Het was slechts een paar maanden geleden. Hij kon zijn krachten niet meer in bedwang houden, en had hierdoor een groot gedeelte van Ikebukuro verwoest. Hij weet het nog goed, de wachters hadden veel moeite met hem in bedwang houden, hij had er zelfs een paar vermoordt. Hij grinnikte even, het gezicht van de wachtmeester as hilarisch, toen hij door de stad geslingerd werd. Hij keek omhoog, het felle zonlicht scheen op de bladeren, en op de grond. Het was hier altijd mooi, veel mooier dan de dark woods, waar het bijna altijd donker is. Maar net als in de dark woords, was hier niks en niemand te bekennen.
Hij stond op, en begon richting het pad te lopen, Het pad was hier waarschijnlijk aangelegd om te zorgen dat bepaalde mensen niet verdwalen. Hij had er zelf bijna nooit last van, maar kleine kinderen waarschijnlijk wel, waarschijnlijk rond de leeftijd van de jongen die op nathan af liep.



*koelie-joelie-leith*
le short post, i knows

Hoe lang was het nu? Op z'n minst drie weken. Leith nam diep adem. Het rook naar gras, struiken en bomen! Sinds hij de 4e Tsuchikage was geworden had hij het gebouw niet verlaten. Elke dag deed hij hetzelfde, voor drie weken lang. Normaal had Leith niks tegen werken, helemaal niet als het voor iets geweldig was! Niet iedereen kreeg de kans om een Kage te worden! Hij zou blij moeten zijn, maar het was zo veel werk! Hij had het drukker dan alle andere Kage's. Dat dacht hij dan tenminste. Hij moest zo veel trainen, kendo, XMA en nog veel meer! Ook moest hij studeren, niet alleen de basic dingen zoals Wiskunde, Nederlands en Biologie, maar ook moest hij leren over battle strategieën en leren hoe hij een groep moest leiden. Ze verwachtte dat hij dit non-stop kon doen. Het was goed dat hij eindelijk wist te ontsnappen! De eerste plek die hij wou zien waren de Green Woods. De bos waar hij eerst elke dag kwam. Het was de enige plek waar hij echt alleen kon zijn, er was hier haast nooit iemand. Hij kon ook nog langs het weeshuis gaan, hij had er nog een paar spullen liggen. Als het niet aan de spullen lag zou hij nooit willen teruggaan. Het zat er overdreven vol, een totaal van 16 kinderen. Geen van hen kon hij een vriend noemen. De jongere kinderen waren irritant, hier ging hij dan niet mee om. De kinderen rond zijn leeftijd dachten stoer te zijn. Ze zorgde ervoor dat alle kinderen in problemen kwamen. Niet alleen dat, ze deden stoer tegenover hem. Iets wat hij niet leuk vond. Zijn eten proberen af te pakken? Hij had ze die dag alle 5 laten voelen wie de baas was. Naast hun waren er ook de mensen die ouder dan hem waren. Die waren het normaalste.Al irriteerde hun houding hem ook. Ze stolen van mensen op straat en gingen daarmee eten kopen. Dan aten ze het op voor alle kinderen. Als hij er zo over nadacht was hij blij dat hij uit de weeshuis was.

Leith liet zich vallen op het gras, weer arm hij eens diep ademen. De grassprieten tingelde tegen zijn huid aan. Kort sloot Leith zijn ogen om ze vervolgens weer open te doen en naar de blauwe lucht te kijken. Wat had hij het bos gemist! Hij moest er zo veel mogelijk van genieten. Ze zouden snel warriors naar de Green Woods sturen om hem te zoeken. Dan zouden ze beter op hem letten. Dit was dus waarschijnlijk de laatste keer dat hij kon ontsnappen. Ze hadden hem iets verteld oer een babysitter. Pff. Een babysitter? Hij was twaalf! Wat dachten ze dat hij was? Vijf? Licht geïrriteerd stond Leith op. Hij zou verder het bos in gaan. Hij had er een boomhut gebouwd, op een plek waarvan hij alleen wist dat het bestond. Leith begon te lopen op het pad. Vaag zag hij in de verte iemand bewegen. Nu kon hij niet naar zijn boomhut gaan. Er was kans dat de persoon hem zag en hem zou volgen. Hij wou niet dat iemand zijn boomhut vond. Zou hij moeten wachten tot de persoon weg ging? Nee, dat ging te lang duren. Hij had niet zo veel tijd. Hij zou gewoon op de man afgaan en hem wegsturen uit zijn bos. Hij liep de richting van de man op en stopte recht voor de man. ''Hé!' Zij stem klonk boos.

