Ze gooide haar unfirom-shirt op de grond evenals haar rok, ze stond in haar boxer-short en keek naar de lucht. Even had ze wat tijd voor zichzelf. Ze sprong in het water het was ongeveer 2 meter diep, schatte ze. Ze zwom iets verder tot ze eindelijk kon lopen en ging onder de waterval gaan, het water ging zacht naar beneden en kletterde verfrissend op haar huid en haren. Yuji kwam aangezwommen en ging naast haar zitten onder de waterval. Ze sloot haar ogen en luisterde naar het geluid van de wind en het geritsel van de bomen evenals haar ademhaling. Een ander geluid van ver weg was te horen, misschien was het dichterbij dan ze dacht en misschien ook wel verder. Toch wou ze geen risico's nemen, en ze wou al helemaal niet dat het een jongen was.. Agh waarschijnlijk was het een jongen tenslotte zouden die eerder komen kijken.. Ze stapte uit het water weer naar de kant, hopelijk had niemand haar gezien.. Ze ging in het gras liggen en keek naar de wolken, ze hoopte maar dat er niemand kwam, dan kon ze tenminste even alleen zijn. Maar veel had ze daar ook niet op te zeggen, ze stond op en trok haar shirt over haar hoofd.. Er was iemand..

[ Iemand die geen intentie heeft om te vechten & een jongen ]

''Hm..'' Bedachtzaam keek hij naar zijn broodje, wat zou hij er dit keer op doen? Hij had de keuze van veel verschillende dingen, meestal nam hij hagelslag, maar misschien ging hij vandaag origineel doen en ging hij voor de jam. Hij pakte met zijn linkerhand de jam potje, nee. Hij vond jam niet lekker, hij wist eigenlijk niet waarom hij had het gekocht had. Hij legde de jam potje weer terug en pakte de boter. Deze smeerde hij over het brood heen. daarna pakte hij de hagelslag en gooide hij het over de brood heen. Hij pakte een andere broodje en zette het erop en sneed hem door midden. Hij pakte een zakje en stopte het erin. Hij zou vandaag weer door gaan met training en hij wou voorbereid zijn. Zo hoefde hij niet terug naar huis te gaan als hij honger had.
Met zijn broodje in zijn tas liep hij door de bos. Zoals gewoonlijk ging hij bij de waterval trainen. Hij grijnsde, het was hier meestal stil. Dit maakte het de perfecte plek om te trainen. Niemand keek hier terwijl je oefende, zodat voor elke persoon de aanval geheim zou zijn totdat hij de persoon tegenkwam in een gevecht. Hij grijnsde, hij moest er nu bijna zijn. Rechts bij de grote rots. Langzaam liep hij naar de waterval. Hier was het.. Hij wou net het water in lopen toen hij merkte dat er iemand was. Hij keek naar het meisje. Was dat niet Misaki- San? ''Misaki- San!'' riep hij luid met een grote glimlach op zijn gezicht.

Ze rekte zich uit terwijl ze nog in haar boxer-short en shirt stond. "Misaki-san!" ze herkende de stem maar haar reactie was te snel en ze sprong op hem af, en duwde hem op de grond. Haar linkerhand lag naast zijn hoofd en haar rechterhand was omhoog geheven in de lucht klaar om te slaan, haar knieën stonden op de grond ieder aan een andere kant van de jongen. "Je zag me, niet?!" chago keek ze hem aan. Ze knipperde en liet haar hand zakken. "Satsuji?" ze zette haar rechterhand ook naast zijn hoofd misschien was er maar 30 cm verschil tussen hun hoofden. Ze bloosde en sprong van hem af, en trok snel haar rok aan. Daarna liet ze zich op de grond vallen en ging zitten, ze keek naar de waterval Yuji was daar aan het spelen en lette even niet op haar. Hij had ook zijn eigen tijd nodig. Ze hield haar handen op haar bovenbenen en richtte haar blik op haar handen, nog steeds had ze een blos op haar gezicht.

Hun eerste ontmoeting was niet bepaald goed om het zo te zeggen, toch zag hij er anders uit. Anders dan dat hij zich toen gedraagde, maar agh misschien was het wel een grote, idiote en domme sukkel of Pervert.. Ze zou er zo achterkomen, en anders zou ze er ooit achterkomen misschien over een week, jaar, of langer of nog korter. Ze zal het wel zien..

Nu pas merkte hij wat ze aan had, enkel een boxer- short en en shirt. Hij had echter niet veel tijd om er over na te denken. Ze sprong op hem af en duwde hem tegen de grond. "Je zag me, niet?!" chago keek ze hem aan. "Satsuji?" vroeg ze nu. Ze sprong van hem af. ''Ook leuk om jou weer te zien,'' mompelde hij droogjes. Waar had hij die aanval nou aan verdiend? Hij stond op en rekte zich uit. Hij plofte naast haar neer en grijnsde kalm. ''Ik had niet verwacht iemand hier tegen te komen, zeker niet jou.'' Hij ging languit op de grond liggen zodat hij nu naar de lucht keek. Grappig, hij had het meisje eerst zijn hele leven niet gezien en nu zag hij haar 2 keer in minder dan een week. Het kon ook zijn dat hij haar meerdere keren had gezien, maar hij nooit er aan dacht.

''Ik welke Country zit jij eigenlijk?'' Hij ging weer normaal zitten en keek naar Nero die het water in rende. Hij kwam er weer gehaast uitgerend toen hij merkte dat het water koud was. Langzaam liep hij weer naar het water en zetten zijn pootje erin om te wennen aan het koude water snel gevolgd door de rest van zijn lichaam. met een grote glimlach rende hij nu naar Yuji, de vos. Hij herinnerde de vos nog maar al te goed! Met een grote glimlach ging hij voor hem staan. ''Hey!'' riep hij blij. ''Zin om te spelen?'' Als het goed was zouden de twee dieren elkaar verstaan.

"Ook leuk om jou weer te zien" mompelde hij.. Negeer, Negeer. "Ik had niet verwacht iemand hier tegen te komen, zeker niet jou" Ze greep haar hoofd beet en schudde die hevig heen en weer, oké missie negeren was niet geslaagd.. "Nou bedankt" zei ze iets beledigd.
Yuji sprong het water uit en zag een Panter, Nero. Hij schudde zich voor hem uit ziend dat hij het water koud vondt.
"In welke Country zit je eigenlijk" ze liet zich achterover neervallen, de wolken gingen langzaam voorbij. Ze was vrij, net als een wolk maar.. Dit was een mooie tijd al zou die veranderen, ooit. Dus ze zou er van genieten zolang ze de kans had. "Fire Country, en jij?" vroeg ze en richtte even haar blik op hem voor ze die weer op de wolken richtte. Ze had haar armen wijd opgenspreid en haar vingers iets gekruld. Even sloot ze haar ogen, misschien voor enkele seconde want ze waren al snel weer open.

