De bladeren en takken schoten aan zijn ogen voorbij terwijl hij door de bossen sprintte. hij was gezien door een van de patrouilles die rond het bos liepen, en ze hadden hem, helaas, herkend. hij hoorde de warriors dichterbij komen. helaas was Nathan niet zo'n snelle renner, anders had hij ze we afgeschut. hij hoorde de kunai's in de bomen tikken, kennelijk waren ze niet zo goed met mikken. maar helaas stonden de darkness c ountry ook niet bekend om hun goede mikken, maar om hun verborgen technieken. Hij kwam aan op een klein open plekje in het bos, hij trainde hier vroeger altijd, dus dit was wel een goede plek. hij stopte met rennen, en draaide zich in het midden van het open plekje om. 'Ik raad jullie alvast aan om wat sterkere warriors op te halen, een tiental wachters wint het niet zo snel van mij' zei nathan met een rustige stem, hij was gelukkig wel vaker in dit soort situaties terecht gekomen, dus hij had al enkele jaren ervaring. één van de warriors rende weg, en de rest viel hem aan. Hij gebruikte snel zijn kracht om zijn zes zwaarden uit de schede's te halen, en weerde daarmee de meeste zwaardanvallen af. hij duwde de warriors enkele meters weg, en sprong naar achteren. hij wou snel weer wegrennen toen hij 'Kuroi kiri ookamipakku' wolfpack of the black mist hoorde.'' binnen enkele seconden was het zo donker dat hij niet meer dan een meter zicht had, en het gegrom van meerdere wolven om zich heen hoorde. Hij sloot zijn ogen, en wachtte tot de wolven hem aanvielen. één van de wolven sprong op hem af, waarna nathan hem snel vastgreep, en met zijn handschoen tegen de grond sloeg. Hij deed zijn hand omhoog, en schreeuwde 'Devil trigger : stage one! waarna hij een demoon om zich heen kreeg die ongeveer en kop groter was dan nathan. Hij blies binnen enkele seconde nde mist, de wolven, en de meeste warriors weg. één enkele warrior stond nog voor hem. nathan mikte op hem met zijn handschoen, en zijn demoon trok de warrior uit elkaar, het bloed vloog overal heen, en op nathans gezicht was een scheve grijns te zien. hij wou zich net weer omdraaien toen hij achter zich iemand op hem af hoorde rennen.

Een zwarte gedaante rende richting Nathan. Elke stap richting Nathan klonk luider, en uiteindelijk zette de zwarte gedaante zich op het wandelen. De gedaante was een stuk groter dan Nathan. Vanuit de verte hoorde je een stem. ''Nathan.. Was het toch?'' Een andere gedaante liep uit de schaduw die door de bomen werd gecreëerd. ''Herken je me nog?'' Kakuya liep naast zijn explosive shadow. Een schaduw die netzoals een mens is, alleen zonder lichaam en gewoon pikzwart. Ook kon die schaduw dus exploderen. Het was een van zijn nieuwste technieken. Het was een Solum techniek, die behoorde tot de ''Chaos Arts''. Een combinatie van bliksem en amaterasu, en de gekke gedachtes van Kakuya creëerde de Chaos Arts, dat zich verspreidde over 5 ranken. Solum, Valde, Giganus, Noire en Tenjho. ''Na drie jaar heb je nog altijd dezelfde technieken. Ik herken het nog van ons gevecht. Als jouw broer zich er niet mee zou bemoeien, bestond je nu niet meer.'' sprak Kakuya luid. ''Maar aangezien je nog altijd vlucht voor patrouilles, lijkt het erop dat je na al die tijd ook niet krachtiger bent geworden, of wel? Ach, laat ook maar. Ik heb je opgezocht, omdat ik antwoord wil hebben. Drie jaar terug vroeg ik je iets.'' vervolgde Kakuya zijn verhaal. Hij wou samenwerken met Nathan. Toen hij wat geritsel hoorde in de bosjes, hoorde je nog geen milliseconde erna een luide knal. Een stuk hout vloog tussen Nathan en Kakuya door. Het was de Solum techniek van Kakuya. Kakuya keek nu Nathan nog eens goed aan, en keek vervolgens ook nog eens goed om zich heen. Hij wachtte Nathan's antwoord af.