~ Geen in om na te lezen op fouten, waarschijnlijk zitten er veel in xD

Het jongetje liep op hem af. 'Hé!' hoorde hij de jongen roepen. Hij zag er jong uit, waarschijnlijk een jaar of dertien. Nathan liep op hem af. 'Hé?, Hé?, dat is een grote mond voor zo'n klein jochie.' Zei hij op lacherige toon. Hij ging even op een boomstronk zitten, en keek naar de jongen. 'En?, is het niet veel te gevaarlijk om hier te zijn, voor zo'n klein jochie als jij?' Hij liet zijn arm rusten op zijn been, zo'n metalen handschoen was nog best zwaar als je hem de hele dag moest dragen, maar als hij hem niet droeg had hij geen controle meer, daar was hij in Ikebukuro wel achter gekomen. Zouden ze nog warriors hebben gestuurd?, of waren ze al gestopt bij de grens van de earth country?. Nathan keek weer op, een felle zonnestraal scheen tussen de bladeren door, en scheen licht op zijn witte haar, wat daardoor bijna zilver leek.'En?, hoe heet je?' vroeg hij aan de jongen, hij vondt het altijd wel leuk om mensen te kennen, en de jongen wist waarschijnlijk niet wie hij was, dus hij hoefde ook niet bang te zijn dat de earth country wist dat hij hier was.

''Klein?'' herhaalde hij Nathan. Het was waar. De lengte verschil tussen de twee was best wel groot. ''Psjj..'' mompelde Leith. Het was moeilijk om intimiderend over te komen. Leith liet kort een glimlach zien toen nathan ging zitten op de boomstronk. Nu was de lengteverschil niet zo groot. Hij was zelfs langer! Niet bij heel veel. De boomstronk zat best wel hoog. ''Dit bos, gevaarlijk?'' Leith grinnikte kort. Dit was duidelijk de eerste keer dat de jongen hier was. De Green Woods waren niet echt gevaarlijk. Iedereen die het bos vaker bezocht wist dit. Er leefde hier alleen schattige dieren. Konijnen, herten, vogeltjes en egels. Dit was een van de enige plekken in TatakaiSekai die echt veilig was. Het gevaarlijkste wat hij had gezien in het bos was een stekelvarken. Hij was bang geweest voor de stekelvarken. Toen de stekelvarken hem aanviel had hij voor zijn leven gerend. Dat was al weer lang geleden. Hij was de stekelvarkens sinds die nog wel een paar keer tegengekomen. In het begin vielen ze Leith gewoon aan, maar na een tijdje stopte ze met aanvallen. Ze waren vast gewend geraakt aan hem. Net zoals veel andere dieren. Er waren maar een paar dieren die hem nog aanvielen.

Wit opvallend haar, een zwarte broek en een lange rode leren jas. Was het een soort van Albino? Hmm.. Hij leek geen rood gekleurde ogen te hebben, iets wat ook opvallend zou zijn. Dus was het wel een albino? Het witte haar kon ook gewoon in de familie zitten. Of het was zo'n half albino'tje. Niet dat het uitmaakte of hij een Albino was. Hij zag er badass uit. Veel stoerder dan de mensen die hij kende, maar dit betekende niet dat hij zomaar in Leith zijn bos mocht rondlopen. ''Wat gaat jou dat aan?' zei Leith toen Nathan om zijn naam vroeg. 'Leith.' Zijn achternaam mocht hij niet zomaar aan mensen vertellen. Dan zouden de mensen er achter kunnen komen dat hij de Kage was, of familie van de kage. ''Je zit hier een soort van in mijn bos. Ik verzoek je vriendelijk om het bos te verlaten.''