Yuji rende door het water "Hey!" klonk het. "Zullen we spelen?" hij blafte terug als een ja en rende achter hem aan. Duwde hem eerst in het water, althans probeerde, hopelijk zal hij erin vallen. Katten houden niet van water, toch? Al geld dat waarschijnlijk enkel voor huiskatten.. Hij stopte en keek in de richting van Misaki, waarschijnlijk was er niks aan de hand anders had hij het wel gemerkt.

[ Je kan ook met je Pet praten Alleen niet met de pet van andere ]

"Nou bedankt" zei ze iets beledigd. Satsuji keek haar raar aan, hij kon aan haar stem horen dat ze beledigd klonk, maar hij bedoelde het niet zo. "Fire Country, en jij?" antwoordde ze zijn vraag. Hij verwachtte zoiets al. Meestal droegen mensen kleding erop die speciaal van een groep was. Dus water country kleding van de water country etc. Terwijl sommige gewoon het tekenen droegen van de plek en normale kleding. Dingen die je amper tegenkwam waren mensen die normale kleding droegen en geen teken. ''Water Country,'' gaf hij nu antwoord op haar vraag. ''Tenminste, vroeger.'' ze zou nu al kunnen zien dat hij eigenlijk een traitor was. Natuurlijk moest hij dit zeggen, hij had de dagen gedacht aan het feit dat hij geen vrienden had. Dit kon natuurlijk komen omdat hij een traitor was, maar hij wou het niet helemaal de schuld geven. Het kon ook aan de mensen komen. Als je vrienden zou worden met iemand, maakte dit niet uit of hij van de darkness country of water country was. Als de persoon aardig was en je degene mocht was het toch allemaal hetzelfde? Hij keek haar kalm aan, hij verwachte elk moment een boze Misaki. Daarom schoof hij maar wat opzij,misschien was ze net als de andere. En zou ze hem nu aanvallen om het losgeld. Aangezien hij nu wat verder zat kon hij voordat ze bij hem was zijn zwaard tevoorschijn halen.

Nero werd in het water geduwd en sprong er snel uit. Hij schudde zijn vacht uit en keek boos naar de vos. ''Waarom deed je dat nou?'' zei hij beledigd. ''We zijn geen vrienden meer!'' met opgehaalde hoofd keek hij naar de lucht. ''Grapje!'' Dat was zijn droge humor. Hij begon hard te lachen om zijn eigen grap, die eigenlijk niet eens grappig was.

Ze gaapte, waarschijnlijk omdat ze nog niet heel erg lang wakker was. "Water Country" sprak hij. Er waren oorlogen geweest tussen deze Country's echter is dat verleden tijd. "Tenminste, vroeger" ze knikte.. Traitor. Ze had de neiging om hem te vermoorden, Traitors en de Akusohi ze haatte hen.. Maar van hem had ze het niet verwacht. "Waarom?" vroeg ze kort aan hem al was het natuurlijk niet echt een vraag. "Waarom..! Ben je een Traitor?" ze wou het uitschreeuwen toch hield ze zich in, probeerde ze. Ze wist alleen niet wat ze zal doen als hij iets verkeerds zou zeggen, dan zou het slecht aflopen, misschien ook niet de keus ligt bij hem. Dit was eigenlijk de eerste Traitor waar ze mee sprak, een normaal gesprek althans.. Andere had ze bijna vermoord maar ze kon het gewoon niet of werdt daarvoor gestopt.. Mensen vermoorden, ze vondt het moeilijk maar als ze een Warrior wou worden kon dat geen zwak punt van haar zijn, Warriors moeten kunnen doden. Anders is het een gefaalde Warrior, ze wou ook een medic worden zodat ze haar dierbare zou kunnen healen, hun mochten niet sterven.. Nooit. "Traitors.. Ik haat ze" maar deze.. Waarom is hij een Traitor, die zouden mensen moorden, als haar, niet? fluisterde ze, misschien hoorbaar, misschien ook niet..

"Wij zijn geen vrienden meer" Hij staarde hem nogal, nogal.. Verdwaasd aan. "Grapje!" hij hield zijn kop schuin en liet zijn oren hangen, vaagheid.. "Ahum.." dat sloeg nergens op, hij zag hoe de Panter lachte. Hij sprong op hem af en duwde hem nogmaals in het water dit keer trok hij hem echter wat verder het water in en blafte vrolijk terwijl zijn pootjes zwommen om hem bovenwater te houden.

http://myanimelist.net/clubs.php?cid=20212
Haar kleren ^^

"Waarom?" vroeg ze hem. Hij keek haar kalm aan. Ze ving het beter op dan hij verwachtte. "Waarom..! Ben je een Traitor?" Dit keer klonk ze minder kalm dan eerst, maar toch hoorde je dat ze dat met moeite deed. Hij keek haar moeilijk aan. ''Valse beschuldiging,'' gaf hij toen antwoord op haar vraag. ''Van mijn eigen gezin,'' mompelde hij er zachtjes achterna. Je kon pas echt zeggen hoe goed je met iemand bevriend was op zo'n moment. Hij kende de personen in de Country zo goed. Ze moesten weten dat hij zoiets nooit zou doen, maar toch alleen al bij het horen dat hij het had gedaan vertrouwde ze hem niet meer, Niemand was er om voor hem op te komen, iedereen hield zich stil. Zelfs zijn eigen familie! Ze waren bang ook uit de stad gezet te worden omdat ze hem hielpen. Hij had wel gehoord dat zijn niks wel voor hem was opgekomen, de uitslag had hij niet gehoord. waarschijnlijk had het niks opgeleverd en was ze gestopt. "Traitors.. Ik haat ze '' hoorde hij haar zeggen. De rest van haar zin had hij niet gehoord. ''Dankjewel,'' mompelde hij op een sarcastische toon. ''Net zoals ik dacht,'' mompelde hij. Hij kon haar eigenlijk niet kwalijk nemen. Er waren traitors die de meest verschrikkelijke dingen deden. Vele mensen hadden hun familie aan Traitors verloren, en als het hem was overgekomen zou hij ook boos worden. Iedereen leerde al vanaf hun geboorte dat het niet goed was om een traitor te zijn.

