Een hoge toon klonk uit Kakuya's fluit. Nadat de Akusohi uitelkaar viel, begreep hij dat ze eigenlijk voor niets de Bijuu aan het vangen waren. Hij was compleet zijn zicht verloren, totdat hij zijn zogekend broertje ontmoette. Hij heeft immers al een nieuwe identiteit aangenomen, en daarbij ook nieuwe doelen. Met bijvoorbeeld niet gezien worden als een ''ik lust je rauw'' en moordlustig type. Na vele veranderingen, zag het er naar uit dat hij niet meer bekend was. Hij hoorde mensen spreken over de Akusohi, dat ze de laatste tijd in het niets verdwenen zijn, en dat ze allemaal dood zijn gegaan, en dat de Bijuu weer vrij zijn. De eerste en de tweede feit klopten niet, ze waren gewoon uit elkaar. Maar het laatste, dat deed Kakuya nog nadenken. Alhoewel, nadenken. Je zou het voorlopig nog als een beslissing nemen noemen. Hij werd onderbroken door een voetganger. 'En wie mag jij dan wel niet zijn?', vroeg hij aan de onbekende voorbijganger. Hij speelde een liedje op zijn fluit, dat klonk als een soort alarm. Een waarschuwing voor de voorbijganger dus. Hierbij stopte hij ook ongemerkt zijn pijlen in zijn fluit, die hij elk moment kon afschieten bij elke verdachte beweging. Hij begreep ondertussen wel dat hij niet iemand gelijk de adem moest afpakken, maar toch was hij voorzichtig. Wie weet wist deze persoon wel wie hij was, en dan niet te bedenken de gevolgen als deze persoon dat aan de rest van de wereld vertelt. Hij zal dan weer elk moment moeten vluchten, alhoewel.. Hij vluchtte nu nogsteeds, aangezien hij sindsdien bekend staat als ''The Red Snake Musician'', aangezien hij als een slang heel ongemerkt zijn doelwit koud maakt, en vervolgens in een rode waas verdwijnt. En het woord ''Musician'' kwam van het feit dat Kakuya zijn fluit gebruikt als moordwapen. Alhoewel Kakuya nog altijd de eeuwenoude Sharingan gebruikt, gebruikt hij nog altijd zijn nieuwe en mysterieuze kracht. En daarbij ook onbekend. Niemand kent het, maar ondertussen weet men wel dat bij deze kracht de rode waas hoort.

- Flutje, inspiratieloze maar toch nog wel goed voor de eerste keer na lange tijd volgens mij post

Nathan liep rustig over een pad, hij kwam net uit de dark woods, hij ging lopend naar de fire country, omdat hij daat had afgesproken met raku en zijn broer. Het bos was nog steeds vrij donker, maar hoe verder hij de earth country introk, hoe lichter het werd. Hij hoorde in de verte een hoge toon, waarschijnlijk een fluit of een viool. Hij stopte zijn arm snel weer in zijn mitella, en liep naar voren, het grote voordeel van zijn arm was dat de chakra niet zichtbaar was, omdat die zich bevond achter tien centimeter dik staal. Hij liep rustig op de man af. 'En wie mag jij dan wel niet zijn?', vroeg de man. 'Niet zo arrogant he?'zei Nathan. Hij vond het altijd leuk om mensen te irriteren, omdat hij toch bijna nooit verloor in een gevecht, behalve van zijn broer natuurlijk. Hij liep op de man af, zijn chakra was niet erg sterk, maar waarschijnlijk kwam dat omdat hij rustig op zijn fluit aan het spelen was. 'ach, ik zal me maar voorstellen, mijn naam is nathan, en ik kom uit de darkness country' Hij had expres zijn achternaam niet gezegd, want de naam 'hollow' kende veel mensen maar al te goed.

'Move, and show me what you can do.' liet Kakuya van zich weten, waarop hij vervolgens opstond, zijn fluit weer opborg, en wegliep. Na een kort eind draaide hij zijn hoofd naar achter (niet zoals Frankenstein), en keek de jongen kil aan met het oog dat zichtbaar was. Ja, nog altijd had hij het masker dat maar een oog van hem liet zien. 'Ik sta bekend als The Red Snake Musician.' liet Kakuya vervolgens van zich horen. Hij voelde dat de jongen naar hem keek, en zijn chakra voelde. Kakuya gebruikte zijn Sharingan, die nu duidelijk te zien was van de plek waar Nathan stond, en verborg zijn chakra. Deze techniek was bijna niet te breken voor iemand die daar geen verstand van heeft. Gelijk wanneer hij dit gebruikte, gebruikte hij een meervoudige techniek. Hij combineerde twee technieken tot één, door ze tegelijk te gebruiken. Hij creëerde een valse chakra. Deze valse chakra was laag, zwak. Hij pakte zijn fluit vervolgens weer, en begon een zachte toon, maar toch eng te spelen. Het klonk alsof je in de hel was, waar je ergste nachtmerries tot leven kwamen. Hij liep verder, maar was toch alert gebleven voor de jongen. Hij had ooit van een of andere Nathan Hollow gehoord. Volgens geruchten wil je die jongen niet tegenkomen. Kakuya dacht dat hij waarschijnlijk niet opgewassen was tegen zichzelf, dus liep hij weg. Hij zou niet zomaar een getalenteerde Warrior doden. Alhoewel.. Hij liet de pijlen dichter naar het uiteinde komen, zodat hij er als het moet mee kon steken. Een glimlach verscheen onder het masker, maar doch wel een valse.

Hij zag hoe de man verder liep. 'Hmm, 'Red snake musician' of niet, met dat zielige toontje maak je mij niet bang hoor'zei nathan op lacherige toon, hij hield er van om mensen uit te testen. Hij liep achter de man aan, 'nou, jij bent ook niet erg sociaal, zomaar weglopen midden in een gesprek. In plaats van muziek zou je eens wat sociale vaardigheden moeten leren' Zei hij, terwijl hij nu ongeveer een halve meter achter de man liep







(ik heb 0,niks geen inspiratie vandaag, sowwy!}

(Geeft niks )

Kakuya voelde ogen in zijn rug steken, en hoorde vervolgens de stem van de jongen die zich Nathan noemde. Plots herinnerde hij iets, toen met dat grote gevecht met verschillende mensen uit verschillende Country's. Daar was die jongen ook bij. Met een flits schoot hij naast de jongen. 'Herken je me niet meer?' sprak Kakuya, waarop hij zijn hoofd naar hem toe draaide, en hem het masker liet zien. Hij leek deels wel op zijn oude, maar dit was vooral om zijn Sharingan te laten zien. Hij onderbrak hem in zijn tweede zin. Hij liet zijn bekende valse lach horen en verdween vervolgens in de boomtoppen.

- inspiloos ;l