijkste gevechten ooit worden, en dan moest je bedenken dat het niet eens een echte gevecht was. Het was maar een test. Dit zou veel makkelijker worden als hij zijn illusies mocht gebruiken. Hij zuchtte.. Nu was hij wel ver genoeg. Hij bleef zich consenteren op de man.. Wat zou zijn zet zijn?

'Is goed. Mag ik wel iets tegen de Higher Ups zeggen? Oftoewel de stomme wijsjes?' vroeg Kakuya toen, maar niet echt met een vragende stem. Met zijn standaard stem, duister, kil, en wijs. Hij keek naar Zero, die een enge grijns op zijn gezicht toverde. Kakuya keek Zero aan, die naar 'm toeliep, en 'm in zijn ogen aankeek. Zijn rode oog keek strak naar de jongen. Hij zag dat hij diep nadacht, en dacht mee. Hij gebruikte nou eenmaal zijn Mind Read techniek automatisch, bijna automatisch. 'Ik draag het, omdat ik niet wil dat de meeste mensen mijn identiteit hoeven te weten. Vooral zij.' zei Kakuya. Hij bedoelde hiermee het meisje dat hij laatst naar de Akusohi Schuilplaats bracht. Uchiha Yazuki.. 'Ik zal ook geen technieken gebruiken, maar aangezien ik weet wat je met je illusies kan, en hoever, heb ik ook geen demonstratie nodig.' sprak Kakuya. Logisch toch? Hij pakte zijn Nunchuck beet, en zag dat Zero hem onderuit wou halen. Met een snelle beweging sprong Kakuya omhoog, en zat nu horizontaal in de lucht, hierbij draaide hij zijn lichaam richting de jongen, al had hij geraakt of niet, hij stond nu weer met zijn voeten op de grond, met Zero's Nunchuka in zijn hand. Hij zwaaide ermee rond, als een professioneel gebruiker van dit wapen. Hij had het geleerd door in Zero's oog te kijken, nouja eerder zijn gedachten te lezen. Hij liet een kort lachje horen, en gooide de Nunchuka zachtjes richting Zero. 'Neem aan.' sprak Kakuya. Hij keek de jongen aan, hij dacht weer na zo te zien. Kakuya keek hem kil aan, en bestudeerde zijn lichaam nogmaals. Hij las zijn bewegingen in zijn spieren, en wist dus hoe en wat. 'Hmm.. Je bent goed, zonder illusies. Laten we gaan.' zei Kakuya toen, waarop hij richting het centrale deel van Tatakai Sekai liep. 'Kom.' sprak Kakuya, deels bevelend, maar zoals gewoonlijk duister.

Hmm.. Hij wist alles wat hij dacht. Betekende dat hij gedachten kon lezen? Daar hoorde een truc bij te zitten. Hij kon het niet gewoon doen. Er moest iets zijn.. Hij bestuurde de man goed.. Er zat maar een gat waarmee hij kon kijken. Zou het daar aan kunnen liggen? Zijn ogen? Waarschijnlijk was dat het. Zou hij een speciale oogtechniek hebben? Dat kon hij nu nog niet zeggen. Het zou wel een goeie reden zijn dat hij de masker op had. Hij had zelf gezegd dat het met een meisje te maken had die zijn identiteit niet mocht weten. Of hij dit moest geloven wist Zero nog niet. Zijn aanval, was compleet mislukt. Het was te verwachten met een sterke lid van de Akusohi. Hij wist al wat er zou gebeuren en wist de Nunchuka op te vangen. Ook wist hij op tijd weg te springen voor zijn been. Al was zijn aanval helemaal verpest, vond de man het goed genoeg. Werd hij nou overschat door de man? of misschien had hij de man gewoon onderschat. Waarschijnlijk was het een beetje van beide. Hoe goed hij ook was, wat hij daarnet had gedaan was niet goed. En toch noemde Kakya het goed. Hij balde zijn vuisten en beet op zijn lip. Waarom was hij zo zwak? Hij wou niet zwak zijn! Hij wou een waardige lid worden van de Akusohi. Een persoon die zonder te treuzelen kon zeggen; ''Ja, ik ben sterk.'' Zolang hij dit niet kon zeggen, verdiende hij het niet om een akusohi lid te worden. Maar wat als dit zijn enige kans zou zijn? Hij moest dee kans wel nemen. Dan werd hij maar sterker terwijl hij in de groep zat. Dan had hij wel een sterke partner nodig. Hij keek de oude man even aan. Nee, dat zou hem niet worden. Hij kende op dit moment te weinig mensen om te kunnen besluiten..

Aan zijn gezicht was te zien dat hij boos was. Boos op zichzelf. Waren maakte hij zich zo druk om zichzelf? Hij was nog nooit zo geweest. Altijd was hij heel, ja.. normaal. Het boeide niet wat mensen over hem zeiden, en als het hem wel boeide doodde hij ze. Zo simpel was het. Hij was nog nooit boos op zichzelf geweest, en haat kende hij amper. De enige personen die hij haatte zou hij binnenkort vermoorden. Hij moest kalmeren! Hij nam een diepe hap adem en keek daarna weer met zijn emotieloze blik naar Kakuya. ''Okee,'' sprak hij verveeld. Ja, dit was hij.