hmm, Leith heette de jongen dus, hij had wel een arrogante houding, maar dat had iedereen volgens Nathan. ''Je zit hier een soort van in mijn bos. Ik verzoek je vriendelijk om het bos te verlaten.'' Hoorde hij Leith zeggen. 'Jouw bos?, Jouw bos, doe je ogen eens dicht, ja?, alles wat je dan ziet, dat is van jou!' Wat dacht dat joch wel niet?, hij was twaalf, of hooguit dertien, hij was in geen enkele manier een dreiging voor Nathan, maar dat wist Leith zelf waarschijnlijk ook wel. Nathan stond op, en haalde het verband van zijn handschoen af. De wit met rode metalen handschoen kwam tevoorschijn, en het zonlicht weerkaatste van het oppervlak af. 'Ik weet het goed gemaakt, als jij mij ook maar één keer weet te raken, met een staan tak, of wat dan ook, dan vertrek ik uit dit bos, deal?' De jongen maakte toch geen kans, en nathan had wel zin in wat lol. Hij gooide zijn tas op de grond, en liep vijf stappen weg van Leith.'Oké, kom maar op!'Zei nathan, wachten op de reactie van de Leith.




*trolololol, lets troll the 12-years old :D8

''Ik hoef je alleen te één keer aan te rakken?'' mompelde Leith droog. Hij vouwde zijn armen kort over elkaar toen Nathan en paar stappen achteruitzette. ''Sure.'' Was dit wel eerlijk? Nathan wist duidelijk niet wat Leith allemaal kon. Zou hij Nathan moeten waarschuwen? Nee. Wat was het nut daarvan. Zo zorgde hij er gewoon voor dat Nathan uit zijn bos ging, en hoefde hij amper wat te doen. ''Je kijkt wel heel erg op me neer.'' Hij mocht alles gebruiken en hoefde hem maar een keer aan te raken. Tsh. Hij was geen normaal twaalf jaar oude jongen. Hij was de vierde Tsuchikage! Natuurlijk wist Nathan dit niet. Hij zou het ook niet binnenkort te weten komen. De onthulling was gepland over 3 jaar. Natuurlijk kon het ook eerder onthuld worden als Leith eerder op Kage level zat, of als er iets gebeurde en de Kage, hij dus, moest ingrijpen. Al duurde het nog ongeveer 3 jaar tot hij echt op Kage level zat was hij nu niet heel zwak. Hij kon veel beginnende vechters met gemak verslaan. Hij had zelfs gevochten met 15 en 16 jarige mensen en deze met gemak verslagen, maar hun konden geen gebruik maken van Chakra of andere soorten magie. Dan was het weer een heel ander verhaal. ''Ik begin.'' Hij ging klaar staan. Zou het gewoon een kwestie worden van snel rennen om hem aan te tikken? Nee, dat zou weer te simpel worden. Hij moest wel iets kunnen als hij zo stoer zei dat hij weg ging als hij aangeraakt werd. Super snelheid? Vliegkracht? Iets waardoor hij niet geraakt zou worden.... Hij kon het zo snel niet verzinnen. Hij moest het maar proberen. Hij rende op volle snelheid naar Nathan, zijn hand stak hij naar voren. Dit zou leuk kunnen worden.

''Je kijkt wel heel erg op me neer.'', zei leith. Nathan keek naar leith, en ging klaar staan. ''Ik begin.''zei leith, waarna hij op nathan af sprintte. Leith kon vrij hard rennen voor een twaalf jarige jongen, het zand op de grond spatte op, en de bladeren vlogen aan de kant. Laith stak zijn hand uit naar Nathan, en raakte hem bijna. ''Te sloom'' Zei Nathan. Er klonk een harde knal, en Leith vloog enkele meters naar achteren. Hij schoof over de grond, en eindigde tegen een dikke boomstam. Nathan slofte rustig op leith af. ''misschien is dit een leuk weetje voor je: ik kan niet geraakt worden, daarvoor zijn sterke technieken nodig, dus misschien moet je het nog maar eens proberen als je een jaar of achttien bent, oké?'' Nathan mikte zijn handschoen op leith, en gebruikte zijn kracht om hem rustig omhoog te helpen. opeens bedacht hij zich iets, waarom gebruikte deze jongen geen techniek?, zou hij te slap zijn?, of gewoon geen chakra kunnen gebruiken?. '' Zeg kleine, waarom gebruikte je geen techniek ofzo?, zoals een vuurbal of iets dergelijks?'' vroeg hij aan leith, wachtend op een antwoord.

