Op het pad, dat naast het eenzaam achtergelaten huisje was, liep Kakuya. In de verte kwam hij aangelopen in zijn rode pantser met zijn Uchiha Gumbai. Aan zijn blik te zien was hij diep aan het nadenken. De laatste tijd had hij de neiging, om naar het graf van een van de legendarische krijgers van de Darkness Country te gaan.. Zabuza Momoto. Het was zijn adoptief stiefvader, die Kakuya opvoedde voor 15 jaar lang. Ondanks dat het Kakuya zelf was die hem vermoord had, mistte hij hem. Hij had hem vermoord aangezien hij erachtergekomen dat het niet zijn echte vader was. Dat was een van zijn grootste fouten in zijn leven, ja, dat aanvaarde hij ook, en vandaar droeg hij ook een amulet, met een foto van Zabuza. Steeds als hij terug aan hem dacht, liep er een traan over zijn wang. Nu dus ook. Met een half gebogen hoofd liep hij voorbij het huisje, waarop hij .. Het zal toch niet waar zijn? (THEME) Vanuit zijn ooghoeken zag hij .. Het was hem inderdaad. Het was Yusei. Geschrokken stond Kakuya, met zijn voeten vastgenageld aan de grond kijkend naar zijn broertje. De traan die hij eerder kreeg door zijn herinnering aan Zabuza, was niet meer te zien. Het was dan ook al maximaal 20 jaar geleden dat hij zijn eigen stiefvader vermoord had. Op dat moment voelde hij zich machtig, maar van grote beslissingen komen ook grote consequenties, en dat heeft Kakuya gemerkt. Het had hem dan ook wel sterk gemaakt, het heeft hem gemaakt tot wie hij nu is, een kille, sterke man. Soms dacht hij wel is aan om terug te gaan naar de Darkness Country, maar dat zat er voorlopig nog niet in.

Nu wat gekalmeerd van het zien van zijn broertje, liep hij wat dichterbij. Zonder moeite sprong hij hoog genoeg om op het huisje te komen. 'Yusei..' kwam het uit Kakuya's mond. Hij dacht even terug aan lang geleden, waar hij hem voor het eerst ontmoette. Kakuya is sindsdien zoveel verandert. Toen was hij nog lid van de Akusohi, een echte ''outlaw''. Toen had hij het gevoel dat hij onaantastbaar was, onverslaanbaar. Momenteel is dat niet meer, en ook geeft hij tegenwoordig toe aan zijn emoties. Verder was tegenwoordig zijn doel, het zoeken naar de oprichter van de Uchiha clan, en zo vervolgens op zoek te gaan naar zijn echte vader. Zo kon hij ook.. Ondanks dat hij haar ontvoert had voor de Akusohi, had hij toch medeleven met haar. Ze had geen familie, althans, dat is wat Kakuya dacht. Maar door Madara te vinden verleende hij ook een ongevraagde gunst aan Yazuki. Hij keek nu weer naar Yusei, en glimlachte. 'Het is lang geleden..' vervolgde hij zichzelf.