De panter werd weer onderwater geduwd, dit keer bleef hij onderwater. Hij haalde zijn adem in en bond zijn staart vast aan de poot van de vos. Daarna trok hij zo hard mogelijk eraan zodat ook de vos onderwater werd getrokken. Snel ging hij naar boven toen het lukte. ''Ik kan lang mijn adem in houden zeg,'' mompelde hij eenmaal boven.

Deze wereld, er waren nog veel vragen niet opgelost voor haar, maar ook voor vele andere. Het deet pijn, de oorlog echter wist zij niet wat de oorlog inhield, ze was nog onervaren enn jong, bang voor de oorlog, bang om mensen te verliezen.. "Valse beschuldiging," Stilte.. "Van mijn eigen gezin" vermoord? Zou goed kunnen, ze sprong op en trilde, van woede.. Ja, van woede.. "DAKARA NANDE!?" ze wachtte even en keek naar de grond.. Ze gaf hem een harde klap in zijn gezicht, haar wenkbrauwen waren gefronsd maar haar ogen stonden niet hatend. "Why? Why was you alright with that! I don't get you at all!" ze trilde maar viel daarna weer neer op de grond, ze zat met haar rug naar hem toe. "Dankjewel" ... "Net zoals ik dacht" ze trilde nog steeds.. "Je bent geen Traitor.." net als haar lichaamt rilde haar stem, ze haatte dit gevoel. Ze wist niet meer wie ze was, wat ze voelde.. Ze houdde op met trillen en slikte een keer. Dit was de waarheid, de waarheid van deze wereld het was niet eerlijk en dat haatte ze, mensen, Warriors.. Iedereen verraadt, iedereen heeft iets duisters in zijn hart waar andere gebruik van maken, het wordt erger en erger, conflicten ontstaan en onschuldige mensen worden daarbij betrokken..

Yuji voelde dat hij naar beneden getrokken werdt echter kon hij er niet tegenop, en ging hij naar beneden. Iets later ging hij weer naar boven en hoestte iets. "Ik kan lang mijn adem inhouden, zeg" hij gaf geen antwoord en gaf hem een 'irriterende' blik.

Boos stond het meisje op. "DAKARA NANDE!?" riep ze luid waarna ze hem een klap gaf op zijn gezicht. ''Waar was dat nou goed voor?'' Hij wreef over zijn gezicht op de plek waar hij was geslagen. "Why? Why was you alright with that! I don't get you at all!" riep ze nu in het Engels. Hij wist niet waarom, maar het klonk zo dramatischer dan het was. Nu hij er een beetje aan dacht, het klonk ook alsof ze niet om hem boos was, maar op de persoon die hem er in had geluisd. ''Wat kan ik er aan doen..'' zei hij terwijl hij nog op zijn wang wreef. ''Ik heb al geprobeerd uit te leggen dat ik niet de persoon was, maar ze geloven me niet.'' Hij stopte met wrijven en zette zijn hand nu naast hem. ''Je bent geen Traitor.." zei ze al trillend. Satsuji glimlachte kort, ze was eigenlijk best aardig. Hij zette zijn hand weer bij zijn wang neer en keek haar kort aan. ''Mijn vader was de rechter hand van de leider van de Country,'' begon hij zijn verhaal. ''als alleen mijn vader zou worden vermoord zouden ze denken dat het gewoon een aanval was van een andere country. Het is logisch om iemand hoog in rang die niet goed kan vechten te doden.'' Hij was de rechterhand, dit betekende niet dat hij vocht. Hij gaf alleen maar ideeën om de stad te verbeteren en hielp de leider. ''Maar niet alleen mijn vader werd vermoord, maar mijn hele gezin. Dus ook mijn zusje en moeder. Ze hebben geen reden om hun twee te doden en mij niet, dus de enige verklaring was dat is het had gedaan.'' Hij zuchtte en haalde zijn hand weer van zijn wang. De pijn was onderhand weg. ''En nadat ik was verbannen begonnen er meer verhalen dat ik andere families ook heb vermoord, maar die slaan nergens op aangezien ik al weg was toen dat gebeurde. Ik kan nu niks doen, er waren geen sporen dus ik kan ook niet proberen de echte dader te zoeken. En de enige weg om terug te gaan naar mijn country en dus geon- traitor't te worden is bewijs geven dat ik het niet ben.''

Ze trilde maar haalde enkele keren diep adem waardoor het getril langzaam minder werdt, kalm, ze moest kalm blijven. "Waar was dat nou goed voer?" nou oke, het was zijn eigen schuld toch? "Wat kan ik er aan doen.." zei hij, ze had het gevoel dat hij nog verder wou spreken dus hield haar mond. ''Mijn vader was de rechter hand van de leider van de Country," ze knikte. "als alleen mijn vader zou worden vermoord zouden ze denken dat het gewoon een aanval was van een andere country. Het is logisch om iemand hoog in rang die niet goed kan vechten te doden." nogmaals een kort knikje. ''Maar niet alleen mijn vader werd vermoord, maar mijn hele gezin. Dus ook mijn zusje en moeder. Ze hebben geen reden om hun twee te doden en mij niet, dus de enige verklaring was dat is het had gedaan.'' ze knikte, en opende haar mond ze was klaar om iets te zeggen. "Ik denk dat ik het nu begrijp.." ze sprak zacht maar waarschijnlijk net hoorbaar, misschien ook niet. "Ze hadden geen werkelijk bewijs, ze mogen zelf dood" zei ze, waarom iemand van je Country ervan beschuldigen? Je zou hem juist moeten vertrouwen in dat geval.. ''En nadat ik was verbannen begonnen er meer verhalen dat ik andere families ook heb vermoord, maar die slaan nergens op aangezien ik al weg was toen dat gebeurde. Ik kan nu niks doen, er waren geen sporen dus ik kan ook niet proberen de echte dader te zoeken. En de enige weg om terug te gaan naar mijn country en dus geon- traitor't te worden is bewijs geven dat ik het niet ben.'' ze knikte. "Het zijn enkel geruchten, meer niet.. Toch doen ze pijn, die leugens. Het ergste is dat niemand het werkelijk kan bewijzen enkel de overledene.." zacht sprak haar stem maar ook vloeiend en helderder dan daarvoor. "Maar die komen niet terug" eindigde ze haar zin. Ze liet zich achterover in het gras vallen en legde haar armen wijd uitgestrekt op de grond terwijl haar benen plat op de grond lagen, ze keek naar de wolken die langzaam voorbijdreven.