''Technieken?'' herhaalde hij Nathan kort. Hij klopte het stof van zijn kleding af. Zijn kracht verbaasde hem. Het was een kracht die je niet vaak zag. Best awesome eigenlijk. ''Ik kan nog geen technieken,'' biechtte hij op. Niet dat hij die nodig had om Nathan aan te kunnen raken. Nu hij wist wat Nathan zijn krachten waren hoorde hij er iets tegen te kunnen doen. ''Ik heb nooit echt geleerd wat Chakra is tot een paar dagen geleden, al kan ik het nog niet geweldig gebruiken.'' Het was maar een korte uitleg, maar zo zag hij er niet zo slecht uit. ''Achttien? Laat me niet lachen. Ik zou je kunnen verslaan na het trainen van een maand.'' Hij liep naar wat bamboe toe en brak het zodat het op zwaard lengte was. Hier had hij ook mee getraind. Ze vonden echte zwaarden te scherp om te gebruiken. Tsj. Hij haatte het hoe ze hem behandelde. Ze wouden dat hij een Kage was maar hij mocht niet eens in de buurt komen van scherpe dingen. Hij mocht niet eens een eigen broodjes meren. Messen waren scherp, dan kon hij zichzelf verwonden en dan moesten ze de trainingen uitstellen. Dan zou het langer duren voordat hij officieel kage was. Zo dachten die mensen. Okee, wat had hij nou gezegd? Hij kon niet geraakt worden alleen door sterke technieken? Waarom kon hij dan niet geraakt worden? Hij leek zijn hand te gebruiken om alles te weerkaatsen. Dat moest hij maar uitproberen. Hij pakte een steen van de grond en gooide deze richting Nathan. Als hij deze ook zou weerkaatsen waren zijn vermoedens bevestigd. Dan zou hij gewoon iets aan de jongen zijn hand moeten doen. Of hij zou iets heel groots moeten gooien, dat zou moeilijker te weerkaatsen zijn. Toch? Of hij kon blijven aanvallen tot Nathan zijn chakra op was. Dan kon Nathan zijn chakra niet meer gebruiken om alles te laten weerkaatsen. ''Btw, je hebt jezelf nog niet voorgesteld.'' Leith zette zichzelf af tegen de grond en rende weer op volle kracht naar Nathan toe. Zijn bamboe zwaard had hij stevig vast om hem hiermee een klap te kunnen verkopen.

hmm, dus leith heeft niet eens technieken?, verbazend, hij heeft best veel potentie. ''Achttien? Laat me niet lachen. Ik zou je kunnen verslaan na het trainen van een maand.'' Nathan keek hem scheef aan. een maand?, wie denkt dat joch wel niet dat hij is. dat jochie kan hem niet eens aanraken, en hij heeft de macht over een demoon. Hij zag hoe leith een stuk bamboe afbrak. Leith liep op nathan af, pakte een steen, en gooide die in nathan's richting. Nathan ging iets met zijn hoofd opzij, en de steen raakte een boom achter hem. Het scheelde maar een haartje, maar hij wou zijn kracht niet voor onnodige dingen gebruiken. Hij ritste een houten koker open dit hij op zijn rug droeg, en wachtte wat leith deed. ''Btw, je hebt jezelf nog niet voorgesteld.'' Zei leith waarna hij op nathan afsprintte met het stuk bamboe in zijn handen. Nathan spreidde zijn hand uit, en de zes zwaarden kwamen tevoorschijn. Leith was bijna bij nathan, toen nathan aan de kant stapte, en met zijn kracht de zwaarden zo bestuurde dat het bamboe binnen minder dan een seconde in zeven stukken was gehakt. ''Mijn naam is Nathan hollow, en zoals ik al zei, dit soort simpele dingen werken gewoon niet.'' Nathan draaide zich om, en liet de zwaarden om zich heen draaien. ''Ik heb macht over kinetische energie, je kan me alleen raken met aanvallen die dat niet bevatten, zoals vuur of lightning aanvallen.''