Een grote vlam schoot naast Kakuya. Hij keek de vlam na, over zijn schouder, en lachte kort. Iets wat hij normaal nooit deed, lachen. 'Goed. Je kan jezelf beschermen.' zei Kakuya, glimlachend. Hij keek weer naar Yusei, die het nu met Kakuya eens was dat het lang geleden was. Dat was het zeker. Hij zag aan zijn ogen dat hij flink aan het nadenken was, maar het wou negeren. Hij zag dat het hem niet goed lukte, maar Kakuya besloot het te laten rusten. Hij vroeg er later wel naar. Ondanks dat hij had gezegd dat hij Ugatsu op hem afstuurde, om een oogje op hem in 't zeil te houden, was dat niet gebeurt. Ze hadden flink gevochten, Ugatsu en Kakuya. Waarom wist hij niet meer, maar het was wel een flinke strijd. Daar was hij achtergekomen dat Ugatsu wel degelijk sterk was, maar zoals verwacht was Kakuya sterker. Met een simpele klap had hij gewonnen, waarop Ugatsu zijn hide-out uit liep en vervolgens nooit meer terug kwam. Waarschijnlijk was Ugatsu het zat om heletijd gecommandeerd te worden, maar daar had hij zelf voor gekozen. Maar ondanks alles, is zijn vechtlustige karakter verandert. Laatst had hij nog gevochten met Nathan, en ook met iemand die op Nathan leek. Er was iets tussen hem en Nathan, ze kwamen elkaar vaker tegen, en het liep tot nu toe altijd uit op een gevecht. Behalve die ene keer dan, toen Kakuya het gevecht stopte en een deal maakte. Die deal is dus niet goed uitgelopen, aangezien ze een groot deel van de Saotomo Dojo in Yakuza hadden vernielt. Hij had Nathan vertelt dat hij hem goed van nut kon zijn. Daar is ook niks van gebleken. Zijn gedachte werd gestoord door Yusei, die hem onhandig een knuffel gaf. Zijn reactie was hierop een korte glimlach, waarop hij Yusei begon te ''studeren''. Hij was niet zoveel verandert, in uiterlijk tenminste. Kakuya keek om zich heen, niemand te bekennen. Hij had de gelegenheid om Yusei te vertellen over, naja, alles. Misschien dat hij nog niet wist dat de Akusohi opgeheven was, enzovoorts. Yusei sprak hem weer aan, over dat hij er moe uitzag. Dat klopte ook wel een beetje. Het gevecht tussen hem en Nathan liep uit de hand, aangezien Kakuya zijn ultieme techniek wou gebruiken. Gelukkig was die jongen er, die hem stopte. Die techniek was een van de allergevaarlijkste in de hele wereld. De kracht en de straal ervan konden een hele country verwoesten. Naja, niet echt natuurlijk. Daarvoor moest hij goed richten, en van bovenaf schieten, maar zelfs dan lukte het niet. De straal was 80 kilometer recht vooruit, maximaal. Het kostte Kakuya verder 75% van zijn chakra, een enorm aantal aangezien Kakuya een echte krijger was. 'Dat kan wel kloppen.' antwoordde hij op Yusei.

Hij keek hem aan, en zag een wond langs zijn halsslagader. Een enorm aantal boosheid schoot in hem op, maar hij kalmeerde snel. 'Wie heeft dat gedaan..' klonk een nogal boze stem van Kakuya, kijkend naar de wond. Hij gaf niet veel om zichzelf, hij had echt bijna overal op zijn lichaam een litteken, of een verwonding. Het was dan ook geen wonder dat hij tegenwoordig gezocht werd door veel mensen. Hij had een grote geldsom op zijn hoofd staan. In de Snow Country was er een Blood Prison. Een gevangenis voor de meest gevaarlijke outlaws, met als wachters de meest gevaarlijke warriors. Als Kakuya gevangen genomen zou worden, werd hij zekersteweten geplaatst in de Blood Prison. Het zou hem dan ook niet heel veel uitmaken. Kakuya was een slecht man, dat accepteerde hij ook. Kort schudde hij zijn hoofd, toen Yusei wat aan hem vroeg. 'Het gaat wel redelijk. En ja, er is inderdaad een hoop gebeurt. De Akusohi is opgeheven, zonder enige reden. Eerst was ik er niet blij mee, maar toen wist ik dat het goed voor me was. Ik werd, okal zeg ik het zelf, er een beter mens van. Ik geef toe aan mijn emoties. Soms denk ik er zelfs aan om terug te keren naar mijn country, maar ik denk niet dat dat iets word. Er is tegenwoordig een gevangenis voor mensen zoals mij.' sprak Kakuya. Hij werd nu overal gezocht, en zijn verwondingen kwamen ook deels daarvandaan. Maar nu hij inderdaad aan zijn emoties toegaf, was hij voor een deel een ander mens geworden. Niet meer de kille, emotieloze vechtmachine. 'En, hoe gaat het met jou, nog wat spannends gebeurt?' liet Kakuya toen van zich weten.