-Sorry voor late post :C -

Met een klein glimlachje op zijn gezicht keek hij Misaki aan. Wow, ze had hem echt geloofd. Iets wat zijn 'vrienden' en 'familie' niet had gedaan. Betekende dit dat ze nu echt vrienden waren? Of was het gewoon een goed gelovige domme meisjes? Hij ging liever met de eerste. Ze leek niet echt dom, volgens hem. Ze klonk zelfs een beetje slim. ''Ik zou er om kunnen huilen, maar daar komen ze idd niet mee terug,'' mompelde hij. Hij bleef hij meisje aankijken en ging nu ook lang over op het gras liggen. Hij keek naar een wolk, grappig. Die ene leek best wel op Nero. '', ik geloof dat als er iets slechts gebeurd er altijd iets goeds gaat gebeuren. Soms gebeuren er een paar keer slechte dingen achter elkaar. Dan moest je gewoon wachten tot het goeie eindelijk gebeurt. Het slechte is de dood van mijn ouders, de goeie is het ontmoeten van jou.'' Uwh, dat klonk nogal als een slechte versiertruc. Maar hij meende het! Hij had nu eindelijk een echte vriendin die hij kon vertrouwen en hem kon geloven als hij dingen zei. Iets wat hij in de Water Country niet had gehad. Dus hij was best blij dat hij Misaki had ontmoet.

Hij ging eer normaal liggen en keek het meisje kort aan. Nu pas merkte hij op dat er best wel wat verschil zat in lengte tussen hun. Ahh, dit maakte niet uit. Vrienden waren vrienden, toch? Hij zette rustig zijn hand op haar hoofd. Iets wat hij wel vaker deed bij zijn nichtje Dakotah. Als je hem kende moest je hier maar aan wennen, hij deed het bij iedereen op de raarste momenten. Dat en zijn hand om iemand zijn schouder slaan. Meestal deed hij het zonder er over na te denken. Het was voor hem net als je hand uitsteken als je iemand ontmoeten. Veel mensen deden het automatisch, hij deed het gewoon een paar keer per gesprek. ''Dankje, Misaki- Chan,'' zei hij met een grote glimlach op zijn gezicht. Nog steeds zat zijn hand op haar hoofd.

Ze voelde zich op haar gemak hier, niet in spanning zoals ze eigenlijk bijna altijd en overal wel is en was geweest. Dit is waarschijnlijk één van de eerste keren dat ze kon ontspannen terwijl er iemand bij haar is zonder angst te voelen of woede of spanning.. "Ik zou er om kunnen huilen, maar daar komen ze idd niet mee terug," ze knikte, de doden keren niet terug helaas niet.. Ze vraagt zich af wat voor ouders zij eigenlijk had. "Ik geloofd dat als er iets slechts gebeurd er altijd iets goeds gaat gebeuren. Soms gebeuren er een paar keer slechte dingen achter lkaar. Dan moest je gewoon wachten tot het goeie eindelijk gebeurt. Het slechte is de dood van mijn ouders, de goeie is het ontmoeten van jou" ze bloosde maar had ook een klein glimlachje rond haar lippen gekruld, haar leven was niet geweldig maar ook niet slecht als het zijne, ze wist tenslotte niet hoe het zal zijn om helemaal alleen ervoor te staan, zonder je Country met niemand.. Of was er toch iemand bij hem? Ze wist het niet, en zou het niet willen weten ook. "Satsuji, ik heb een paar vraagjes" zei ze met een ondeugende glimlach rond haar lippen. "Wat is je natuur, favoriete wezen en wat zou je willen zijn voor dier?" vroeg ze, voor haar was het plan een weet en voor hem en vraag, het klonk misschien dom al deze vragen maar ze wou ze toch graag weten voor één reden die ze nog geheim zal houden tot hij ze beantwoord had. Ze keek even naar hem maar wierp haar blik toen weer naar de wolken hij was lang.. Nee, het lag gewoon aan haar, zij was klein want bijna alle jongens waren rondt zijn lengte de meeste nog iets kleiner maar er waren ook veel die groter waren. Lengte maakt niets uit..

Ze sloot haar ogen en luisterde naar de wind, ze voelde iets op haar hoofd, iets warms.. het was zijn hand. Ze bloosde en keek hem verbijsterd aan. "Dankje, Misaki-Chan" zei hij, ze bloosde stotterde een paar lettergrepen uit en pakte zijn pols en trok hem zacht weg daarna liet ze weer los. Ze voelde zich echt een klein kind op deze manier, maar het was niet verkeerd, nee dat helemaal niet.. "M-Misa-chan is ook goed" stotterde ze er een beetje ongemakkelijk uit het kostte zeker 3 x de normale tijd om de zin uit te spreken.

''Mijn natuur? Wat was dat ook alweer?'' Het was lang geleden dat hij daar over na had gedacht. Als je alleen thuis was vroeg niemand er om. Hij wreef op zijn achterhoofd terwijl hij haar halm aan keek. ''Volgens mij is het tijger..'' mompelde hij langzaam. ''Ja! Het is tijger!'' zei hij daarna zelfverzekerd. Het was echt een kewle natuur! Er waren wel heel veel kewle naturen, zoals draken en wolven. Veel mensen hadden die twee als een natuur. ''Lievelings- wezen is een panter!'' zei hij daarna zonder te twijfelen. Hij hield van zijn pet, en dat zorgde ervoor dat hij nu ook van de dier zelf hield. Hij vond het echt zo cool hoe de dieren konden veranderen! Dat konden alleen de speciale pets. Er waren wilde dieren daarbuiten die het niet konden. Hij had geluk gehad dat hij al op zijn eerste pet een dier kreeg met dat talent. ''En je laatste vraag, welke dier ik zou willen zijn.'' Hij begon weer over zijn achterhoofd te krabben. Hij zou eigenliefde wel een kewle panter wille zijn. Maar dan moesten ze wel volgroeid zijn. Die waren snel, sterk en zagen er kewl uit. Ook wou hij heel graag een Tijger zijn! Die stonden bekend als de leider van de jungle. Of was de de leeuw? Aah, het was allebei hetzelfde.

''Zijn dat al je vragen?'' Ze had hem opeens veel vragen gesteld achter elkaar die helemaal niet te maken hadden met het onderwerp waar ze over praatte. Hadden ze eigenlijk wel een onderwerp? Eerst wel, maar nu niet meer? ''En, wat is het in jou geval?'' vroeg hij aan het meisje. Ze leek hem echt een vos. Hij wist niet waarom, vossen waren slim en elegant. Misschien zag hij het in haar? Als lievelingsdier gokte hij een.. nee. Dat kon hij echt niet gokken. Er waren zo veel verschillenden dieren. En als je nou eens bedacht dat ze vroeg om een lieveling- wezen. Hij wist niet echt wat wezens inhielden. Waren dat mensen mee geteld? of bedoelde ze gewoon dieren de andere rade dingen die op dieren leken? ''Misa- chan huh.'' Dat klonk kort en was snel om te zeggen. Hem noemde ze wel eens Sats, maar dat deden ze vaak automatisch zonder dat hij het vroeg.