Zonder gebruik te maken van zijn Kinetishe Energie wist Nathan de steen te ontwijken. Toen Leith aanviel met zijn bamboe zwaard sneed hij deze in stukjes met zijn zes zwaarden. Best wel awesome, maar voor hem niet toegestaan om in de buurt te komen. ''Geen gebruik maken van zwaarden..'' Hij gooide de nu nutteloze bamboezwaard op de grond. Dit was best wel gênant om tegen een stranger te zeggen. Zou hij het zeggen? ALs hij geen reden had zou Nathan zijn zwaarden nooit wegdoen. ''Ik mag niet in de buurt komen van scherpe voorwerpen..'' zei hij met moeite. Hij had het gezegd! En wat schaamde hij zich. Dit liet hij niet al te veel merken. ''Kinetische Energie? Had dat niet te maken met het massa van het voorwerp en de snelheid?'' Als hij het voorwerp was dan was zijn massa heel erg klein, maar 45kg. Dan nog zijn snelheid. Als hij nou heel langzaam ging lopen had hij amper een kinetische energie. Dat zou moeilijk te besturen zijn, maar wacht. Als hij heel langzaam bewoog dan kon Nathan hem heel makkelijk ontwijken. Daar had hij dan niks aan. Snel bewegen kon niet, langzaam bewegen kon niet. Wat dan wel? Urgh! Dit was te moeilijk om voor hem te bedenken. Het verbaasde hem dat hij zelf wist wat Kinetische Energie was. Dit wist hij alleen maar toevallig omdat hij dit ook had geleerd bij Natuurkunde, wat hij pas kreeg omdat hij kage was geworden. Een normale twaalf jarige persoon zou dit niet weten. Hooe kon hij iemand verslaan die Kinetische Energie gestuurde? Als hij Nathan moest geloven kon dit alleen als hij Chakra goed kon beheersen.. Zou hij moeten opgeven en bekennen dat Nathan eigenlijk best wel cool was? Het was awesome hoe hij de zwaarden kon gebruiken. ''K, ik geef op. Ik kan nog niet tegen iemand op die Kinetische Energie kan besturen.'' Nog niet. Hij eiste van zichzelf dat hij het binnen een maand zou kunnen.

''Ik mag niet in de buurt komen van scherpe voorwerpen..'' zei Leith. Nathan keek hem scheef aan. Hoezo zou hij niet in de buurt van scherpe voorwerpen mogen komen? Toen nathan zijn leeftijd was had hij al vier van zijn zes zwaarden. ''K, ik geef op. Ik kan nog niet tegen iemand op die Kinetische Energie kan besturen.'' Zei leith. Nathan liep naar hem toe, en bleef op ongeveer anderhalve meter staan. ''Je kan ook niet verwachten dat het je zomaar lukt, ik heb tegen erg sterke warriors gevochten, en het lukte hun ook niet, en zij hadden al dertig jaar ervaring'' Nathan Bewoog zijn hand naar de tas op zijn rug, en pakte er een houten oefenzwaard uit. '' Hier, dit oefenzwaard heeft speciale chakra, je zwaardkunsten zullen binnen enkele dagen al verbeteren'' Zei hij, waarna hij het zwaard voor leith in de lucht hing. Hij pakte zelf ook een oefenzwaard, en ging weer een paar meter van leith af staan. ''Probeer het nu nog eens, het zal al een stuk makkelijker gaan, want ik ga mijn kracht niet gebruiken.'' Zei nathan, waarna de zes zwaarden die in de lucht hingen in de grond werden gestoken, en hij het oefenzwaard met twee handen vastpakte.