daar stond Kakuya, met nog altijd een arrogante grijns op zijn gezicht, en een ernstig misplaatst zelfvertrouwen. Nathan zuchtte even. 'volgens mij weet je niet meer hoe het de vorige keer ging,Kakuya.' zei Nathan op kalme toon. 'De enige reden waarom ik wegren is omdat ik geen zin heb om mijn eigen volk te vermoorden.' zei Nathan, waarna hij een paar stappen richting Kakuya zette. 'oh, en herken je dat kleine rode beestje nog aar je toen tegen vocht?, waardoor je praktisch elk bot in je lichaam brak?' vroeg nathan op pesterige toon. nu hij zijn demoon beter onder controle had kon hij Kakuya makkelijk aan. 'Maar goed, je vroeg me inderdaad iets, mijn vraag is alleen: wat wil je precies bereiken met mijn hulp? Je vind jezelf volgens mij al sterk genoeg, waarvoor zou je mijn hulp nodig hebben?' Nathan plofte op de grond neer. en gooide zijn tas van zich af. Hij pakte rustig een velletje papier, en begon er rustig op te tekenen, wachten op Kakuya's antwoord

''Je wilt leden van de zelfde country als jouw niet vermoorden, maar toch doe je het.'' Hij kijkt hem stomzinnig aan. Uit het niets hoor je geflapper van vleugels, en er komt een havik tussen de bomen door vliegen, die uiteindelijk op Kakuya's hand land. Aan zijn poot zit een brief. Hij leest de brief na het open te maken, en lacht kort. Het was bericht van Tichondrius. Kakuya kende veel mensen vanuit over de hele wereld. Deze Tichondrius was een man die je zelden tegen kwam. Hij had namelijk bezit over de Rinnegan. Het oog waarvan men denkt dat iemand in bezit daarvan niet kunt verslaan. Het nieuws ging over de uitschakeling van twee elders, en hun handlangers. De hele groep die bekend stond als Rayinbushü was uitgeschakeld door Tichondrius en zijn volgelingen. ''Het gaat volgens plan.'' Tichondrius en zijn volgelingen hadden de Rayinbushü volledig uitgeschakeld, een groep die voor de Fire Country als trackers werkten. Ze zochten de opgegeven mensen op, en schakelde ze uit. Dit keer waren de tafels omgedraaid, en werden de Rayinbushü opgezocht, en hun twee leiders, twee elders uit de Fire Country, en vervolgens allemaal uitgeschakeld. Verkleed als Earth Country soldaten, met hoofdband en al, hadden ze dit gedaan. Ze lieten een iemand expres in leven, zodat hij de Fire Country kon vertellen over wat zogenaamd de ''Earth Country'' had gedaan. Kakuya glimlachte, en keek naar Nathan.

(De theme die gespeeld word als Kakuya praat)
''Nathan.. Ik vroeg om een duidelijk antwoord. Een ja of nee is wat ik wil horen. Anders heb ik geen behoefte om met jouw samen te werken. Maar goed, waarom zou ik je hulp nodig hebben? Ik heb het niet echt nodig, maar hoe meer mensen hoe beter. Mijn grootse plan, is al in werking. Voor dit plan heb ik mensen nodig. Krachtige Warriors. Jij bent sterk genoeg. Je voldoet aan de eisen. Ik heb jouw nodig om mijn plan verder uit te voeren. Fase 1 is al compleet. We gaan de wereld in rep en roer brengen. Waarom zou je denken? Is hij geschift zou je denken? Nee. Waarom ik hiervoor ga zorgen, is om de wereld uiteindelijk bijeen te brengen. Een country met mij als leider, en ook jij krijgt een hoge rank. Deze country bestaat uit de nog bestaande countries: De Wind Country, de Water Country, de Snow Country, de Earth Country, de Fire Country, de Lightning Country en de Darkness Country. De Snow Country zal als centrum dienen. De voorlopige Kages zullen geexecuteerd worden of ze krijgen een nieuwe baan. Ze worden ministers. Ze zullen samen met mij het land besturen. Uiteindelijk zal de wereld een zijn. Maar om dat te beginnen zullen we het tegenovergestelde moeten doen, iets waar we juist van af willen. Een oorlog beginnen tussen de countries. Van een afstand kijken we toe. Uiteindelijk zullen ook wij onze slag slagen. Als de Kages proberen te praten, of als ze juist alle Warriors naar een plek sturen om het uit te vechten, zullen wij bij de bijeenkomst zijn. Wij zullen de oorlog stoppen. Project Sekaijū no Kage. (Project Schaduw over de Wereld). Wat vind je ervan?'' vertelde Kakuya duidelijk. Hij stak zijn hand uit, en als Nathan die zou schudden zouden ze samenwerken om het duivelse plan van Kakuya uit te voeren. Want met alle lijken die zullen komen, waaronder ook de sterkste warriors, kan Kakuya zijn Edo Tensei gebruiken om nog meer macht te krijgen.