"Mijn natuur? Wat was dat ook alweer?" er waren mensen die dat vergaten, niet echt slim vondt ze persoonlijk maar het was mogelijk, misschien werden die mensen wel eerder dement. "Volgens mij is het een tijger.." Tora, ja dat had wel iets al kon het ook snel weird klinken al maakte dat haar weinig uit, wat zij er van vindt dat gelde. "Ja! Het is een tijger!" ze glimlachte, ze had nog nooit een tijger gezien, en zeker nooit een Warrior in een tijger zien veranderen. Zij kon nog niet in een wolf veranderen al zal ze dat maar al te graag willen. "Lievelings-wezen is een panter!" Nero was toch ook een panter? Zou goed kunnen ze is alleen niet heel erg goed in al die namen en diersoorten. "En je laatse vraag, welke dier ik zou willen zijn" ze was al die tijd steel gebleven en had naar hem geluisterd zonder hem te onderbreken. "Hmm.. Tora of Ryuuji hoe zal ik je noemen?" ze sprak het redelijk snel uit, haar ogen glansde en haar stem had redelijk veel van een kind weg. "Tsuji kan ook" zei ze er nog achterna. Ze leek wel echt een kind op deze manier..

"Zijn dat al je vragen?" ze knikte, anders had ze die wel gelijk gesteldt aangezien ze niet bepaald veel wacht met de vragen op te noemen. "En, wat is het in jou geval?" ze had deze vraag kunnen verwachten.. "Ik ben een Wolf, al noemen veel me Tenori Taiga. Tenori Taiga betekent Palmtop-tiger, waarom ze die naam aan me gegeven hebben ben je al achtergekomen" zei ze met een lichte grijns, de rest wist ze niet, wat wou ze worden en wat was haar lievelings-wezen.. Yuji natuurlijk! Maar dat was écht haar pet en ze wou hem niet als één of ander wezen beschouwen. "Misa-chan huh." ze bloosde en draaide haar hoofd weg, na het een paar keer uit haar hoofd geschud te hebben keek ze weer naar de wolken.

''Tora? Ryuuji?'' zei Satsuji verbaasd. Hij snapte er eigenlijk niks van. Hij wist wel dat Ryuu in het Japans draak was. Een heel coole dier. Bestonden die dieren eigenlijk nog wel? Sommige mensen zeiden van wel en sommige niet. Ahh, dat was niet belangrijk nu. ''Tsuji?'' vroeg hij daarna. Het duurde even voordat hij die snapte. Zijn eerste twee letters eg, dan bleef dat over. Zij was de eerste persoon die hem zo noemde. Sats weer hij wel eens genoemd. Misschien moesten ze eens een onderwerp krijgen om over te praten. Het was best saai als je nergens over kon praten. Dan ging je alleen maar vragen stellen aan elkaar, wat nutteloos was, vond hij. ''Dus, je zei dat je uit de Fire Country kwam,'' begon Satsuji. ''is het daar leuk?'' Hij wist dat de Fire Country van tijd tot tijd gevechten had met de Darkness country. Veel mensen hadden hun ouders of andere familie daardoor verloren. Het kon zijn dat ze geluk had en haar ouders nog leefde. Het kon ook zijn dat ze haar ouders had verloren, en dat hij aan het zeuren zat over zijn familie.

Langzaam stond Satsuji op. Hij sloeg het stof van zijn kleren af en keek Misaki kort aan. ''Laten we de grot in gaan, het is daar echt mooi,'' stelde Satsuji voor. Hij was er al eens eerder geweest en hij had daar een gevecht gevochten. Dat was nu al weer best lang geleden. Op de gevecht na, was het best mooi. Hij was niet meer terug geweest sinds die dag. ''Hmm..'' Hij keek naar het water. Als hij door de waterval zou moeten springen zou hij helemaal nat wordend. Daar had hij totaal geen zin in. Hij stak zijn hand in het water. Langzaam begon het water te bevriezen, inclusief de waterval. Satsuji pakte zijn zwaard erbij en sloeg in het midden van de lucht. Een water straal schoot naar het IJs. Een gat verscheen in de IJs. Nu konden ze lopen zonder nat te worden. Het zou wel een beetje glad worden, maarja. ''Kom!''

"Tora? Ryuuji?"[i] ze merkte dat hij verbaasd keek, het was een beetje raar hem zo te noemen, tenslotte had het niks met zijn naam te maken. [i]"Tsuji?" ze glimlachte, Tsuji. Ja ze zou hem Tsuji noemen, Tsuji.. Een stilte volgde, ze hield niet van vragen stellen, het is gewoon, gewoon.. Maar oké, ze had liever een onderwerp dan een intervieuw. "Dus, je zei dat je uit de Fire Country kwam" ze knikte "Is het daar leuk?" ze knikte, langzaam. Het was wel een moeilijke vraag. "Ja, ik heb niet veel vrienden, eigenlijk geen al zal ik er alles aan doen om iedereen te beschermen.." ze ging zitten en keek naar haar handen die ze op haar bovenbenen legde, ze wou iedereen beschermen. Want ze mogen niet dood, dat zou ze niet toestaan, nooit. Maar als ze tussen een keuze zou komen te staan? Het was de toekomst, ooit zou dat er komen nu is het nu..

Tsuji stond op, en sloeg het stof van zijn kleren. Ze keek hem aan maar bleef nog even zitten. "Laten we de grot in gaan, het is daar echt mooi," ze knikte en zette haar handen op de grond waarna ze opstond en net als Tsuji het stof van haar lichaam klopte. "Ik ben er eigenlijk nog nooit geweest" zei ze en glimlachte verlegen en voorzichtig, het leek haar wel leuk om erin te gaan, hoe zou het eruit zien? Donker en kill, of juist vol met prachtige en heldere diamanten? Ze zal het zien.. "Hmm.." ze keek hem aan en volgde zijn blik naar het water, ze begreep hem niet. Ze zal er snel genoeg achterkomen, misschien, hopelijk.. Hij stak zijn hand in het water, en het veranderde in ijs inclusief de waterval ze had het nog nooit gezien maar raar vondt ze het niet.. Het glinsterde in het zonlicht.. "Kom!" riep hij naar haar, ze knikte en zette haar voet op het ijs. Het lukte, althans deels ze stond een beetje te glibberen tot ze Tsuji zag lopen, ze rende achter hem aan. Ze voelde haar voet weglijdde, ze viel bijna maar pakte met twee handen Tsuji's arm. Haar gezicht kleurde rood en snel liet ze los en begon wat onverstaanbare dingen te stotteren.