Dus hij kreeg een zwaard om mee te oefenen? Best aardig. Een soort van al had hij eigenlijk niks met zwaarden. Hij leerde wel zwaardvechten, maar vond er helemaal niks aan leuk. Er waren zo veel dingen die leuker waren dan met een stuk metaal rondzwaaien. Het ergste was wel dat je niet meer door zou kunnen vechten als je zwaard brak, iets wat makkelijk te breken was met een sterke aanval. Hij had liever Hand- to- hand combat. Je kon altijd door blijven vechten, zoals je je lichaam had. Natuurlijk kreeg hij daar ook les over, al was het niet wat hij wou gebruiken. Hij wou het liefst Xtreme Martial Art leren. Dat was awesome! Je moest mee achterelkaar schoppen en stuff. Al was dat niet de reden waarom het awesome was. Het was awesome door alle bij bewegingen. Misschien zou hij er nog een Martial Arts bij nemen. Iets van Okinawan Karate. Dat was niet heel bijzonder, maar het kon handig zijn. ''Sure,'' mompelde Leith terwijl hij de zwaard aannam. Een houten zwaard, het was scherper dan bamboe. Zou hij wel toegestaan zijn om dit te gebruiken? Het maakte toch niet zo veel uit? Het is niet dat ze er ooit zouden achter kwamen. Hij hoefde er alleen voor te zorgen dat hij niet gewond zou raken. Oke, wat voor zwaardstijl zou hij moeten gebruiken? Hij zou ze allemaal kunnen combineren. Nee, dat zou verwarrend zijn. De zwaard was best wel scherp.. Hij zou nu mooi Iaido kunnen uittesten. Of zou hij gewoon aanvallen? Het had geen nut om moeilijk te doen. Hij zou maar gewoon aanvallen. Met beide handen pakte hij het zwaard vast. Hij rende behendig naar Nathan toe. Hij verwachtte dat Nathan het niet zou ontwijken, maar gewoon zou blokkeren. Hij trok zijn beide armen omhoog en sloeg vervolgens met een krachtige zwaai richting Nathan zijn bovenlichaam. Hopelijk zat er genoeg kracht achter om de zwaar uit zijn handen te kunnen slaan. Anders zou hij het gewoon blokkeren, of raakte hij Nathan. Hij hoopte op de laatste, als hij Nathan wist te raken dan was het hem uiteindelijk toch wel gelukt en kon hij eindelijk gaan naar zijn boomhut. Al vond hij dit stiekem wel leuker dan alleen in een boomhut zitten. Dit was spannend! En hij leerde zwaardvechten op een geweldige manier. Niet zoals hij het nu leerde. Hij moest de hele dag lang met bamboe een zelfde techniek oefenen. Terwijl hij nu met Nathan veel verschillende dingen kon doen. En Nathan zou niet boos worden als hij iets verkeerd deed, dat hoopte hij tenminste.

Leith Sloeg met een harde zwaai richting Nathan. Je kon duidelijk zien dat het speciale chakra zwaard werkte, want hij sloeg al veel sneller en harder dan hij zou doen met een normaal zwaard. Nathan Haalde zijn oefenzwaard omhoog, en weerde het zwaard af. Hij zette een stap achter uit, en trok zijn zwaard omhoog. ''Een van de belangerijkste dingen in zwaardvechten, is het letten op je voeten, als je niet goed staat, kan je niet goed afweren, en als je niet goed kan afweren, maak je geen kans'' Nathan draaide het zwaard rond in zijn hand, en keek naar Leith. Hij richtte het zwaard op leith, en keek hem aan. '' oké. Let's go'' Zei nathan, waarna hij een stap richting Leith zette, en het zwaard richting hem zwaaide. Er klonken enkele hharde klappen, van de zwaarden die tegen elkaar aan klapten. Nathan moest nu wel iets meer zijn best doen, maar het was nog steeds niet bepaald moeilijk voor hem. Hij Stapte weer achter uit, en deed zijn zwaard naar beneden. '' Zie?, je word al beter'' Zei hij tegen leith.

Het was waar, het ging al iets beter. Niet dat het hem veel boeide. In een opzicht was het best wel goed. Hij hoefde nu minder lang te trainen om een zwaard goed te kunnen gebruiken. ''Om eerlijk te zeggen heb ik niet iets met zwaarden. Vind je het geen saai wapen? Ik kan niet begrijpen dat iemand zes zwaarden zou hebben. Als je het gebruikt met jou krachten is het nog best cool, maar nog steeds. Zwaarden zijn geen geweldige wapens, MA is toch veel geweldiger.'' Hij gooide de zwaard we terug naar Nathan en haalde zijn schouder kort op. Nathan was voor Leith al een betere docent dan zijn eigen docent. ''Weet je mensen zouden je goed betalen als je mij wilt trainen.'' Hij liet een onschuldige glimlach zien. ''Het betaald echt heel erg goed, dus ben je geïnteresseerd? '' Hij kon zo afkomen van de oude opa die nu van hem las gaf. Het waren allemaal nerds. Niemand wou de logica in een gevechtstyle willen eten. Cijfers enzovoort hoorde niet bij gevechtstylen. Bloed, zweet en tranen. Dat was allemaal belangrijk als je sterk wou worden. Voordat de eerste twee. Hij zag geen reden om te huilen terwijl hij huilde. Zweten best wel, als je het trainen serieus nam. Bloed als je het te serieus nam. Iets wat hij niet graag wou. Hij haatte bloed. ''Kun je wel hand to hand vechten? Of ben je zo'n mongooltje dat alleen met zwaarden kan vechten? Zulke mensen zullen het niet lang overleven in deze wereld.'' Hij liet een domme grijns op zijn gezicht zien. Hij zou Nathan niet als trainer willen als hij alleen zwaarden kon gebruiken.