Kakuya keek de jongen aan. Hij was weer eens aan 't nadenken. Kakuya dacht deze keer niet mee, want het zou waarschijnlijk over een stom onderwerp gaan. De wind kwam met een grote bries en dat opende Kakuya's coat, die - helaas - Zero Kakuya's defensieve kleding liet zien, met het Uchiha Clan symbool. Kakuya draaide zich om, en sloot zijn jas weer. 'Kom je nog?' sprak Kakuya, die al een stuk verder stond nu.
Hij zag dat hij nogal boos keek, dus verliet een zucht Kakuya's mond. 'Kom.' sprak Kakuya nu, nogmaals, duister en bevelend uit. Hij zag dat Zero nu een diepe hap adem nam, en met een emotieloze blik naar Kakuya keek. Hierdoor was Kakuya best benieuwd, dus hij gebruikte nogmaals zijn Mind Read techniek. Ah, zo, aha. Hij wou dus sterk zijn, en dat zomaar kunnen zeggen. Hij vond zijn eigen aanval dus ook niet goed.. Hmm. Ach, daar ben ik wel blij mee, dat hij geen partner met mij wil worden. 'Ik wacht nogsteeds.' sprak Kakuya vervolgens, die zijn handen in zijn mouwen trok, zodat het leek alsof Kakuya geen armen had, aangezien de wind die mouwen wegblaasde. Kakuya had het namelijk koud, en had ook nog geen zin om zijn handen vuil te maken. Hij kon wel makkelijk iemands nek breken, aangezien Kakuya alleen maar twee vingers moest gebruiken hierbij. Kakuya stond al heel wat verder van Zero nu. Hij was op weg naar de Akusohi Schuilplaats, wat Zero niet wist. Kakuya mocht 't hem ook nog niet vertellen, want dat zou een schade kunnen brengen aan de organisatie, dus bijvoorbeeld dat Zero een spion was. Kakuya kon dan misschien gedachten lezen, en gedachtes weghalen, maar een plek zoals de Akusohi Schuilplaats vergeet je niet, ook niet na een Mind Delete techniek. Kakuya stopte zijn armen weer waar ze hoorden, in de mouwen, en seinde nogmaals met zijn hand, dat Zero moest komen. Hij had geen tijd om hier als gekke henkie te gaan staan.

''Ik sta voor je,'' mompelde hij. Als hij zich weer zou omdraaien dan zou hij recht in zijn gezicht kijken. Hij had ondertussen een illusie begonnen om zijn skills te showen. Blijkbaar haar Kakuya zijn oog niet geactiveerd om het te kunnen zien. De persoon die zo ver van hem vandaan liep was dan een normale illusie. Hij knipte in zijn handen en de illusie verdween. Normaal hoefde hij dit niet te doen, het zag er gewoon kewler uit als hij dit deed. In een gevecht zou hij zoiets doen, dan was hij te druk met vluchten vechten. ''Sorry, ik wou je gewoon mijn illusies nog een keer showen.'' Een niet al te gemene grijns was op zijn gezicht verschenen. Hij was niet heel lang verwisseld met zijn illusie. Het was nadat hij de man zijn teken ha gezien. Toen de wind tegen zijn kleren aan baasde en zijn manden open werd geblazen kon hij de kleren eronder zien. Als hij zich niet vergiste had hij de sign van een nu haast uitgestorven clan gezien Je hoorde alleen maar af en toe, hier en daar een paar verhalen over een of twee overlevende. Was dit een van e weinige personen die het had overleefd? Het zou kunnen. Hij had al gemerkt dat hij een speciale iets had met zijn ogen. Tenminste, dat had hij nog niet zeker kunnen zeggen. Nu hij de sigh had gezien, kon hij het met bijna 100% zeggen. De techniek die hij met zijn ogen gebruikte was dan een Sharingan. Een van de weinige bekende oogtechnieken. De twee bekendste en sterkste waren de Sharingan en byakugan. Er was nog een hele bekende, maar hij wist niet of deze echt bestond. Dat was de rinnegan. Misschien was het gewoon een fabel, dus telde hij het nog niet bij de sterkste.

De rinnegan. Eigenlijk zou dat een geweldige illusie kunnen worden. Hij zou er makkelijk een gevent mee kunnen winnen. Toch zou hij het maar niet proberen. Hij moest precies weten wat de techniek inhield. Dus als hij het fout deed, dan kon het ook fout aflopen. Hij ging geen gevecht vechten terwijl hij gokte. De winst moest boven de 0% zijn. Som zou hij het overwegen om te doen als het er onder zat, maar dat deed hij liever niet. Hij zou het gewoon laten bij zijn illusie technieken. Hij werkte aan een hele sterke op dit moment. Er zou een illusie ontstaan voor wat zijn tegenstander het minst wou zien, of juist het meest. Zo waren er personen die hun kleine broer of zusje hadden verloren. Als hij een illusie daar van zou maken zouden ze gek worden! En om het nog beter te maken, kon hij de familie lid laten aanvallen! Weer verscheen er een kleine grijns op zijn gezicht. Hij zou de aanval zeker perfectioneren in de Akusohi, maar dan moest hij er wel eindelijk komen. Hij knikte naar Kakuya, hij was klaar om naar de hideout te gaan.

~ Topic uit, sorry een beetje flut dacht dat de topic was beëindigd na de vorige post ~