Ook Satsuji werd een beetje rood toen ze hem beet pakte, al kon hij dit snel verbergen door een andere richting op te kijken. ''Uitkijken dat je valt.'' Hij pakte haar hand vast om haar te helpen. ''Eerst keer dat je op IJs loopt?'' vroeg hij nu. ''Probeer pas van richting te veranderen als je voet in de lucht zit.'' Het was iets logisch, maar misschien wist ze het niet. ''Nero, kom maar mee!'' Nero knikte. Hij rende op het IJs en gleed uit. Oja, op IJs kon je niet goed rennen. Dan moest hij maar glijden! Hij boog zijn bovenlichaam naar voren en gleed over het IJs. Makkelijk hield hij de twee in. Eenmaal bij de grot wachtte hij braafjes op de twee. ''We zijn er,'' stelde hij Misaki gerust. Natuurlijk wist ze dit zelf ook. ''Je bent nog nooit in de grot geweest?'' Het klonk alsof het iets heel raars was. Iets wat het niet echt was. Veel mensen wist niet eens af van de grot. Veel andere mensen wisten niet hoe ze innen moeten komen. De stroming was echt sterk, eb als je er normaal door heen sprong dan was er zelfs kans dat je dood ging. Okeey, de dood was misschien wat overdreven, maar sommige mensen haalde het niet tot de einde en gingen dus terug.

''Het begin is nog niet zo mooi, maar op het einde is het echt mooi!'' Hij had het zelf al eens gezien. Bij het begin was het een normale donkere grot. Hier leefde ook de meeste beesten, dacht hij. Verderop was het echt mooi. Er zaten overal kristallen die oplichtte. Om het nog mooier te maken, bij het einde zat er zelfs een meertje onder de grond. Het was niet echt een meer, gewoon een plas water. Maar het was groot genoeg om een meer genoemd te worden. ''Laten we gaan!'' zei hij weer. Hij trok het meisje naar binnen.

Ze merkte dat hij wegkeek, waarom? Hmm, naja maakte ook niet heel veel uit.. Toch? "Uitkijken dat je valt." ze knikte en voelde zijn hand de hare omsluiten, ze was te bang om tegen te stribbelen tenslotte wou ze niet vallen. Ze haatte vallen, vooral op iets hards als ijs. "Eerste keer dat je op IJs loopt?" ze knikte. "Eigenlijk wel.." zei ze een beetje twijfelend.. "Probeer pas van richting te veranderen als je voet in de lucht zit" ze deet het altijd automatisch, zonder na te denken maar het bleef nog steeds glad. Nero rende over het ijs heen en gleed toen uit, ze giechelde en hield haar vrije hand iets voor haar mond, hij was een beetje leeghoofding. Althans dat dacht ze. Yuji kwam Nero achteraan gerendt en begon tegen hem aan te duwen, Yuji was er ook nog ja. "we zijn er," ze knikte, het was nog kaal. En ook niet bepaald mooi, misschien, waarschijnlijk werdt het nog mooier althans dat hoopte ze. Ze stonden alweer op de grond, nu merkte ze eigenlijk pas dat hij haar hand nog vast had en ze trok hem snel met een rood hoofd weg, ze stotterde maar wat, iets wat ze zelf niet eens begreep. "Je bent nog nooit in een grot geweest?" ze schudde haar hoofd langzaam heen en weer. "Nee, het voelde zo spookachtig.." sprak ze zacht uit, er was een suisend geluid waar het vandaan kwam wist ze niet.

"Het begin is nog niet zo mooi, maar op het einde is het echt mooi!" ze wist nu honderd procent zeker dat hij er al een keer eerder geweest was, al had iemand het hem ook kunnen vertellen. Ze wist enkel dat er 'monsters' rondliepen die je als je verder in de grot was zouden aanvallen ze moest er niet bang voor zijn als Warrior zijnde. Verderop zag ze een soort van licht, kristallen en een grote plas met water een soort van meertje kon je het wel noemen. "Laten we gaan!" zei hij en pakte haar hand weer en trok haar mee, ze bloosde maar liet zich meetrekken.

- Iemand die wilt vechten moét komen >8D -

- Oh, ik dacht, no fighting, dus Igneel, maar oké, i get ya! XD -

'Gevonden..' klonk de iets wat duistere stem van Ugatsu. Na zijn verwondingen te hebben laten genezen door een medicijnman in Benisu Village, maar ook op Tatsu Mountain voor een bepaald ingrediënt, is Ugatsu weer de oude. Twee Kunais vlogen richting Satsuji. Ugatsu keek ook even naar het meisje dat bij 'm was. Hoe oud was ze, 12? Ze was zooooo klein! Ugatsu glimlachte, maar die zag je niet in de schaduw. Om zijn aanwezigheid te tonen creëerde hij een paar Mist Servants, en liet alleen maar één de grot uitlopen. Ze waren nu evensnel als Ugatsu, alleen moesten ze nog wel wat sterker worden. Ugatsu kon maar een maximale hoeveelheid van precies 73 Mist Servants creëeren, aangezien hij maar 73 mensen gedood had. Maar? Eigenlijk was het superduperveel! De Mist Servant deed zich voor als Ugatsu. 'Daar ben je weer, Satsuji. Ik wist wel dat je hier zou terugkomen.. Hehe. En wie is dat 12-jarige meisje? Liefdesrelatie? Mwuahaha!' sprak de Mist Servant. Ugatsu kon eigenlijk meer als 73 maken, maar die waren zo slooooom als maar zijn kan. Ugatsu liet door een bepaalde handseal de Mist Servant de twee aanvallen, vooral omdat hij Satsuji misschien al kon hebben geraakt met zijn twee kunais, maar daar was weinig kans in aangezien ze alleen maar één punt hadden. Shurikens was een betere keus geweest, maar nu zijn ze al alert, helaas. Ugatsu lachte om 't spektakel dat zich vervolgens voor Ugatsu's ogen speelde.