Hmmm, was dit wel zo'n goed plan? Als het plan al zou lukken, en Kakuya alle landen had zou hij Nathan makkelijk uit kunnen schakelen. Nathan stond rustig op, en sloeg zijn metalen handschoen vast in Kakuya's hand. 'Ik doe mee, maar vergeet niet, als je me verraadt trek ik zonder pardon je ingewanden er uit.'v zei nathan, Waarna hij Kakuya's hand weer los liet, en een paar stappen naar achter zette. Achter hem hoorde hij een grote groep warriors dichterbij komen. Het waren waarschijnlijk de versterkingen van de warriors die hij net vermoord had. 'Oh, en Kakuya...... Zei nathan met een grote grijns op zijn gezicht. 'Zoek dekking'. Hij sloeg met zijn handschoen op de grond, waarna er een donkerrode gloed de grond in ging. 'Hason shita chikyū no akuma no kōhai' 'Demonixc devestation of the corrupted earth'schreeuwde nathan. waarna er allemaal scheuren en de grond kwamen, en bomen uit de grond getrokken werden. Hij trok alles in zijn omgeving, bomen, planten, stenen, vijandige warriors en bladeren naar een punt. 'Sterf' zei nathan, waarna hij zijn hand fijnkneep, en allles wat in zijn aanval zat met veel geweld uit elkaar getrokken werd. Door het grote verschil in kinetische energie werd zelfs het hardste steen uit elkaar gebroken in microscopisch kleine deeltjes.

Hij keek naar Nathan, en zag dat hij wat aan het bedenken was. Toen Nathan antwoord gaf, glimlachte hij. ''Je wilt het niet eens proberen, maar goed.'' antwoordde Kakuya, nadat Nathan zei dat hij zonder pardon zijn ingewanden eruit zou trekken. Uiteindelijk voelde Kakuya een groep warriors naar de twee toe komen. Het was dan zoon grote groep dat de grond gewoon meetrilde met de stappen van de grote groep. Toen Nathan zei dat hij dekking moest zoeken, lachte Kakuya. Hij bleef rustig staan. Toen er scheuren in de grond kwamen, en de bomen uit de grond getrokken werden naar een epicentrum toe, bleef Kakuya rustig staan. Hij voelde de harde wind in zijn rug die hem ook naar het epicentrum toe wou sturen. Hij voelde hoe aan hem getrokken werd, maar toch bleef Kakuya staan alsof er niks gebeurde. Toen alles bij een punt samenkwam, werd alles en iedereen verscheurd. Kakuya klapte in zijn handen. ''Ik zeg het maar, maar ik zou met zulke aanvallen stoppen. Zo bloederig, zo harteloos. Uiteindelijk zal mijn plan voor vrede zorgen. Spaar je krachten voor als de oorlog begonnen is.'' sprak Kakuya, waarop hij over zijn schouder heen keek. Alweer was er een vernietigde plek op deze grote planeet.

Kakuya voelde nogmaals of er nog andere chakra's in de buurt waren. In een straal van een kilometer waren alleen de chakra van wezens die in dit bos waren te bekennen, en die van Nathan. ''Weet je, ik heb eigenlijk wel een hoofdkwartier nodig, om het zo maar te noemen. Een plek waar ik ongestoord kan werken. Weet jij toevallig zoon locatie?'' vroeg Kakuya toen aan Nathan. Normaal had Kakuya altijd al zoon basis voor hem, maar ze werden uiteindelijk steeds gevonden aangezien Kakuya niet een Warrior was die zijn chakra kon verstoppen, ten allen tijde. Hij kon het wel, maar hij kon dat niet 24 uur lang en 7 dagen per week doen. Naja, Kakuya kon het wel, maar hij deed dingen waar je chakra voor nodig had. Hij wachtte Nathan's antwoord af.