~ vage post, toetsenbord wekte ook niet heel goed mee, moest de heletijd backspace en verbeteren :p

Kakuya keek even met een serieuze blik naar Yusei, toen hij vertelde hoe en wat hij aan die wond kwam. 'Dat verwachtte ik wel van iemand met hetzelfde bloed als mij, niet onderdoen voor anderen. Je eigen laten horen.' zei hij toen. Hij vond Yusei voor een deel op Kakuya lijken. Toen Yusei hoorde over wat Kakuya zei over de Akusohi en de Blood Prison, mompelde hij 'mensen zoals jou?'. 'Ja. Ik ben een slecht mens. Ik moet me leven wel degelijk verbeteren.' zei hij toen. Hij zag hou Yusei ook netzoals Kakuya daarnet de woede in zich liet opkomen. Yusei begon wat later te praten over waarnaar Kakuya vroeg, of er nog wat spannends gebeurt was. Hij had het over een meisje, waarop een grijns volgde op zijn gezicht. Oké, ze was een 'traitor', of een 'outlaw'. Mysterieus, intrigerend en ook kwetsbaar. Het was het mooiste wat hij ooit had gezien, ze maakte Yusei gelukkig en hij vergaf haar misdaden. Hij had haar vervolgens nog een keer gezien, maar vervolgens was ze weer verdwenen, netzoals zijn wolf. Hij vond ook dat hij ontzettende spijt had dat hij haar niet gezoend had. Geïnteresseerd keek hij naar Yusei, maar toen hij zei dat hij de laatste tijd een wrak was, schrok hij. 'Je zult haar wel tegenkomen, want als dit alles wat je zegt waar is, dan zou het heus wel wederzijds zijn. Geef de moed niet op.' zei hij toen, toen Yusei zijn hoofd naar beneden boog en zuchtte. Met zijn linkerarm plaatste hij zijn hand op zijn schouder. 'Zoals ik al zei, geef de moed niet op. Ook niet op Ami, ondanks alles zijn jullie heel hecht aan elkaar, en dat weet ik honderd procent zeker.' zei Kakuya, proberend Yusei een beetje zelfverzekerder te maken en wat vrolijker. Vervolgens luisterde hij weer aandachtig naar wat Yusei verder te vertellen had, tot hij schrok toen hij de naam 'Yazuki' hoorde.

'Yazuki..' mompelde hij toen zacht. 'Ami zal heus niet neergeschoten of als een dreiging gezien worden.' zei hij toen. Hij dacht terug aan lang geleden, hij vocht met een Yazuki. Hij wist niet zeker of dit dezelfde was als die Yusei bedoelde, maar hij wist wel dat als dit zo zou zijn, ze misschien op de vlucht was geslagen nadat Kakuya haar ontvoerd had voor de Akusohi. Ze was een flinke meid, en ook enorm lastig. Zero, die Kakuya had gerecruiteerd voor de Akusohi, had het wel goed met Yazuki, ze mochten elkaar iniedergeval. Nu hij eraan dacht, waar was Zero? Toen hij verder begon te praten, lachte hij even. 'Inderdaad, hehe.' zei hij toen. Yusei vond dat het een enorme verlichting was van de pijn, dat ze elkaar nu weer ontmoet hadden. Hij keek nogmaals geïnteresseerd naar Yusei, toen hij de vraag stelde of hij ooit van iemand had gehouden die nu weg was, of nu van iemand hield. 'Zabuza..' mompelde hij toen kort. Het was nog altijd Kakuya die Zabuza vermoord had, okal was het een impuls, en een hele naïeve actie, waar hij echt heel erg spijt van heeft. 'Ik ken me echte vader niet, en daar ben ik naar op zoek. En momenteel houd ik van jou.' zei hij toen lachend. Het was niet dat hij verliefd ofzo was, nee, het was echte broederliefde, okal kende ze elkaar niet zo heel erg goed. Hij dacht weer aan Zabuza. The Demon of the Darkness Country, ookwel bekend als. Toen hij dat bedacht had, the Demon of the Darkness Country, dacht hij terug aan het gevecht met Nathan en waarschijnlijk ook zijn broer. Hij had een ernstige verwonding opgelopen, namelijk zijn rechterarm. Hij kon 'm maar heel moeilijk bewegen, met ook een enorme pijn. Hij keek vervolgens weer naar Yusei, en wou toen opstaan. 'Laten we naar Sa--' zei hij, waarop hij ineens weer door zijn knieën zakte. Een korte en zachte kreun volgde, waarop hij weer ging zitten. Dit was ook nog van zijn gevecht met Nathan. 'Maak je geen zorgen, het is niks.' zei hij toen, waarop hij weer opstond, en met moeite van het huisje afsprong. 'Laten we naar Sapporo gaan.' zei hij toen.