-Flutpostje, maar maakt niet uit he?-

''Okeey!'' zei Satsuji met een glimlach op zijn gezicht. Hij had niet door dat hij haar hand nog steeds vast had. Blozend liet hij haar hand los. Hij keek weer een andere kant om het te verbergen. Wacht, hoorde iets. Hij pakte zijn zwaard erbij en draaide zich met een ruk om. Hij sloeg beide Kunai's tegelijkertijd op de grond. Werd hij weer aangevallen? Fuck! Dit was niet goed. Het meisje was geen Traiotr, dus als ze met hem gezien werd dan kon ze er een worden. Dit was iets wat hij niet wou. ''Nee, ze is me gevangenen,'' zei hij met een grijns op zijn gezicht. Hij deed zijn zwaard onder haar keel. Hopelijk begreep ze het. ''Speel mee,'' fluisterde hij naar Misaki. ''Dus, meneer stalker.. fijn je weer te zien,'' zei hij droog. ''Als je een verkeerde zet doet, gaat zij er aan.'' Natuurlijk zou hij haar niet afmaken. Ten eerste, was zei het. Ten tweede, dode hij niet. Langzaam bewoog hij zich naar achteren. De zwaard niet al te ver van Misaki haar keel gat. De stalker ging gewoon door met aanvallen.

''Hmpf..'' bromde hij. Hij liet Misaki los. ''Boeit het jo echt niet als er iemand in het gevecht zit?'' snauwde hij de stalker toe. Hij deed zijn handen op de twee klonen hun voorhoogden. Beide bevroren ze. ''Rot gewoon op, je weet dat je mij niet kunt verslaan dus waarom ga je door met me te stalken?'' schreeuwde hij nu naar de man. ''Kom, Masaki,'' Hij draaide zich met een ruk om en pakte haar beet bij haar arm. Wat dacht hij wel? Hij wist al dat hij niet sterk genoeg was. Toch bleef hij aanvallen en aanvallen Alsof hij helemaal niks te doen had. Om het nog erger te maken, viel hij hem aan terwijl hij bij iemand was die er niks mee te maken had. Eerst Dakotah die gewond was geraakt en nu met Misaki.

"Okeey!" zei Tsuji, hij glimlachte daardoor krulde ook haar lippen omhoog. Hij pakte zijn zwaard en stond al snel omgedraaid, zij stond meer verstijfd ze was nog nooit achternagezeten of aangevallen. Kunai's kwamen hun kant op maar weren geblokeerd door hem. Zou ze een Traitor worden als ze bij hem was? Wel als ze van de Water Country was maar als ze van de Fire Country was? "Nee, ze is me gevangenen," ze wist dat hij het niet meende maar toch deet het pijn, ze kende dit gevoel niet en wou er ook niet meer over weten. "Speel mee" ze schudde haar hoofd. "Dus, meneer stalker.. fijn je weer te zien" ze fronsde haar wenkbrauwen, 'toverde' en zwarte mantel tevoorschijn die ze om haar schouders hing haar armen gingen niet door de mouwen, ze hield er een zwaard uit. Nietono no Shana, ze bewaarde alles in die mantel. Ze zette het puntje van haar zwaard tussen het zwaard van Tsuji en haar en schoof hem weg.. "Nee." sprak ze verzekerd. "Er zijn al genoeg leugens.." zei ze en beet op haar lip. "Als je een verkeerde zet doet, gaat zij eraan" niet dat het hem veel kon schelen.. Ze sloot haar ogen, zodra deze opende schoten er vlammen van haar zwaard af en kleurde haar haar rood. Ze zal vechten, al was ze bang voor het onbekende ze zal niet omkeren..

Boeit het jou echt niet als iemand in een gevecht zit?" ze negeerde hem, ze wou hem negeren alles wat niet waar was.. "Rot gewoon op, je weet dat je mij niet kunt verslaan dus waarom ga je door met me te stalken?" beelden flitste door haar hoofd, ze werdt duizelig en kon nog net op haar benen staan. "Kom, Misaki" hij pakte haar arm weet, ze moest wel meerennen. Ze rende mee, niet voor lang.. Ze stopte. "Urusai, Urusai, Urusai!" schreeuwde ze er snel achter elkaar uit, ze haatte leugens. Ze mochten niet nog verder verspreiden en erger worden. "Maak je eigen waarheid.." voordat hij hem meetrok had ze haar zwaard teruggestopt, ze trok hem weer tevoorschijn en richtte hem op de onbekende Warrior. "Blijf uit z'n buurt.." probeerde ze er uit te krijgen het lukte, deels.. Ze stormde op de Warrior af, schoot flitsend heen en weer en probeerde hem te raken met haar bevlamde zwaard.

Kakuya schoot nu tevoorschijn, achter de jongedame en de jongeheer. 'Dus dit is die Satsuji, waar je 't over had. Ugatsu, je stelt me teleur.' klonk de duistere stem van Kakuya. Kakuya liet een korte, duivelse lach horen. 'Laten we doen dat jullie twee mijn poppen zijn, en dat ik de poppenspeler ben.' klonk de duistere stem van Kakuya weer. Hij verscheen bovenaan de ruimte waar ze eerder waren, en hield zich vast aan de rotsen aan het plafond, met zijn voeten. Kakuya's armen sloeg hij over elkaar, en hij keek naar beneden. 'Draden los! Mwuahaha!' zei Kakuya toen vals lachend, waarop hij zijn Chainblade naar beneden schoot, en op beide richtte. Hij schoot richting alletwee, dus het zou meer kans zijn om iemand als pop te krijgen. Dit keer was Kakuya echter niet in zijn Akusohi gewaad, maar in een donker gewaad, waardoor je hem totaal niet zag in de kleinste schaduw. Alhoewel, zijn masker was wel opvallend. Een duivels masker. 'Hmm.. Satsuji Sasagawa en Ayuzawa Misaki. Niet de beste vangst, maar goed genoeg.' sprak Kakuya. Dit was eerder een verbetering op zijn eerste zin, waarop hij zei dat Ugatsu hem teleurstelde. 'Ik zou maar uitkijken.' zei Kakuya toen lachend. Zijn stem klonk immers als een sterke jongeman, het was een zware stem, maar niet oud, alhoewel dat Kakuya wel was. Kakuya sloeg met beide handen, na een omhulsel van de schaduw die hij hier heeft kunnen vinden te hebben gemaakt, sloeg hij met beide handen op volle kracht tegen het rots plafond, waardoor er een paar stenen naar beneden vielen, en niet zomaar stenen. Stenen van circa 1/2 meter groot. 'It's raining stones! Mwuahaha!' klonk een sarcastische zangtoon van Kakuya. Hij was eigenlijk niet van plan om ze te bevechten, aangezien hij Ugatsu het werk wou laten doen. Maarja, hoe meer lijken, hoe beter. 'The Dead Alive is here.' klonk Kakuya duivels op z'n Engels. Wanneer Kakuya Engels sprak klonk hij duisterder en enger dan op z'n Nederlands, dat was te merken. Kakuya was vooral bekend om zijn bijnaam The Dead Alive, vooral omdat de meeste denken dat Kakuya Momoto dood is. Kakuya verdween nogmaals, en dit keer leek het alsof hij de rots inging. Kakuya kwam echter weer tevoorschijn naast Misaki. 'Mevrouw Ayuzawa, hoe kan ik u van dienst zijn? Laat me raden.. De dood? Hehe!' zei Kakuya toen, nogmaals duivels. 'Shadow Thunderdome!' riep Kakuya, waarop een grote zwarte cirkel op de grond om de drie heen verscheen. Het leek alsof de cirkel in brand stond, aangezien kleine zwarte vlammetjes uit de cirkel kwamen. 'Activate!' riep Kakuya wat later, en ook na het activeren van de Shadow Thunderdome, verdween hij - als ze Kakuya aankeken - uit het zicht van de twee, en kwam vlak voor hun, maar buiten de Shadow Thunderdome weer terecht. Tig zwarte bollen verschenen boven de twee, en kwamen met een hoge snelheid naar beneden. Het waren een soort van meteoren. 'Succes met overleven.' klonk nogmaals de duivelse stem van Kakuya.