~ Inspiloosheid lvl 9000 ~

'Ík wil je best trainen, maar ik wil niet betaald krijgen, en ik wil niet dat je er iemand over verteld. Ik ben namelijk niet het meest geliefde persoon op deze wereld'' Zei nathan, waarna Hij richting leith sprong. Hij landde een halve meter voor hem, en keek hem aan. 'En met alle respect, ik heb een massief stalen handschoen, als ik jou zou slaan verbrijzel ik je schedel, dus laten we dat maar niet doen'' Zei nathan met aan scheve grijns. Hij liep richting een boom, en balde zijn vuist. ''Sta mij toe een demonstratie te geven.'' Zei nathan, waarna hij iets naar achter leunde, zijn arm optilde, en met alle kracht tegen de boom aan sloeg. Je kon de boom horen kraken, en de splinters vlogen er vanaf. Hij liep weer terug, en keek naar leith. '' En trouwens, je weet al dat ik niet alleen met zwarden kan vechten, ik kan kinetische energie manipuleren weet je nog?, dat betekent ook dat ik het kan sturen. '' Zei nathan, waarna hij zijn handschoen richting leith mikte, en een klein beetje energie naar hem toe stuurde, niet genoeg om hem te verwonden, maar misschien net genoeg om hem omver te duwen.

[quote="Leith"]Door de kinetische energie die op hem werd afgestuurd wankelde Leith wat naar achteren. Het was niet genoeg om hem omver te duwen, maar was wel genoeg om te voelen en iets naar achteren geduwd te worden. Natuurlijk wist Leith dat Nathan ook kinetische energie kon manipuleren, Maar Leith zou Leit dit wel kunnen leren? Je had er niks aan als je docent het kon. Of was er toch een manier waarop hij het zou kunnen leren? Zou hij het wel willen leren? Het was wel awesome en stuff.. Zou het een bloodline iets zijn of leerde je het gewoon door hard te trainen? ''Dus ik neem aan dat je me niet wilt trainen? Dat is goed.' De boom zag er niet meer geweldig uit. Het leek alsof hij ieder moment kon omvallen. ''Laten we naar een ander plek gaan, een plek waar je niet ieder moment kan verpletterd worden.'' Op wat voor level zou Nathan zitten? Hoe meer hij van zijn krachten liet zien hoe meer Leith het gevoel kreeg dat hij beter was dan zijn trainers. Zijn trainers waren best professioneel. Natuurlijk niet de beste van de beste, die waren veel te druk en sterk, om zich bezig te houden met hem. Dan zag hij Nathan wel op de niveau van die mensjes zitten. Die te druk waren om hem te trainen. Kage level? Nee. Dat nog niet. Of wel? Hij had nog nooit iemand op Kage level gezien. Zou een kage niet heel badass moeten zijn? Leith eten het lopen in, naar de veiligere plek. Hij zou Nathan hem zijn boomhut showen. De boomhut was best wel indrukwekkend als hij het zelf mocht zeggen. Hij had er jaren aan gewerkt. Het zat hoog in de boom en was best wel groot. Leith had er nog aan gedacht om een tweede boomhut te bouwen in een andere boom en de twee da te verbinden met een houten trap ertussenin. Die plan was uiteindelijk niet door gegaan, omdat hij bang was geweest dat de trap zou vallen. Als hij op die hoogte viel was hij dood, en dat wou hij niet. ''We zijn er~''' Nu pas ging Leith controleren of Nathan achter hem stond. Leith was gewoon begonnen met lopen en had gehoopt dat Nathan hem zou volgen. ''Dus.. Wat vind je er van?