Kakuya, die een bezorgde stem van Yusei hoorde, lachte even. 'Verzwakt is anders dan verwond.' zei hij toen, waarop hij weer opstond, en van het dak afsprong, zonder enig probleem. Hij keek naar zichzelf. Onder het enorme pantser had hij verband over heel zijn arm, aangezien die diep was geraakt. Hij werd geraakt in zijn slagader door een brokstuk, in zijn gevecht met Nathan. Het brokstuk was ontieglijk scherp, en het kwam ook ongelukkig terecht. Het brak eerst makkelijk door het pantser heen met het gewicht, en daarna draaide het een beetje waardoor zijn pols opengesneden werd. Dit merkte hij pas toen hij op weg was naar zijn huis in Osaka, in een van de achterwijken. Hij voelde niks meer in zijn linkerarm, en toen hij het pantser erafhaalde bij zijn arm, en de mouw opentrok, zag hij het pas. Hij reisde naar het dichtstbijgelegen waterbron, en doopte zijn arm erin. Het water kleurde aan de ene kant dan ook rood, aangezien als een slagader opengesneden word, schiet het er letterlijk uit. Met wat geluk had hij nog net genoeg verband van het rolletje, waardoor hij het zo strak en dik vastbond om zijn arm, tot aan zijn schouder. Dat was dan ook een van de meerdere redenen waarom hij zijn arm bijna niet bewoog. Op weg naar zijn huis in Osaka zag hij ook iemand, die hem verdacht aankeek met ogen tot spleetjes. Hij had blauw haar, en ook een tattoo onder zijn beide ogen. Kakuya was maar gauw doorgegaan, aangezien hij straks weer in een gevecht verwikkeld werd. En ondanks dat Kakuya zei dat hij verwond was, was hij wel degelijk verzwakt. Hij had nog maar zoon beetje 30% van al zijn chakra, en ook had hij maar 3 ledematen om mee te vechten, en een Gumbai natuurlijk. Hij keek naar Yusei, die ook van het dak afsprong. 'Sapporo.' mompelde hij.

Hij had daar veel vrienden zitten. Naja, vrienden. Mensen die hij kende en Kakuya zouden steunen in alles wat hij zou doen, behalve de privé-zaakjes, maar niet goed genoeg om echt als vriend te worden beschouwt. Ook was daar een van de spionnen van de Akusohi, die Kakuya ook goed kende. Er zouden er natuurlijk wel meer zitten, handlangers van de Akusohi of misschien zelfs leden, maar die spion was de enigste waar hij van afwist. Hij was daar veilig genoeg dus, in tegenstelling tot Yusei. Als ze hem zagen met Yusei zouden ze waarschijnlijk ook een beetje over hem waken. Kakuya kon daar ook medische hulp verkrijgen, aangezien in de andere countries hij waarschijnlijk rechtstreeks de Blood Prison in werd gegooid. De Blood Prison.. Hij keek weer naar Yusei, die hem wat vroeg. 'Het zou kunnen, een soort telepathie. Het lukte mij ook met de andere Akusohi leden, vroeger. Dat ging waarschijnlijk dan wel doormiddel van een techniek. Maar, ik zou het proberen als ik jou was. Je word er tenslotte niet slechter of beter van, tenzij je hem werkelijk kan bereiken.' zei hij toen, waarop hij even wazig keek, toen Yusei zijn pas versnelde terwijl Kakuya dat niet echt kon. Yusei begon vervolgens tegen Kakuya te praten over Sapporo, outlaws, misdadigers, die misschien Ami als schoot behandelde. 'Maak je niet zo druk.' zei hij toen kort.

~ topic uit ???? privébericht even anders ;D