- Inspivol! -

Misaki leek het niet eens te zijn met zijn plan op zaken. Ze ging Ugatsu head on aanvallen. Het domste wat je on doen. Helemaal als je niet wist wat de krachten waren van je tegenstander. Het was te zien dat ze een sterke meid was die een gevecht niet uit de weg ging. Toch was het niet erg om hulp te krijgen. Ook hij pakte zijn beide zwaarden weer tevoorschijn. Hij rende vlak achter Misaki aan om rug denkking te geven. Hij stopte met rennen toen hij een uistere stem hoorde. Hij keek om zich heen. Waar kwam het vandaan? Overal? Een creepy figuur kwam tevoorschijn. Ahh. Dus het was nu twee tegen twee. Hij wist dat hij Ugatsu aan kon. Waarschijnlijk zat hij op ongeveer dezelfde level als de water country jongen. Misschien iets hoger. Deze man leek iets heel anders te zijn. HIj zag Ugatsu als iemand zwak. Dat dacht hij dan. Anders zou je niet zeggen dat je in iemand teleurgesteld was voor een vangst van twee personen. Waarbij een een Traitor was die veel geld boven zijn naam had. ''The Dead Alive? Nooit van gehoord..'' Snel daarna ging hij door met rennen. Ze zouden Misa- chan niet doden. Daar was hij voor.

Zwarte bollen hingen boven zijn hoofd. Hij moest iets doen aan de vollen voordat hij Misaki kon helpen. Hij deed zijn zwaard boven zijn hoofd. De zwaard keek een blauwe gloed. Met zijn anders zwaard stak hij naar boven om de aanval te breken. Hij moest een paar keer steken voordat een van de bollen brak. Ze waren best sterk. Gelukkig had hij een zwaard om ze tegen te houden, steeds als ze naar hem vlogen en een andere zwaard om te breken. Als hij maar een had zou hij alleen maar kunnen tegenhouden of alleen maar kunnen breken. Of je had een zwaard nodig die tijdens het tegenhouden ook een aanval kon schieten. Hm.. dat klonk eigenlijk best kewl. Hij moest als hij hier leven vandaan kwam zo'n techniek bedenken.

Snel rende hij naar het meisje toen hij alle bollen had kunnen breken. ''Misa- chan!'' riep hij toen hij eenmaal naast haar stond. ''Volgens mij is creepy dude sterker dan stalker..'' merkte hij op. ''Ik denk dat we samen moeten vechten om creepy dude te verslaan, maar dan moet stalker al wel verslagen zijn.'' Hij keek de twee kort aan. ''Versla jij Stalker terwijl ik creepy dude ophoudt of andersom?'' Hopelijk was het duidelijk wie creepy dude was en wie stalker was. Stalker was ja.. stalker en creepy dude wasa de persoon met de enge masker op.

'Good going, Lord.' zei Ugatsu toen, waarop hij even knielde, om te laten merken dat hij een loyale volgeling van Kakuya is. Hij keek ook naar het meisje, dat blijkbaar Misaki heette, en Ugatsu aanviel. Ugatsu ontweek met gemak haar aanvallen, maar werd diep geraakt door een onverwachtse aanval, en dus sneed Misaki door Ugatsu's boek, waarop een kleine bloedplas zich vormde op de grond. 'Irritante meiden dan ook..' zei Ugatsu toen kwaad. En ook wanneer Satsuji zei dat hij nooit van The Dead Alive had gehoord, werd hij nog kwader. 'BAKA YARO! KONA YARO!' zei Ugatsu, die even controle en grip over zichzelf verloor. Dat gebeurde vaker bij Ugatsu. Ugatsu keek Satsuji nu aan alsof het een monster was, met grote ogen dus. 'The Dead Alive is een Akusohi- lid. Hij zou je zo in de pan hakken, rotjong dat je bent!' riep Ugatsu kwaad naar Satsuji toe. Als praten kogelstoten was, gooide Ugatsu de kogel wel erg ver. 'Geniet van een langzame dood van mij, of van een snelle dood van The Dead Alive.' zei Ugatsu vervolgens. Ugatsu was eigenlijk een zwak iemand, maar wel een expert in sneak killing en ja, sneaken. Ugatsu gebruikte vervolgens Rising Water Slicer, een techniek die door rotsen sneed, en op den je lichaam in tweeën sneed. Het was alleen een 10 cm brede en ongeveer 5 meter hoge golf, die je eigenlijk wel makkelijk kon gebruiken, maar hij kwam ook weer snel aan, dus het werd gemiddeld moeilijk om te ontwijken. 'Pak aan!' sprak Ugatsu milt. Hij sprong vervolgens op Misaki af, en probeerde haar te snijden met zijn Fist Blades. Het waren net Iron Knuckles, maar dan zat er op de Iron Knuckles een klein deel van een kromzwaard, dat als je een rake linkse hoek gaf, je een grote snee op je tegenstanders wang kon bezorgen. 'Sinds wanneer doen we aan bijnamen, sul? Creepy dude? Stalker? NOEM THE DEAD ALIVE NIET ZO! ARGH!' verliet Ugatsu's lippen. Eerst praatte hij, maar toen verloor hij zijn controle weer en begon hij te schreeuwen. Nadat hij klaar was met schreeuwen, kreeg hij weer controle over zichzelf, en begon verder te vechten met Misaki.